Οι "θεούσες" του ΚΚΕ

Γράφει ο mitsos175.

Θεούσα. «Άτομο το οποίο είναι (ή παριστάνει ότι είναι) σε υπερβολικό βαθμό θρήσκο ή ηθικό». Συνήθως παριστάνει. Θρησκόληπτο, δογματικό, «κολλημένο» κατηγορεί όλους τους άλλους χωρίς να σκέπτεται, χωρίς να έχει επαφή με την πραγματικότητα.
Ο φανατικός θεωρεί ότι αγωνίζεται γι αυτό που πιστεύει. Στην πραγματικότητα εξοργίζει καθώς η συμπεριφορά του που κάνει μεγάλη ζημιά σε ότι δήθεν εκπροσωπεί. Γιατί δεν εκπροσωπεί τίποτε άλλο παρά μόνο τον υπέρμετρο εγωισμό του. Νομίζει πως έχει το αλάθητο, ότι είναι αυθεντία. Έτσι όμως καταντά γελοίος.

Δείγματα θεούσας οι ηλίθιοι τζιχαντιστές που ανατινάζονται σκοτώνοντας αδιακρίτως και που χάρη σ’ αυτούς οι ιμπεριαλιστές έχουν αφορμή να ξεκληρίσουν λαούς, οι αφελείς που αναμασάνε ότι κουταμάρα τους λέει το ιερατείο, ενώ ταυτόχρονα κατηγορούν άδικα όλους τους άλλους για τα χάλια που υπάρχουν, τα γαλάζια ή άλλου χρώματος αιγοπρόβατα ή κομματόσκυλα τα οποία θα αναμασήσουν το κουτόχορτο που προσφέρει ο κάθε ακαταλληλότερος κηφήνας, ενώ ταυτόχρονα εύχονται «ψόφο» ή «καρκίνο» στους πολιτικούς τους αντιπάλους έστω κι αν αυτοί στο τέλος συνεργαστούν με τους τσοπάνηδες της ΝΔ στο μεγάλο φαγοπότι του δημοσίου χρήματος.

Αλλά υπάρχουν θεούσες και στο ΚΚΕ! Κι εδώ να εξηγηθούμε να μην παρεξηγηθούμε. Αυτά που θα πω αφορούν λίγους, ελάχιστους. Δεν αφορούν το Κόμμα που ψηφίζω. Γιατί το ΚΚΕ έχει Συνέπεια και Αγώνες. Επίσης έχει την Αυτοκριτική και την κοινή Λογική, πράγμα που απουσιάζει από τα ταλιμπανιστήρια.
Μερικές φορές λένε τέτοια πράγματα που τα περνάμε για troll. Για νεοδημοκράτες ή φασίστες που παρουσιάζονται ως Κομμουνιστές, ως ψηφοφόροι ή μέλη άλλου κόμματος ώστε να εκνευρίσουν λέγοντας απίθανα. Αλλά υπάρχουν κι αυτοί που πιστεύουν όσα λένε έστω, κι αν αυτά δεν είναι σωστά. Ενώ κάνουν κριτική δεν δέχονται την κριτική.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Κάποιοι που δεν ανήκουν στο ΚΚΕ κάνουν μια πράξη Αντίστασης. Κάνουν έναν αγώνα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπέρ των εργαζομένων. Αυτό για μας τους Κομμουνιστές είναι καλό. Μπορεί εμείς να έχουμε τη δική μας τακτική, που φυσικά την επιλέξαμε, γιατί τη θεωρούμε καλύτερη πιο αποτελεσματική.

Η θεούσα δεν αρκείται να πει «εμείς από τη μεριά μας κάνουμε αυτές τις πράξεις και έχουμε την συγκεκριμένη άποψη για το θέμα». Όχι, θα γκρινιάξει. Δεν θα κάνει κριτική, γιατί η κριτική είναι καλή κι ωφέλιμη, αλλά θα προσπαθήσει να μειώσει να απαξιώσει τους αγώνες των άλλων.
Κάνε εσύ, ρε φίλε, τη δική σου κίνηση ενάντια στο σύστημα και μετά μίλα. Αλλά μην συκοφαντείς ανθρώπους που αγωνίζονται, γιατί εκνευρίζεις όχι μόνο αυτόν που κατηγορείς αλλά και όλους τους άλλους που σε ακούνε.

«- Όχι εμείς έχουμε δίκιο, γιατί είμαστε… εμείς»!!! «Το είπε ο Μαρξ, ο Λένιν στο τάδε εδάφιο». Παραθέτουν λοιπόν μια φράση αποσπασματική, για να ενισχύσουν αυτά που λένε. Πέρα από το ότι ο Μαρξ έδωσε ΟΔΗΓΟ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ κι όχι ποίημα για αποστήθιση, πέρα από το γεγονός ότι κάποια πράγματα γράφτηκαν σε διαφορετικές συνθήκες επομένως πρέπει να τα δούμε υπό αυτό το πρίσμα χρησιμοποιώντας τη διαλεκτική μέθοδο, τα όσα λέγονται πρέπει να συμβαδίσουν με τη λογική και το πνεύμα του Μαρξισμού. Μια τακτική προσαρμόζεται στις συνθήκες που ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ αλλιώς αποτυχαίνει.

Όχι, δεν είναι όλοι οι άλλοι οπορτουνιστές. Πράγματι η ηγεσία κάποιων δήθεν «Αριστερών» κομμάτων είναι (ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ). Υπάρχουν όμως απλοί άνθρωποι που δεν θέλουν αυτή τη συνεχιζόμενη αδικία και κάνουν κάτι γι αυτό. Οι Κομμουνιστές τους θέλουμε δίπλα μας. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος άσχετα με το αποτέλεσμα. Κερδίζεις πείρα, συμμάχους, ετοιμάζεται καλύτερα πιο οργανωμένα την επόμενη φορά. Οι θεούσες όμως όλους όσους δεν ασπάζονται τυφλά αυτά που λένε τους θεωρούν εχθρούς!

Τι να τους πεις; Απλά γελάς για να μην τους σιχτιρίσεις…