Ηρθαν τα «ύστερα του κόσμου» κ. Μ. Αλεβιζοπούλου;

Του Γ. Γ.

Κοίτα προβληματισμοί που μου δημιουργήθηκαν βραδιάτικα! Μήπως ήρθαν τα «ύστερα του κόσμου» που θα έγραφε ο Ν. Καζαντζάκης και δεν το πήρα πρέφα;

Να το κάνω φραγγοδίφραγγα. Διαβάζω στο μπλοκ μας ότι η βδομαδιάτικη εφημερίδα «Παραπολιτικά», συμφερόντων του καπιταλιστή Β. Μαρινάκη περιέλαβε στο δυναμικό της δυο δημοσιογράφους του Unfollow.  Δυο στελέχη αυτού του περιοδικού –ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος και ο Αυγουστίνος Ζενάκος, υπεύθυνος έκδοσης και διευθυντής σύνταξης αντίστοιχα- θα σιτίζονται και από το ταμείο της φυλλάδας του καπιταλιστή Μαρινάκη αφού αναλαμβάνουν την ευθύνη της κυκλοφορίας ως ένθετου στην εφημερίδα, ενός νέου «μηνιαίου περιοδικού έρευνας», του REPORT.

Ο συντάκτης της ανάρτησής μας αναρωτιόταν πώς γίνεται ο Λ. Χαραλαμπόπουλος να συνεργάζεται με έναν πλουτοκράτη που στο παρελθόν χαρακτήριζε  «έλληνα Μπερλουσκόνι» και την εμπλοκή του στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, καθώς και την συμμετοχή του στην ΠΑΕ Ολυμπιακός την απέδιδε σε μεθοδεύσεις  που αποσκοπούσαν στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών του συμφερόντων.

Η απάντηση μου ήρθε από την δημοσιογράφο Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου –που διαβάζω στην ίδια ανάρτησή μας- και προφανώς ή δεν μας τα λέει καλά το ιδρυτικό μέλος του περιοδικού UNFOLLOW ή εγώ είμαι εντελώς άσχετος με ότι συμβαίνει στην εκδοτική – δημοσιογραφική πιάτσα.

«Επαγγελματίες είναι, τους έγινε μια συμφέρουσα πρόταση και ξεκίνησαν να δουλεύουν» φτιάχνοντας ένα περιοδικό «αποκλειστικά με τους δικούς τους όρους», αφού δέχτηκαν την πρόταση «έλα φτιάξε ό,τι γουστάρεις». Αυτά ισχυρίζεται η κυρία Αλεβιζοπούλου.

Η πρώτη σκέψη που έκανα είναι αν αυτά που επικαλείται τα πιστεύει. Αλλά μάλλον έτσι θα είναι αφού τα γράφει. «Εισοδισμό» ήξερα ότι έκαναν μόνο οι τροτσκιστές που έμπαιναν σε μαζικές οργανώσεις και δρώντας φραξιονιστικά επεδίωκαν να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Τώρα το να μαθαίνω ότι υπάρχει πλουτοκράτης που δίνει το ελεύθερο και μάλιστα πληρώνει γι’ αυτό σε αντισυστημικές πένες να προπαγανδίζουν μέσα από τα έντυπά τους, τις απόψεις τους, με ξεπερνάει ….

Προφανώς παπαριές θα έγραψε ο Σταύρος Ψυχάρης που μέσα από την «ναυαρχίδα» του ΔΟΛ («Βήμα της Κυριακής» 8/1/2012) είχε πει κάτι που το θεωρούσα μεγάλη αλήθεια και το απέδιδα σε στιγμές κυνισμού του καπιταλιστή: «Δεν υπάρχουν όμως εφημερίδες (σσ: και κάθε είδους ΜΜΕ θα συμπλήρωνα εγώ) που να εκδίδονται για να εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από εκείνες του ιδιοκτήτη τους ή να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα».

Είναι όμως πιθανό να έχει άδικο η κυρία Αλεβιζοπούλου; Οσο για την σκέψη ότι προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ούτε που μου περνάει απ’ το μυαλό. Μάλλον θα ήρθαν τα «ύστερα του κόσμου» όπως αυτών που θεωρούσα ότι υπάρχει στο τρίγωνο διαπλοκής πολιτικής-οικονομικών συμφερόντων- ΜΜΕ.

Υ.Γ Ρίχνοντας μια ματιά στις σχετικές συζητήσεις που έχουν γίνει στο διαδίκτυο και στις επώνυμες παρεμβάσεις που έχουν κάνει δημοσιογράφοι γ' αυτό το θέμα βλέπουμε ότι οι τοποθετήσεις εστιάζονται σε ένα ψευτοδίλλημα, ενώ όσοι στάθηκαν επικριτικοί στην απόφαση των δημοσιογράφων του Unfollow να ευρύνουν την επαγγελματική τους ενασχόληση χαρακτηρίζονται "βιαστικοί".

Δεν πρέπει καν -κατά την άποψη μας- να τίθεται το ερώτημα αν πρέπει ή όχι δημοσιογράφοι που αυτοχαρακτηρίζονται ως αντισυστημικοί ή κομμουνιστές να εργάζονται σε αστικά ΜΜΕ, πόσο μάλλον όταν οι ιδιοκτήτες αυτών των εντύπων επιδιώκουν να δώσουν μια πλασματική εικόνα πλουραλισμού στις εκδόσεις του. Θα ήταν αστείο π.χ να επικρίνει κανείς τον Β. Ραφαηλίδη επειδή δούλευε σε έντυπα του Μπόμπολα ή τον Ν. Μπογιόπουλο που σήμερα εργάζεται στο συγκρότημα ΜΜΕ που διαθέτει ο Ν. Χατζηνικολάου. Το θέμα είναι αν για την εξασφαλίσει του βιοπορισμού τους εγκατέλειπαν τις απόψεις και τα πολιτικά τους πιστεύω.

Να δούμε, μας λένε, πρώτα την παρουσία των δημοσιογραφική παρουσία των συντελεστών του Unfollow στο έντυπο συμφερόντων Μαρινάκη και μετά να την σχολιάσουμε. Εδώ προκύπτουν δυο ζητήματα. Το πρώτο είναι ηθικής τάξης. Πώς μπορείς δηλαδή να συνεργάζεσαι με έναν καπιταλιστή, που -όπως έχουμε γράψει σε περασμένη ανάρτηση- τον χαρακτήριζες με μια σειρά, όχι κολακευτικά γι' αυτόν κοσμητικά επίθετα. Και το δεύτερο είναι -επειδή τα γραπτά μένουν και συν το χρόνο θα τα φέρουμε στην δημοσιότητα- πώς δέχεται να αμείβεσαι από ένα ταμείο του οποίου για την προέλευση των χρημάτων του εσύ με την πένα σου έχεις εκφράσει προβληματισμό.
Εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι οι συντάκτες του περιοδικού που φέρονται εμπλεκόμενοι σ' αυτή την ιστορία απαξιώνουν οι ίδιοι να τοποθετηθούν μέσα από την ιστοσελίδα του περιοδικού.
Απ' ότι με ενημερώνει σύντροφος θα επανέλθουμε αναλυτικά σ' αυτό το θέμα.