Το βίντεο που παραθέτουμε το «απαλλοτριώσαμε» από σχετικές αναρτήσεις που έχει κάνει στο facebook ο Χρήστος Αβραμίδης και από το οποίο παίρνουμε μια «γεύση» από τα συνθήματα που ακούστηκαν από όσους/ες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα αντιφασιστικών οργανώσεων και πολιτικών συλλογικοτήτων να παρευρεθούν στο συλλαλητήριο.
Άλλες δυο παρόμοιες συγκεντρώσεις έχουν προγραμματιστεί για σήμερα στην Θεσσαλονίκη.
Είναι συγκλονιστική η συνέντευξη που έδωσε η μητέρα του δολοφονημένου αντιφασίστα Μουσικού στην Ντίνα Δασκαλοπούλου και δημοσιεύεται στην "Εφημερίδα των Συντακτών":
«Είμαι πολύ κουρασμένη, αλλά πες μου, παιδί μου. Τι θέλεις να σου πω;» είπε η κυρία Φύσσα στη δική μου προκαταβολική συγγνώμη που ενώ ξέρω καλά πως ο πόνος δεν έχει λόγια, θα της ζητήσω να μιλήσει βάζοντας μπροστά στην οδύνη της το πρέπει: πρέπει να μην ξεχάσουμε, πρέπει να μην καθυστερήσει κι άλλο η δίκη, πρέπει να απαντήσουμε στις ξενοφοβικές φωνές.
Είναι οι μέρες των παθών αυτές, παιδί μου, αλλά ποιες δεν είναι; Ποτέ δεν είναι εύκολα για εμάς από τότε…
Η κυρία Φύσσα, με «όλες της γης οι οχιές να δαγκώνουν τα σπλάχνα της», δίνει μια μάχη για να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον νεκρό γιο της, αλλά όχι μόνο γι’ αυτό.
Πηγαίνει καθημερινά στο δικαστήριο και αντιμετωπίζει κατάματα τους χρυσαυγίτες που τη λοιδορούν, την προκαλούν, την ειρωνεύονται, την προσβάλλουν. Ομως η κυρία Φύσσα αντέχει, γιατί έχει και ιστορική γνώση και μνήμη και θάρρος: είναι από εκείνους τους ανθρώπους που ξελασπώνουν το μέλλον.
• Κυρία Φύσσα, τρία ολόκληρα χρόνια μετά τη δολοφονία του γιου σας, η δίκη δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Τι λέτε γι’ αυτό;
Για μένα προέχει η απώλεια, ο πόνος, το γεγονός ότι δεν θα ξαναδώ ποτέ τον Παύλο. Δεν θέλω να σας βάζω σ’ αυτό, είναι κάτι μεταξύ μητέρας και παιδιού… Η δίκη κάποια στιγμή θα τελειώσει κι αυτοί θα πληρώσουν.
Θα με ρωτήσεις, σου φτάνει αυτό; Οχι, δεν μου φτάνει. Γιατί ο Παύλος δεν έφταιγε σε κάτι, δεν έμπλεξε κάπου. Ηταν η κακή μας τύχη να πέσει πάνω σε μια φασιστική κίνηση. Αυτοί ήταν αποφασισμένοι να σκοτώσουν κι ο Παύλος ήταν το θύμα γιατί έμεινε πίσω να υπερασπιστεί τους φίλους του.
• Πώς βλέπετε να αντιδρά η ελληνική κοινωνία; Θεωρείτε ότι έχει ευαισθητοποιηθεί;
Δεν απαιτώ ούτε έχω ανάγκη από παρηγοριά, αλλά θα ήθελα η κοινωνία να καταλάβει. Δεν νομίζω ότι έχει αντιληφθεί ότι αυτή είναι η δίκη του αιώνα και δεν δικάζεται απλώς ο φονιάς του Παύλου, αλλά η Χρυσή Αυγή.
• Μέχρι και τη δολοφονία του Παύλου, πολλοί εκτιμούσαν πως είναι η οργή για το πολιτικό σύστημα και η άγνοια που σπρώχνει ψηφοφόρους στη Χ.Α. Σήμερα, κι ενώ έχουν αποκαλυφθεί πια σχεδόν τα πάντα για τη δράση της ναζιστικής οργάνωσης, εξακολουθεί να έχει δύναμη και εκλογικά ποσοστά. Πώς το εξηγείτε;
Οι ψηφοφόροι της Χ.Α. και τότε ξέρανε και τώρα ξέρουν τι ψηφίζουν. Φασίστας δεν γίνεσαι από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε σε κάνει η φτώχεια κι η ανεργία. Εγώ θέλω η κοινωνία να καταλάβει ότι αυτό είναι ένα ναζιστικό κόμμα και να το απορρίψει, να μπουν πάλι στα λαγούμια τους και να εξαφανιστούν. Αυτοί είναι απειλή και για τις επόμενες γενιές, μόνο Ελληνες δεν είναι…
Αν κι η Ελλάδα εμένα με πρόδωσε, έχασα ένα παλικάρι 34 χρόνων από έναν πληρωμένο δολοφόνο. Οργίασε το παρακράτος… Η οργάνωση άρχισε να ξηλώνεται γιατί μπήκε η Αντιτρομοκρατική στη μέση, γιατί αν ήταν ακόμα μόνο η αστυνομία σ’ αυτή την υπόθεση, δεν θα έβγαινε τίποτα… Μην ξεχνάτε ότι η αστυνομία είχε ήδη 33 υποθέσεις της Χρυσής Αυγής στο συρτάρι.
• Είστε μια μητέρα που έχασε το παιδί της από τα χέρια των ναζί. Αυτές τις μέρες όμως κάποιες άλλες μανάδες ακούγονται σαν ηχώ της Χρυσής Αυγής. Υπάρχουν γονείς που απειλούν ότι θα καταλάβουν σχολεία αν τα παιδιά τους κάτσουν στα ίδια θρανία με τα προσφυγόπουλα. Κι υπάρχουν κι άλλες μανάδες που καμαρώνουν τα παιδιά τους όταν μπαίνουν σε τέτοιου είδους οργανώσεις. Τι έχετε να τους πείτε;
Μπορώ να επέμβω στο πώς ένας ενήλικας θα μεγαλώσει το παιδί του; Δεν ξέρει τι είναι φασισμός; Η εγγόνα μου είναι 5 χρόνων και κάτι έχει ακούσει για όσα έκαναν οι ναζί στην Ελλάδα. Δεν είναι ότι έχουν άγνοια κάποιοι γονείς, είναι η σπορά των φασιστών, οι απόγονοί τους. Το λέει άλλωστε κι ο αρχηγός τους…
• Ωστόσο υπάρχει κι ένα δυνατό αντιφασιστικό κίνημα, χιλιάδες άνθρωποι σ’ όλη τη χώρα. Αυτό δεν σας δίνει αισιοδοξία;
Δεν είμαστε πολλοί, αντίθετα, είμαστε πολύ λίγοι. Στην αίθουσα του δικαστηρίου πιο πολλοί είναι οι φασίστες κάθε μέρα. Στο μυαλό του μπορεί να μας έχει πολύς κόσμος, στην πράξη όμως βλέπω ότι αυτά έχουν ξεθωριάσει. Εχω κουραστεί τρία χρόνια μετά να με ρωτάνε για τον δολοφόνο του Παύλου.
Δεν είναι μόνο ο φονιάς που τον μαχαίρωσε, αλλά κι εκείνος που του όπλισε το χέρι, που δικάζεται, μια ολόκληρη οργάνωση. Δεν είναι το πρόβλημα μόνο ο πληρωμένος εκτελεστής, αλλά αυτή η εγκληματική οργάνωση που βρίσκεται στο Κοινοβούλιο.
Αυτό δεν μπορώ να το χωνέψω. Αυτό που θα μου έδινε αισιοδοξία είναι να δω την κοινωνία να αντιλαμβάνεται και να αναλαμβάνει δράση.
Δημοσίευση σχολίου