Τους τελευταίους μήνες παίζεται ένα εκπληκτικά φτηνό επικοινωνιακό παιχνίδι «αποκαλύψεων», σκανδαλοθηρίας και απειλών «αποκαλύψεων». Ολόκληρος ο κυβερνητικός μηχανισμός και τα ΜΜΕ που ελέγχει, προσπαθεί να βρει σκάνδαλα των αντιπάλων ή να ξαναζεστάνει παλαιότερα σε νέο περιτύλιγμα. Υπήρξαν εβδομάδες που είχαμε την αίσθηση ότι το πρωθυπουργικό επιτελείο ασχολείται αποκλειστικά με αναζήτηση σκανδάλων και εκτόξευση καθόλου συγκαλυμμένων απειλών προς τους «άλλους» ότι τους έχει «στο χέρι» και πρέπει να φοβούνται.
Φυσικά οι «άλλοι», Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, εκδότες κ.λπ., πολύ πιο έμπειροι στους αντίστοιχους εκβιασμούς από το εμφανώς πρόχειρο και αδαές πρωθυπουργικό επιτελείο, απάντησαν γρήγορα και με το ίδιο νόμισμα. Οι αποκαλύψεις σειράς μυστικών συναντήσεων και παζαρεμάτων, προσωπικά του πρωθυπουργού με τον ιδιοκτήτη του ΔΟΛ, ήταν μεταξύ των κορυφαίων. Φάνηκε ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχε αρκετά να κρύψει. Στη συνέχεια άρχισαν οι διακριτικοί υπαινιγμοί για… εκτόνωση της έντασης, πάντα βεβαίως στη βάση του αμοιβαίου οφέλους (τους).
Κάνει εντύπωση η ουσιαστική αδιαφορία της κυβέρνησης για αυτά που καταγγέλλει: Ιδιοποίηση δημόσιου χρήματος, αδικαιολόγητο πλουτισμό συγγενών πολιτικών, φωτογραφικές τροπολογίες, νομοθέτηση ατιμωρησίας.
Ο πρωθυπουργός, στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή περί δικαιοσύνης και διαφθοράς, που την προκάλεσε ο ίδιος, διάβασε σειρά χαριστικών νομοθετικών ρυθμίσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Μόνο ένα δεν είπε: Ότι θα τις καταργήσει. Όμως δουλειά της κυβέρνησης δεν είναι να καταγγέλλει τα κακώς κείμενα, αλλά να νομοθετεί και να ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου