Απύθμενο το ταξικό μίσος της αστικής "δικαιοσύνης"

Δεν θα μπούμε πάλι στην διαδικασία να μιλήσουμε για την αναβίωση έκτακτων στρατοδικείων που σήμερα φέρνουν το όνομα τρομοδικεία ανεξάρτητα από το  πώς αυτοαποκαλούνται τα ίδια. Εξάλλου έχουμε γράψει επανειλημμένα για το ταξικό μίσος που διακατέχει τους «λειτουργούς της Θέμιδας» απέναντι σε όσους/ες θεωρούν ότι αμφισβητούν δυναμικά την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων.
Η σημερινή τους δικαστική απόφαση όμως, με την οποία απέρριψαν τις αιτήσεις αποφυλάκισης της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή Μ έχει αρκετές αναγνώσεις.

Αρχικά προφανώς εκτίμησαν ότι δεν μπορούσαν να απαξιώσουν για δεύτερη φορά –η πρώτη ήταν με την δικαστική απόφαση για τον Τάσο Θεοφίλου- τις σκευωρίες που στήνουν τα «τσακάλια» της «αντιτρομοκρατικής», όσο κακοστημένες και να είναι αυτές.
Δεύτερο να δηλώσουν εμφατικά ότι αδιαφορούν πλήρως για το ότι με τις αποφάσεις τους προκαλούν –το κύμα συμπαράστασης στα πρόσωπα της Ηριάννας και του Περικλή είναι τεράστιο και εκφράστηκε ενυπόγραφα από εκατοντάδες υπογραφές καλλιτεχνών, διανοουμένων, αθλητών, καθώς και από χιλιάδες ανώνυμους πολίτες- το λεγόμενο «περί δικαίου αίσθημα».
Τρίτον κάνοντας επίδειξη της ασύδοτης δικαστικής εξουσίας τους, αδιαφορώντας εντελώς αν καταστρέφουν τις ζωές νέων ανθρώπων.
Και τέταρτο να στείλουν το τρομοκρατικό  τους μήνυμα σε όλη την ελληνική κοινωνία: Δεν μπορείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας αν δεν το αποφασίσουμε εμείς.

Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να αναφέρουμε ότι ο εισαγγελέας αυτού του δικαστηρίου, που απέρριψε το δίκαιο αίτημα των δυο παιδιών, Ιωάννης Προβατάρης, είναι ο ίδιος δικαστικός λειτουργός  που είχε εισηγηθεί την αποφυλάκιση του αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου και του Χρήστου Παππά, κρίνοντας πως δεν υπάρχει κίνδυνος να τελέσουν νέα εγκλήματα, ενώ έκρινε ύποπτους τέλεσης νέων (τα παλιά ποια είναι;) αδικημάτων Ηριάννα και Περικλή.
Ούτε θα αναφερθούμε σε άλλους δικαστές που το ταξικό τους μίσος σκοτώνει τα όνειρα αυτών των παιδιών ενώ σύμφωνα με δημοσιεύματα συμαιτείχαν να βγουν πεντακαθαρήδηδες ή να «πέσουν στα πούπουλα» άτομα της «καλής κοινωνίας» που έχουν εμπλακεί στο σκάνδαλο της Ζήμενς, στο σκάνδαλο με τα δομημένα ομόλογα κλπ.
Καμιά νύξη δεν θα κάνουμε και για τις αστείες δηλώσεις του υπουργού Κοντονή με τις οποίες εξέφρασε «δυσάρεστη έκπληξη» γι’ αυτή την δικαστική απόφαση αποδίδοντας την στο ότι  «και οι δικαστές είναι άνθρωποι και ως άνθρωποι κάνουν λάθη». (Και οι δήμιοι άνθρωποι είναι).
Έναν προβληματισμό μόνο θέλουμε να δηλώσουμε. Αρκεί να εκδηλώνουμε την οργή που μας προκαλούν  αυτοί οι κρατικοί μηχανισμοί,  με τις ενέργειες τους, μόνο με κάποιες πορείες διαμαρτυρίας, και καταγγελτικά  κείμενα;