Σκέψεις για την εργατική εξέγερση στην Γαλλία (Βίντεο)

Του Γ.Γ.

 Όπως παρακολουθούμε και στο βίντεο που παραθέτουμε η μπατσάδικη βία είναι παντού η ίδια. Καθώς και οι βάρβαρες ταξικές πολιτικές. Είτε οι καπιταλιστικές χώρες βρίσκονται υπό την «σπάθη» Μνημονίων είτε όχι, όπως συμβαίνει σήμερα στην Γαλλία του Ολάντ.

Θα ήταν παρακινδυνευμένο να κάνουμε οποιαδήποτε εκτίμηση για το αποτέλεσμα της σφοδρής σύγκρουσης που υπάρχει εδώ και βδομάδες στην Γαλλία μεταξύ κυβέρνησης – απεργών.

Επιγραμματικά όμως μπορεί να κάνουμε κάποιες σκέψεις σχετικά με το σκηνικό στο οποίο διεξάγεται αυτή η σύγκρουση που μπορεί πια να εξελιχθεί με απρόβλεπτες διαστάσεις αφού και οι δυο πλευρές «παίζουν τα ρέστα» τους.

Αν γίνουν δεκτά τα αιτήματα των απεργών και αποσυρθεί δηλαδή το αντεργατικό νομοσχέδιο –που σημειωτέον μόνο μέσω διατάγματος, χωρίς συζήτηση το Γαλλικό κοινοβούλιο μπόρεσε να περάσει- η κυβέρνηση Ολάντ-Βαλς δεν μπορεί να σταθεί ούτε λεπτό στην εξουσία.
Απ’ την άλλη η Γαλλία έχει παράδοση στο ισχυρό της συνδικαλιστικό κίνημα και η Συνδικαλιστική Ομοσπονδία CGT, που πρόσκειται στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας έχει κύρος μέσα στον λαό –καμιά σχέση με τα δικά μας τομάρια της ΓΣΕΕ- και οι δηλώσεις των στελεχών του όπως του Φιλίπ Μαρτινές ότι θα συνεχίσουν και θα κλιμακώσουν τον αγώνα τους μέχρι την πλήρη απόσυρση του αντεργατικού νομοσχεδίου έχουν βαρύτητα.
Αλλωστε όταν τις εργατικές κινητοποιήσεις υποστηρίζει πάνω από το 70% του Γαλλικού λαού την ίδια ώρα που η δημοτικότητα του Ολάντ κατρακύλησε στο πρωτοφανές 14% δεν υπάρχουν περιθώρια να υποχωρήσει το CGT.

Κρατήστε επίσης και κάποια βασικά δεδομένα.

Οι απεργοί αμφισβήτησαν έμπρακτα το μονοπώλιο της κρατικής βίας.

Τα Γαλλικά ΜΜΕ ακόμα και τα καθεστωτικά δεν έκαναν την παραμικρή αναφορά για «πλήγμα της εθνικής οικονομίας, της εικόνας της χώρας, του τουρισμού», και τα σχετικά τροπάρια που θα απήγγειλαν οι Πρετεντεροπαπασουγιάδες αν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε στην χώρα μας.
Ακόμα και όταν μασκοφόροι έκαιγαν αυτοκίνητα της αστυνομίας και πυρπολούσαν κρατικά κτήρια τα κυβερνητικά ΜΜΕ απέφυγαν να μιλήσουν για «προβοκάτορες» και έκαναν λόγο γα «ταραξίες».

Και το βασικότερο. Ότι ο «κοινωνικός αυτοματισμός» δεν είχε την παραμικρή παρουσία στους μήνες που κρατάει η Γαλλική εξέγερση.

Όπως και να είναι πάντως είναι  επιπόλαιο κάποιος να προβλέψει την εξέλιξη του Γαλλικού αναβρασμού. Οι εργαζόμενοι δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους, ενώ η κυβέρνηση του Ολάντ παρουσιάζεται ανυποχώρητη.

Όπως όμως κανείς δεν περίμενε το μέγεθος και την διάρκεια αυτών των εργατικών κινητοποιήσεων έτσι και τώρα δεν μπορεί να διατυπώσει εκτίμηση για το φινάλε τους.