Πάγια τακτική.

Γράφει ο mitsos175.

«Αλλοιωμένο ήταν το κείμενο του Γ. Θεοτοκά που δόθηκε τη Δευτέρα στους υποψήφιους των ΕΠΑΛ κατά την εξέταση της Ελληνικής Γλώσσας.
 Στο πρωτότυπο αναφέρεται: «Ένας άξιος μαραγκός που κατέχει καλά τη δουλειά του και πιστεύει σε αυτή είναι πολύ πιο ολοκληρωμένος και αξιοσέβαστος άνθρωπος από έναν κουφό πρύτανη ή έναν κακό πρωθυπουργό».
Ωστόσο, το κείμενο που δόθηκε στους υποψηφίους ήταν: «Ένας άξιος μαραγκός που κατέχει καλά τη δουλειά του και πιστεύει σε αυτή είναι πολύ πιο ολοκληρωμένος και αξιοσέβαστος άνθρωπος από έναν κακό επιστήμονα».

Απαντώντας η εξεταστική επιτροπή ισχυρίζεται πως πρόκειται για πάγια πρακτική. Το ίδιο σημειώνει και το υπουργείο Παιδείας, υπενθυμίζοντας ότι τα αποσπάσματα που εξετάζονται οι υποψήφιοι είναι τις περισσότερες φορές, διασκευές και ως εκ τούτου, σχεδόν κάθε χρόνο παραφράζονται λέξεις ή φράσεις. Κάποιοι χαρακτήρισαν την παρέμβαση «πράξη πολιτικής ορθότητας», καθώς η κάθε αρμόδια επιτροπή διατηρεί πάντα την επιθυμία να μην θίγει πολιτικές ηγεσίες, υπουργούς ή πρωθυπουργούς».

Πάγια τακτική λοιπόν τόσο η λογοκρισία όσο και η κολακεία. Λίγα λόγια για την επιλογή: Ο Γιώργος Θεοτοκάς ήταν αστός πολιτικός που άσκησε κριτική τόσο στον καπιταλισμό όσο και τον κομμουνισμό. Πολιτεύτηκε χωρίς επιτυχία το 1956 με τη Δημοκρατική Ένωση όπου περιλάμβανε Κεντρώα κόμματα, Φιλελευθέρους και την ΕΔΑ. Ήταν αναμφισβήτητα ικανός συγγραφέας αλλά όσον αφορά την πολιτική πίστευε ότι δεν χρειάζεται Επανάσταση, ενώ το ιδανικό σύστημα γι’ αυτόν ήταν ένας συνδυασμός φιλελευθερισμού και σοσιαλισμού (τον οποίο διαχώριζε πλήρως από τον κομουνισμό). Φιλελευθερισμός και σοσιαλισμός θα αλληλοσυμπληρώνονταν σύμφωνα με την άποψη του. Πέθανε το 1966. Σφοδρός πολέμιος του Παπάγου και του Καραμανλή προφανώς με τη φράση κακός πρωθυπουργός έχει στο νου τους δεξιούς πρωθυπουργούς που ρήμαζαν τη χώρα τόσο προπολεμικά όσο και μεταπολεμικά.

Κατανοούμε λοιπόν γιατί επιλέχθηκε ένα κείμενο από το συγκεκριμένο πολιτικό. Η Παιδεία υπηρετεί το σύστημα. Σκοπό έχει την υποταγή. Και όταν μια φράση δημιουργεί συνειρμούς, τότε διαγράφεται ή αντικαθίσταται. Με αυτή όμως την παρέμβαση οι ίδιοι που επέλεξαν το κείμενο αποδέχονται πως ο σημερινός πρωθυπουργός είναι ένας κακός πρωθυπουργός. «Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται» λέει η παροιμία, ενώ αν υπήρχε πεποίθηση ότι σήμερα έχουμε καλή ηγεσία δεν θα υπήρχε ανάγκη τέτοιας λογοκρισίας. Ο κακός πρωθυπουργός όμως δεν είναι μόνο ο Τσίπρας. Πείτε μου ένα καλό. Δεν υπάρχει! Διεφθαρμένοι, ανίκανοι, ψεύτες, αδίστακτοι, εγωιστές…

Κι αυτό έχει εξήγηση: Δεν υπάρχει ούτε ένας καλός αστός πολιτικός γιατί όλοι υπηρετούν ένα σάπιο σύστημα εκμετάλλευσης και αδικίας! Ο Θεοτοκάς άθελα του με ακριβώς τη φράση κάνει τον αναγνώστη να σκεφτεί. Να ψάξει να βρει ποιος είναι ο καλός σε αντίθεση με τον κακό. Κι αυτό ακριβώς είναι το επικίνδυνο. Η σημερινή εκπαίδευση μισεί την κριτική, απεχθάνεται τη σκέψη. Παπαγαλία με το «σωστό» να επιβραβεύεται, ενώ η «λάθος» απάντηση τιμωρείται. Το σωστό και το λάθος όμως δεν το αποφασίζουν οι πολλοί αλλά εκείνοι που υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία.
Θα δώσουμε ένα παράδειγμα: Αν ήμασταν την εποχή του Γαλιλαίου σε κάποιο εκκλησιαστικό σχολείο η δήθεν σωστή απάντηση θα ήταν ότι η Γη είναι ακίνητη! Οτιδήποτε άλλο δεν θα ήταν απλά «λάθος» αλλά αίρεση! Δεν είναι λοιπόν η κολακεία μόνο προς τον Τσίπρα. Είναι κάτι βαθύτερο που πρέπει να μας βάλει σε πολλές σκέψεις…