Survivor είναι το παιχνίδι που καλείται να παίξει ο καθένας την τελευταία επταετία. Η επιβίωση που για τους "μοδάτους" της TV είναι απλά ένα παιχνίδι που χτυπάει ταβάνι, για τον κοσμάκη είναι ο καθημερινός του αγώνας. Δεν είναι αλητεία και ξεφτίλα η επιβίωση να γίνεται παιχνίδι;
Δεν είναι χαστούκι στα μούτρα του κάθε άνεργου, χρόνια απολυμένου, υποαπασχολούμενου που ζει καθημερινά την αγωνία του survive; Η σύλληψη της ιδέας του παιχνιδιού δεν είναι καθόλου τυχαία. Αγωνίσου για την επιβίωση. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα, ο σπόρος που φυτεύεται στο υποσυνείδητο του κάθε θεατή. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν είναι εξασφαλισμένο και σίγουρο.
Μάθε να ζεις στην επισφάλεια. Έτσι είναι η ζωή. Διαρκής αγώνας επιβίωσης και φυσικά ο ισχυρότερος νικάει. Ο ισχυρότερος σωματικά και μυϊκά, σαν τα ζώα. Αυτός νικάει και όχι ο καλλιεργημένος, ο άνθρωπος που αγωνιά για τη γνώση, την τέχνη τις επιστήμες. Η πεμπτουσία του φασισμού καλά κρυμμένη σε ένα "παιχνίδι". Παιχνίδι επιβίωσης.
Από κάτω βέβαια το πόπολο ζητωκραυγάζει τον ρωμαλέο, τον δυνατό σαν ένα άλλο τηλεοπτικό Κολοσσιαίο που ταΐζει σάρκα και ιδρώτα τον όχλο. Το "ave Cesar οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν " αναβιώνει με τη μελλοθάνατη Ελλάδα να προσπαθεί να επιβιώσει τρώγοντας της σάρκες της και τα υπολείμματα του πολιτισμού της.
Δημοσίευση σχολίου