Τα στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα: Εχουμε πλεόνασμα. Και τι πλεόνασμα! Πάνω από 4% του ΑΕΠ και πάνω από 7 δια. ευρώ. Υπερπλεόνασμα!
Και είναι τόσο σημαντικό αυτό, που ο κ. Τσίπρας το ανέφερε με καμάρι κατά την επίσκεψη του κ. Γιούνκερ στην Αθήνα: Η υπεραπόδοση της οικονομίας μας -είπε ο πρωθυπουργός- είναι και το διαβατήριο της καθαρής εξόδου της χώρας από τα μνημόνια.
Μόνο που από εδώ και πέρα είναι που ξεκινούν οι δεύτερες σκέψεις.
Για παράδειγμα:
Είναι δυνατόν να επικαλείται κάποιος το αποτέλεσμα της πολιτικής που χρεοκοπεί και εξαθλιώνει τον λαό για να τάζει μετά στον λαό «σωτηρία» και «έξοδο» από τη χρεοκοπία, με όχημα την αποθέωση της πολιτικής που τον χρεοκόπησε;
Είναι δυνατόν να μιλάνε για πλεονάσματα όταν το δημόσιο χρέος, στη μείωση του οποίου στοχεύουν -υποτίθεται- τα πλεονάσματα, αυξήθηκε κατά 2,4 δισ. ευρώ;
Είναι δυνατόν να πανηγυρίζεις για ένα -ματωμένο- πλεόνασμα που υπάρχει επειδή 650.000 εργαζόμενοι «ζουν» με 380 ευρώ τον μήνα;
Είναι δυνατόν να πανηγυρίζεις για ένα -κτηνώδες- πλεόνασμα που για να προκύψει, το αντιστάθμισμα είναι να συνωστίζονται νέες καραβιές παιδιών μας δίπλα στα 500.000 που ήδη έχουν μεταναστεύσει;
Είναι δυνατόν να πανηγυρίζεις για ένα -κανιβαλικό- πλεόνασμα που το αντίτιμό του είναι ένας στους δυο συνταξιούχους να έχει βουλιάξει στη φτώχεια;
Είναι δυνατόν να πανηγυρίζεις για ένα πλεόνασμα που έχει παραχθεί με μέθοδο τις πάνω από 1,7 εκατομμύρια κατασχέσεις εντός του 2017;
Ναι, αν είσαι «αριστερός», είναι δυνατόν...
Δημοσίευση σχολίου