Η εικόνα κυβέρνησης και μνημονιακής αντιπολίτευσης στη συζήτηση στη Βουλή με θέμα τη διαφθορά και τη διαπλοκή επιβεβαίωσε ότι εκείνο το περίφημο περί «τέλους της μεταπολίτευσης» είναι μια άνευ γεύσης καραμέλα.
Τα ίδια και τα ίδια. Από τον δικομματισμό στον διπολισμό μια «κάθαρση» δρόμος, για να παραφράσουμε μια από τις ατάκες που ακούστηκαν. Αλλά έπειτα από 40 χρόνια διαρκούς και αδιάλειπτης «κάθαρσης» όλοι πια το γνωρίζουν: Οσο περισσότερη «κάθαρση» μας τάζουν, τόσο περισσότερο σαπίζει το βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Αυτό βέβαια δεν θα αποτρέψει τους πρωταγωνιστές της φτηνής παράστασης να συνεχίσουν το ίδιο έργο, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα αποτελέσει και βασικό υλικό στο μελλοντικό εκλογικό τους ρεπερτόριο.
Στο μεταξύ η Ζήμενς είναι εδώ, για να έχει κάποιος κανάλι το βασικό είναι να έχει φράγκα και το πολιτικό τοπίο δονείται από τις κατηγορίες του κ. Τσίπρα προς τον κ. Μητσοτάκη και τούμπαλιν για το ποιος είναι «ο καλύτερος χειρότερος»...
Μάλιστα, προβλέπουμε ότι όσο θα εντείνεται η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου -που μαζί ψήφισαν- τόσο θα αυξάνεται και η ένταση μεταξύ τους.
Κατά τα λοιπά, η λεγόμενη διαπλοκή επιχειρείται κι από τους δύο να περιοριστεί στο θέμα των καναλιών. Βλέπετε, η παράδοση του Ελληνικού -και από τους δύο- στον όμιλο Λάτση (ο οποίος δεν έχει κανάλι) ή η ένταξη του νερού στο υπερταμείο προς τέρψιν της Suez (που δεν έχει κανάλι) δεν λογίζονται σαν «διαπλοκή». Εδώ μιλάμε για «αξιοποίηση», «ανάπτυξη» και «υγιή επιχειρηματικότητα»...
Δημοσίευση σχολίου