Υπήρξε ιδρυτής και ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.
Αρχικά ασπάζεται τις σοσιαλιστικές ιδέες κατά την φοίτησή του στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο και το 1913 έγινε μέλος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Μαζί με τον Τολιάτι και τον Τερατσίνι συγκρότησαν το 1919 την ομάδα «Νέα Τάξη» που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και τη διάδοση του λενινισμού και του μηνύματος της Οχτωβριανής Επανάστασης στην εργατική τάξη της Ιταλίας.
Το 1920 καθοδηγεί την μεγάλη απεργία των εργατών για την υπεράσπιση των εργοστασιακών επιτροπών του Τορίνο και διατυπώνει το πολιτικό πρόγραμμα-μανιφέστο «Για την ανανέωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος».
Το 1921 η ομάδα του μαζί με άλλους αριστερούς σοσιαλιστές ίδρυσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας.
Η άνοδος των φασιστών στην εξουσία το Νοέμβρη του 1926 είχε ως αποτέλεσμα να τεθεί εκτός νόμου το Κ.Κ.Ι. και οι άλλες δημοκρατικές οργανώσεις και να συλληφθούν οι ηγέτες τους, ανάμεσα στους οποίους και ο Γκράμσι.και να εξοριστεί. Το 1928 το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 20 χρόνια φυλακή. Το 1937 αποφυλακίστηκε ενώ η υγεία του είχε κλονιστεί ανεπανόρθωτα. Ετσι λίγες μέρες μετά την αποφυλάκισή του πέθανε.
Άφησε έναν τεράστιο όγκο δοκιμίων, άρθρων και σημειώσεων, που εκδόθηκαν για πρώτη φορά ύστερα από τον πόλεμο και που επηρέασαν και επηρεάζουν την σύγχρονη κίνηση των ριζοσπαστικών ιδεών σε όλον τον κόσμο και τη μετα-μαρξιστική θεώρηση.
Διαβάστε επίσης
Ο Αντόνιο Γκράμσι και ο φασισμός
Ο Γκράμσι και η επανάσταση
Mαξιμαλισμός και εξτρεμισμός
Οι αδιάφοροι
Δημοσίευση σχολίου