Με απέραντη θλίψη μάθαμε πριν μερικές μέρες το θάνατο της Χέντι Επστάϊν (Hedy Epstein) στα 91 της χρόνια, όταν συναντήσαμε τη νεκρολογία της σε μια από τις αναρίθμητες ιστοσελίδες του κινήματος υποστήριξης στον Μπέρνι Σάντερς. Αυτή η ατρόμητη μικροκαμωμένη, εύθραυστη γηραιά κυρία με τη μεγάλη καρδιά δεν είναι πια ανάμεσά μας για να σώζει την τιμή του ανθρώπινου είδους ενσαρκώνοντας, όσο κανείς άλλος, το ιερό καθήκον της εξέγερσης ενάντια σε κάθε αδικία απανταχού γης!
Δυστυχώς, την ύπαρξη της Χέντι Επστάϊν την γνωρίσαμε πολύ αργά, μόλις πριν από δυο χρόνια. Ήταν τότε που έκανε το γύρο του κόσμου η φωτογραφία αυτής της 90χρονης κυρίας, που «είχε επιζήσει του Ολοκαυτώματος», με τα χέρια της πισθάγκωνα δεμένα από τους αστυνομικούς του Σαιντ Λούϊς που την είχαν συλλάβει κα της είχαν περάσει χειροπέδες (!) επειδή διαδήλωνε ενάντια στη εν ψυχρώ δολοφονία από ρατσιστή αστυνομικό του νεαρού Αφρο-αμερικανού Μάικλ Μπράουν στην πόλη Φέργκιουσον. Η υπόθεση ήταν αρκούντως σπάνια και συνάμα σοκαριστική για να μας κάνει να αφιερώσουμε τότε στο contra-xreos.gr μερικές παραγράφους σε αυτή τη ξεχωριστή γυναίκα (βλέπε http://contra-xreos.gr/arthra/627-hedy-epstein.html). Εξάλλου, στην εποχή των κατά συρροή δολοφόνων του Αιγαίου που κατοικοεδρεύουν στις ευρωπαϊκές καγκελαρίες, και των χωρίς περίσκεψη και αιδώ γενετικώς μεταλλασσόμενων ΚατρουγκαλοΤσίπριδων, και μόνη η ύπαρξη αυτής της γηραιάς κυρίας είναι γιατρικό και επουλώνει ανοιχτές πληγές: ανορθώνει το ηθικό και προσφέρει ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση στους απελπισμένους και αποκαμωμένους…
Όμως, η ζωή της Χέντι Επστάϊν δεν μπορεί να συνοψιστεί σε αυτό που αποδείχτηκε πως ήταν μόνο το τελευταίο από τα αναρίθμητα επεισόδια μιας ζωής πλούσιας σε αγώνες πάντα στο πλευρό και στην υπηρεσία των αδύναμων και καταπιεσμένων. Όπως συνήθιζε να λέει η ίδια, «Αν δεν προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα, αν δεν ορθώσουμε το ανάστημα, αν δεν προσπαθήσουμε να διορθώσουμε την αδικία που βλέπουμε, τότε γινόμαστε συνένοχοι. Δεν θέλω να είμαι ένοχη ότι δεν προσπάθησα να κάνω το καλύτερο δυνατό για να αλλάξω την κατάσταση». ΄Ετσι απλά, όπως απλό και λακωνικό ήταν και το σύνθημα που στόλιζε συνήθως το μπλουζάκι της: Stay human – Να παραμείνουμε άνθρωποι…
Από αυτή την άποψη, η Χέντι Επστάϊν ήταν διπλά και τριπλά «εθνοπροδότρα». Πρώτα «πρόδωσε» τη χώρα στην οποία γεννήθηκε, τη Γερμανία, όταν –ενήλικη πια και χωρίς οικογένεια καθώς είχε χάσει όλους τους συγγενείς της στο Άουσβιτς- επέστρεψε σε αυτή το 1945 για να συνεργαστεί στην απονομή δικαιοσύνης στη δίκη της Νυρεμβέργης των «γιατρών»- αγγέλων του θανάτου των στρατοπέδων εξόντωσης του Τρίτου Ράϊχ. Κατόπιν, «πρόδωσε» τη νέα πατρίδα της, τις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν συμπαρατάχθηκε με τους άγρια βομβαρδιζόμενους βιετναμέζους και καμποτζιανούς «εχθρούς» της. Και τέλος, -το πιο δύσκολο και για αυτό και πιο αξιοθαύμαστο- «πρόδωσε» το κράτος των Εβραίων ομόφυλων της, το Ισραήλ, όταν συστηματικά και επί δεκαετίες συντάχθηκε με τον Παλαιστινιακό λαό τόσο στις ΗΠΑ όσο και επί τόπου, στην πρώτη γραμμή, στα κατεχόμενα εδάφη! Οργάνωσε στις ΗΠΑ το κίνημα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, διαδήλωσε στα Κατεχόμενα και χτυπήθηκε από τον ισραηλινό στρατό (έχασε τη μισή ακοή της) και μπαρκάρισε στον «Στολίσκο της Ελευθερίας». Στην τελευταία μάλιστα απόπειρά της, θα είχε ίσως φτάσει στην αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας αν το δικό της «καράβι για τη Γάζα» δεν εμποδιζόταν από την ελληνική ακτοφυλακή που έκανε χρέη χωροφύλακα του Ισραήλ.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και στο θάνατό της, οι κάθε λογής Αμερικανοί και Ισραηλινοί «πατριώτες» δεν παρέλειψαν να ξεράσουν εναντίον της την απάνθρωπη εθνικιστική χολή τους. Όπως όμως δεν μπόρεσαν –αυτοί οι ισχυροί και παντοδύναμοι- να κάμψουν την αντιστασιακή της θέληση όσο αυτή ζούσε, άλλο τόσο και περισσότερο δεν μπορούν τώρα που αυτή απήλθε, να κάνουν τίποτα για να αμαυρώσουν το λαμπρό παράδειγμα που η Χέντι αφήνει πίσω της κληρονομιά για να διδάσκει τους ανθρώπους. Γλυκιά ατρόμητη γηραιά κυρία των καλύτερων εβραϊκών παραδόσεων, ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει…
Δημοσίευση σχολίου