Του Γ. Γ.
Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτησή μας που αναφερόταν στον βίο και την πολιτεία των κάποιων καθαρμάτων που στελέχωσαν τα Τάγματα Ασφαλείας στην κατοχή, να προσθέσουμε άλλο ένα κείμενο για το πώς το αστικό κράτος «ξέπλυνε» τον ένοπλο δωσιλογισμό, μετά την κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας.
Αυτή την φορά θα αναπαράγουμε ένα απόσπασμα από το λεύκωμα που κυκλοφόρησε πρόσφατα η Περιφερειακή Επιτροπή Δυτικής Αθήνας της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ με τίτλο: «Αγώνες, Μάχες, Ηρωικές στιγμές του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος στη Δυτική Αθήνα» (Οι επισημάνσεις και η φωτογραφία δική μας παρέμβαση):
Στα αστικά κέντρα αξιοποιήθηκαν διάφορες παρακρατικές αντικομουνιστικές συμμορίες, όπως οι Χίτες, άλλοι Τετραυγουστιανοί, Μοναρχικοί αλλά – κυρίως – συμμορίες ατιμώρητων δωσίλογων, ταγματασφαλιτών κτλ, οι οποίοι βρίσκονταν σε αγαστή συνεργασία με τα όργανα της Χωροφυλακής, Εθνοφυλακής αλλά και της Αστυνομίας πόλεων κάτι που είχε καταγγελθεί από το ΚΚΕ και το ΕΑΜ.
Φυσικά, οι ιδιότητες τους άλλαζαν συχνά πυκνά, με τις κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις να αποτελούν τη «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» για κάθε πρώην συνεργάτη των Γερμανών, με εγκληματική δράση ενάντια στο λαό την περίοδο της Κατοχής.
Τέλος, οι Βρετανοί καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής τους, έπαιζαν το ρόλο του μεγάλου «συμμάχου» και καθοδηγητή των στρατιωτικών και πολιτικών ενεργειών των αστικών κυβερνήσεων από το Δεκέμβρη του ’44 και έπειτα. Όχι μόνο ήλεγχαν, αλλά εξόπλιζαν και καθοδηγούσαν τις παρακρατικές συμμορίες.
Η δράση τους καλυπτόταν από τον ιδεολογικό μανδύα της «εθνικοφροσύνης» με το αντιθετικό «κομμουνισμός – ελληνισμός», που καλούσε σε συσπείρωση όλες τις αστικές δυνάμεις, παραμερίζοντας κάθε άλλη ιδεολογική διαφορά, και με κύριο στόχο την καταπολέμηση του κομμουνισμού, κάτι που με την πάροδο του χρόνου, έγινε και η επίσημη κρατική ιδεολογία.
Δημοσίευση σχολίου