Οι αντιδράσεις για την απόφαση της δημοτικής παράταξης Καμίνη να παραχωρήσει το παλιό πάρκο Χωροφυλακής, τον ιστορικό χώρο όπου το μετεμφυλιακό ακροδεξιό κράτος εκτέλεσε τον Μπελογιάννη και άλλους 3 κομμουνιστές αγωνιστές το 1952, στο ναζιστικό μόρφωμα του Μιχαλολιάκου για να οργανώσει την εκδήλωση μίσους του συνεχίζονται. (Εδώ υπάρχουν καλέσματα για συγκέντρωση ώστε ακυρωθεί η φιέστα της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης και εδώ διαβάζουμε την σχετική ανακοίνωση του Κ.Σ της ΚΝΕ).
Να σταθούμε, όμως, σε μια ένσταση που διατύπωσε αναγνώστης μας στην παρουσία μας στο f/b όταν παραθέσαμε την ανάρτησή μας που τιτλοφορούσαμε «Οι νεοναζιστικές "αγάπες" του Καμίνη συνεχίζονται»
Οι εκλογές δεν θεωρούνται τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από «δείκτης ωριμότητας της εργατικής τάξης», έγραφε ο Ενγκελς.
Είναι αστείο να επικαλείται κάποιος ότι το ναζιστικό μόρφωμα το νομιμοποιεί το εκλογικό αποτέλεσμα. (Και ο Χίτλερ με εκλογικό αποτέλεσμα βρέθηκε στην εξουσία).
Οποιος δεν είναι βουτηγμένος στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό γνωρίζει ότι οι κοινωνικές συνθήκες της ανθρωπότητας καθορίζουν την ατομική και κατ’ επέκταση την γενική συνείδηση και όχι το αντίστροφο. Είναι μια βασική διαπίστωση του Λένιν αυτή που αιτιολογεί την άποψη ότι η ταξική συνείδηση στις μάζες μπαίνει «απ’ έξω» και αυτό είναι καθήκον του κόμματος της εργατικής τάξης.
Αυτό και με δεδομένο ότι η ατομική συνείδηση είναι ένα μέσον μεταβλητό, που διαμορφώνετε ανάλογα τα ερεθίσματα που παίρνει και στον καπιταλισμό αυτός που διαθέτει τα μέσα παραγωγής έχει και τον έλεγχο της πληροφορίας, κάνει εντελώς έωλο τον ισχυρισμό ότι το εκλογικό ποσοστό του ναζιστικού μορφώματος το νομιμοποιεί.
(Εδώ μπορεί να ανοίξει ένα μεγάλο κεφάλαιο περί αστικής νομιμότητας αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Με την ευκαιρία ας επαναλάβουμε παγιωμένες απόψεις μας σε σχέση με τις εκλογικές διαδικασίες.
Η δύναμη της συνήθειας εκατομμυρίων και δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων είναι η πιο φοβερή δύναμη, μας λέει ο Λένιν. Κι αυτή την κατάσταση έχουν να αντιπαλέψουν οι κομμουνιστές, όσοι οραματίζονται όχι μια καλύτερη θέση μέσα στο αστικό καθεστώς, αλλά την ολοσχερή καταστροφή του.
Κι αυτό δεν γίνεται με υποκλίσεις στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό που το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να έχει είναι απλώς να αλλάξει ο .. διάολος που μας εποπτεύει στα καζάνια της καπιταλιστικής κόλασης,
Οσοι συνειδητά ή ασυνείδητα καλλιεργούν εκλογικές αυταπάτες στην ουσία γίνονται δεκανίκια για να στηρίζονται μια χούφτα κοινωνικά παράσιτα που στο όνομα της ατομικής ιδιοκτησίας και με την βοήθεια της κρατικής βίας, της νομοθεσίας, των υποτελών ΜΜΕ, του αστικού συστήματος, με δυο λόγια, λεηλατούν τον πλούτο που παράγει η τάξη μας.
Το έχουμε ξαναγράψει. Η θεμελιακή μαρξιστική αντίληψη μας λέει ότι πάντα πρέπει να κάνουμε συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Η συμμετοχή μας στις εκλογές έχει νόημα μόνο αν συμβάλλει στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Διαφορετικά όπως έγραφε και ο Λένιν αν περιορίζει κανείς την πάλη των τάξεων στην πάλη μέσα στη Βουλή ή να θεωρεί την πάλη μέσα στη Βουλή σαν την ανώτατη, την αποφασιστική, στην οποία υποτάσσονται οι άλλες μορφές πάλης, σημαίνει να περνά στην πραγματικότητα με το μέρος της αστικής τάξης ενάντια στο προλεταριάτο.
Δημοσίευση σχολίου