Του Γ. Γ.
Τι περιμένετε; Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν;
Κι ότι οι αχόρταγοι κάτι θε να σας δώσουν!
Οι λύκοι θα σας ταΐσουνε αντί να σας καταβροχθίσουν!
Από φιλία.
Θα σας προσκαλέσει η τίγρη να της βγάλετε τα δόντια, τέτοια περιμένετε!
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Ασυναίσθητα και παρακολουθώντας τις εικόνες του βίντεο που παραθέτουμε σου έρχονται στο μυαλό οι παραπάνω στίχοι του Μπρεχτ.
Ναι δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Παρόμοιες εικόνες έχουμε συναντήσει όλα τα μνημονικά χρόνια. «Παραζαλισμένα» τα λαϊκά στρώματα από τα συνεχή τραύματα που του δημιουργούν οι «σφαίρες» της καπιταλιστικής επέλασης, «αιμορραγώντας» από την γιγάντωση της ανεργίας, την αβάσταχτη φορολαίλαπα, το βραχνά της αφόρητης ανέχειας, προσπαθούν να καταφέρουν να επιβιώσουν προσφεύγοντας στην «φιλανθρωπία».
Ναι είναι η μοιρολατρία, η παθητικότητα και έλλειψη πίστης στα δίκια τους. Πάνω απ’ όλα όμως είναι η απουσία ταξικής συνείδηση στον κόσμο της δουλειάς, κι αυτή μπαίνει στις μάζες "απ’ έξω" όμως έλεγαν και οι θεωρητικοί μας.
Κι εδώ βρίσκεται η αδυναμία μας και ταυτόχρονα το καθήκον σε όλους εμάς που ευαγγελιζόμαστε μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους. Να παλέψουμε ώστε οι παρακάτω στίχοι του Μπρεχτ να γίνουν «ευαγγέλιο» για την τάξη μας.
Δεν θέλουμε μόνο το μπάλωμα
Θέλουμε ολόκληρο το ρούχο.
Δεν θέλουμε μόνο τη μπουκιά
Θέλουμε όλο το καρβέλι
Δεν θέλουμε μόνο τη δουλειά
Θέλουμε όλο το εργοστάσιο.
Το κάρβουνο, το σίδερο,
Την εξουσία.
Τι περιμένετε; Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν;
Κι ότι οι αχόρταγοι κάτι θε να σας δώσουν!
Οι λύκοι θα σας ταΐσουνε αντί να σας καταβροχθίσουν!
Από φιλία.
Θα σας προσκαλέσει η τίγρη να της βγάλετε τα δόντια, τέτοια περιμένετε!
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Ασυναίσθητα και παρακολουθώντας τις εικόνες του βίντεο που παραθέτουμε σου έρχονται στο μυαλό οι παραπάνω στίχοι του Μπρεχτ.
Ναι δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Παρόμοιες εικόνες έχουμε συναντήσει όλα τα μνημονικά χρόνια. «Παραζαλισμένα» τα λαϊκά στρώματα από τα συνεχή τραύματα που του δημιουργούν οι «σφαίρες» της καπιταλιστικής επέλασης, «αιμορραγώντας» από την γιγάντωση της ανεργίας, την αβάσταχτη φορολαίλαπα, το βραχνά της αφόρητης ανέχειας, προσπαθούν να καταφέρουν να επιβιώσουν προσφεύγοντας στην «φιλανθρωπία».
Ναι είναι η μοιρολατρία, η παθητικότητα και έλλειψη πίστης στα δίκια τους. Πάνω απ’ όλα όμως είναι η απουσία ταξικής συνείδηση στον κόσμο της δουλειάς, κι αυτή μπαίνει στις μάζες "απ’ έξω" όμως έλεγαν και οι θεωρητικοί μας.
Κι εδώ βρίσκεται η αδυναμία μας και ταυτόχρονα το καθήκον σε όλους εμάς που ευαγγελιζόμαστε μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους. Να παλέψουμε ώστε οι παρακάτω στίχοι του Μπρεχτ να γίνουν «ευαγγέλιο» για την τάξη μας.
Δεν θέλουμε μόνο το μπάλωμα
Θέλουμε ολόκληρο το ρούχο.
Δεν θέλουμε μόνο τη μπουκιά
Θέλουμε όλο το καρβέλι
Δεν θέλουμε μόνο τη δουλειά
Θέλουμε όλο το εργοστάσιο.
Το κάρβουνο, το σίδερο,
Την εξουσία.
Δημοσίευση σχολίου