Κυβερνητικές μεθοδεύσεις και αστική "δικαιοσύνη"

Του Γ. Γ.


Ολες οι κρατικές λειτουργίες και συνεπώς και η δικαιοσύνη κινούνται σε ταξική κατεύθυνση. Δηλαδή και η αστική δικαιοσύνη, υπηρετεί, στα πλαίσια του κράτους, το ταξικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Καλύπτει διαχρονικά όλα τα σκάνδαλα στα οποία συμμετέχουν επίλεκτα μέλη της αστικής τάξης, της οποίας τα συμφέροντα εξυπηρετεί, δίνει το  «πράσινο φως» σε κάθε πράξη νομοθετικού περιεχομένου που σφαγιάζει μισθούς και συντάξεις των λαϊκών στρωμάτων, ενώ δεν διστάζει με την «βούλα» της να επικυρώσει κάθε πράξη για την καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας προς το συμφέρον μιας δράκας ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών.

(Από περασμένη ανάρτησή μας)

Η γνωστή φράση «Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο» ταιριάζει γάντι για άλλη μια φορά με αφορμή τα όσα παρακολουθούμε στην σημερινή ειδησεογραφία.
«Τεκτονικές δονήσεις» θα προκαλέσουν όταν γνωστοποιηθούν τα ονόματα Ελληνων πολιτικών, εκδοτών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών που εμπλέκονται στο σκάνδαλο Novartis μας γράφουν οι ιστοσελίδες που πρόσκεινται στο κυβερνητικό κόμμα και μπολιάζουν αυτή την εκτίμηση με την δήλωση Πολάκη ότι θα κινηθεί η δικαστική διερεύνηση για τα 5 «μαύρα» εκατ. του Θ. Αναστασιάδη και την σύσκεψη που έγινε σήμερα στο Μέγαρο Μαξίμου, με την παρουσία του Τσίπρα «για την πάταξη της διαφθοράς».

Κάποιος πρέπει να πει στους επικοινωνιολόγους του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθήσουν να βρουν (υπάρχει άραγε;) άλλη τακτική. Δεν έχει ο ελληνικός λαός μνήμη χρυσόψαρου. Δυο χρόνια είναι στην κυβέρνηση το κόμμα του Τσίπρα και έχει δώσει δείγματα γραφής. Κανένα από τα τεράστια σκάνδαλα που θάφτηκαν στο παρελθόν δεν ανακίνησε, και η διαφθορά και η διαπλοκή συνεχίζεται κανονικά. Αλλωστε στην διαχείριση του αστικού κράτους δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Μήπως υπάρχει μεγαλύτερο σκάνδαλο από την εφαρμοζόμενη πολιτική; Την εξαθλίωση δηλαδή του κόσμου της εργασίας και των απόμαχων της δουλειάς για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα μιας δράκας καπιταλιστών ντόπιων και ξένων.

Εδώ όμως να κάνουμε και μια παρένθεση για να μην «αδικήσουμε» την λειτουργία του ελληνικού κράτους και της «δικαιοσύνης» του. Όπως γράφαμε και χτες οι λειτουργοί της Θέμιδας αντιδρούν άμεσα όταν έχουν μπροστά τους «αντικοινωνικά στοιχεία» όπως τον σύντροφο, δάσκαλο, Ηλία Σμήλιο. 

Επίσης τα ανακλαστικά των δικαστικών λειτουργών ενεργοποιούνται αμέσως όταν πρόκειται μια απεργία να βγει παράνομη και καταχρηστική ή όταν πρόκειται να στήσει «αγροτοδικεία» και «μαθητοδικεία».

Αξιοσημείωτη είναι και η λειτουργία της αστικής δικαιοσύνης όταν έχει απέναντι της «όργανα της τάξεως» τα οποία έχουν εκτονώσει τα πιο κτηνώδη ένστικτά τους σε διαδηλωτές και αγωνιζόμενους πολίτες.

Χωρίς αντίρρηση η ίδια δικαστική ευαισθησία υπάρχει όταν κατηγορούνται και ρασοφόροι τύπου Εφραίμ καθώς και άτομα της «καλής κοινωνίας» όπως ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Β. Παπαγεωργίου, που καταδικάστηκε πρωτόδικα σε ισόβια την υπεξαίρεση – μαμούθ που είχε γίνει απ’ τα ταμεία του δήμου ύψους 51,4 εκατ. ευρώ. Στο Εφετείο η ποινή του έπεσε στα 12 χρόνια και μετά από 2,5 χρόνια παρουσιάζοντας μια ιατρική πιστοποίηση σύμφωνα με την οποία έχει αναπηρία μεγαλύτερη του 67% βρέθηκε σπίτι του.

Χρήματα έχει αρκετά, ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης (τα απόκτησε .. με τον κόπο του) και περνάει μπέικα. Ομως μάλιστα διαβάζουμε στον "Βηματοδότη": «Ισως να θυμάστε ότι ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασ. Παπαγεωργόπουλος, καταδικασθείς (σε πρώτο βαθμό) σε ισόβια για υπεξαίρεση, κατάφερε (με νόμο του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου) να αποφυλακιστεί λόγω προβλημάτων που αντιμετώπιζε με την καρδιά του. Τον έβγαλαν δηλαδή καρδιοπαθή και τον αποφυλάκισαν. Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι το τριήμερο των Θεοφανίων ο καρδιοπαθής (με δικαστική βούλα) πρώην δήμαρχος το πέρασε κάνοντας σκι στο Καϊμακτσαλάν. Σύχναζε, όπως μου είπαν, σε ταβέρνα του χωριού Αγιος Αθανάσιος και πάντοτε «χτυπούσε» ένα αγριογούρουνο, το οποίο έτρωγε με όρεξη. Στους έκπληκτους πελάτες της ταβέρνας δεν μιλούσε βεβαίως για τα θέματα υγείας που αντιμετωπίζει, αλλά για τα κατορθώματά του στο σκι και το πόσο γρήγορα κατέβαινε τις πλαγιές νικώντας ακόμα και 16άρηδες».

Λίγο πιο άσχημη αντιμετώπιση έδειξαν οι δικαστές στο νεοδημοκρατικό στέλεχος Καλαμπόκα, ο οποίος δολοφόνησε τον αγωνιστή Τεμπονέρα. Τον ανάγκασαν να καθίσει 7 ολόκληρα χρόνια φυλακή μέχρι το σύστημα να τον ανταμείψει κάνοντας τον διευθυντή σε κατάστημα της Εθνικής Τράπεζα. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε δεκάδες παρόμοιες περιπτώσεις.

Το πιο σημαντικό όμως είναι, ότι η δικαιοσύνη τους θεώρησε χάσιμο χρόνου -και εδώ δεν είχε άδικο αφού γνώριζε ποια θα ήταν η κατάληξη- να ασχοληθεί με τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που έχουν δει την δημοσιότητα τα τελευταία χρόνια. Με την κομπίνα π.χ που έγινε επί κυβέρνησης Σημίτη στο Χρηματιστήριο με αποτέλεσμα την τεράστια ληστεία του ελληνικού λαού, ανάλογη με την οποία δεν έχει συμβεί στην χώρα μας μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες καταστράφηκαν ή έχασαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους. Αντιθέτως κάποιες δεκάδες γατόνια -ανάμεσα τους και αρκετοί από το αστικό πολιτικό προσωπικό- θησαύρισαν. Σ' αυτό το έγκλημα δεν υπάρχουν υπεύθυνοι. Ετσι λειτουργεί ο ασύδοτος καπιταλισμός. Και πιθανόν για την αδιαφορία των δικαστών στην μεγαλύτερη "νόμιμη αναδιανομή περιουσίας" που έγινε της τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα να μην πρέπει να τους αποδώσουμε ευθύνες.

Υπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις όπου η «δικαιοσύνη» τους δείχνει «ταχύτητα φωτός», και «πνεύμα αμεροληψίας». Είναι όταν καλείται να επιβάλλει «ποινές σωφρονισμού» σε πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος και μάλιστα σ’ αυτούς που το αντιμετώπισαν ένοπλα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν οι δικαστές –«συμπληρώνοντας» τους μπάτσους που τα είχαν τουλουμιάσει στο ξύλο- έριξαν 130 χρόνια φυλακή σε 7 νέα παιδιά –τους απέδωσαν ότι συμμετείχαν στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς- γιατί λέει, είχαν τοποθετήσει 3 στρακαστούκες και δημιούργησαν κάποιες υλικές ζημιές.

Και να επανέλθουμε από κει που ξεκινήσαμε, δηλαδή στην κυβερνητική μεθόδευση η οποία με κατασκευασμένα τρικ –φτιάχνοντας και το κλίμα και την τακτική που θα χρησιμοποιήσει όποτε γίνουν εκλογές- προσπαθεί να μας φλομώσει με ανούσια επικοινωνιακά τερτίπια και να διαμορφώσει την δική της πολιτική ατζέντα. Καταλήγουμε με απόσπασμα πρόσφατης ανάρτησής μας.

Αφού, λοιπόν ΣΥΡΙΖΑ και αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές στην πολιτική τους, αυτό που απομένει στο κυβερνητικό κόμμα είναι … να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα. Να μας αναστήσει το δήθεν «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς» και να παρουσιαστεί υπέρμαχος της πολιτικής και οικονομικής διαφάνειας. (Δεν σας θυμίζει αυτό το κεντρικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80 «Διαφάνεια και Συμμετοχή»;)

Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται και η  προαναγγελία προανακριτικών επιτροπών για τα δάνεια των πολιτικών κομμάτων και των ΜΜΕ –δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι στοχοποιούνται εκδότες και ένα πολιτικό κόμμα για τα οικονομικά του- η υπόθεση της κατανομής διαφημιστικών κονδυλίων του υπουργείου υγείας κλπ.

Θα έχει αποτέλεσμα μια τέτοια αποπροσανατολιστική μεθόδευση; Πολύ αμφιβάλλουμε. Να επαναλάβουμε πάντως ότι καπιταλισμός και διαφθορά είναι δεμένοι όπως το νύχι με το κρέας.