Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με το κείμενο που υπογράφει σήμερα ο Γιώργος Μιχαηλίδης στο "Πριν" και έχει τίτλο «Μακεδονικό: Αριστερή ενσωμάτωση χωρίς ρήξη με το αστικό "εθνικό αφήγημα"».
Και νομίζω ότι κανείς που ασχολείται με την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος στην χώρα μας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα στοιχεία που παραθέτει.
Πιστεύω εξάλλου ότι είναι εντελώς προβληματικό να επιδίδεται σε ιστορικές αλχημείες ένα κόμμα που θέλει να ονομάζεται κομμουνιστικό. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά και να βγαίνουν στελέχη του -όπως επισήμανα χτες σχολιάζοντας δηλώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη - και να δίνουν ορισμούς για το τι σημαίνει "εθνική μειονότητα" που είναι εντελώς εγκεφαλικά τους κατασκευάσματα και δεν έχουν καμιά βάση.
Πιστεύω εξάλλου ότι είναι εντελώς προβληματικό να επιδίδεται σε ιστορικές αλχημείες ένα κόμμα που θέλει να ονομάζεται κομμουνιστικό. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά και να βγαίνουν στελέχη του -όπως επισήμανα χτες σχολιάζοντας δηλώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη - και να δίνουν ορισμούς για το τι σημαίνει "εθνική μειονότητα" που είναι εντελώς εγκεφαλικά τους κατασκευάσματα και δεν έχουν καμιά βάση.
Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το κείμενο του Γ. Μιχαηλίδη που αναφέραμε και αν χρειαστεί, μπορεί να παραθέσουμε πλήθος ντοκουμέντων από τις θέσεις που είχε στο παρελθόν του ΚΚΕ γι' αυτό το ζήτημα, που επικυρώνουν τα όσα επικαλείται ο αρθρογράφος του "Πριν". (Οι υπογραμμίσεις είναι δικιά μας παρέμβαση.
Μακεδονικό: Αριστερή ενσωμάτωση χωρίς ρήξη με το αστικό «εθνικό αφήγημα».. Το Μακεδονικό αποτελεί ζήτημα που.αγγίζει τον πυρήνα του εθνικού αφηγήματος του νέου ελληνικού κράτους. Πρώτα, η θεωρία της αδιάσπαστης, τρισχιλιετούς συνέχειας του έθνους και άρα των ιστορικών/εθνικών δικαίων του ελληνικού κράτους επί των συγκεκριμένων εδαφών που δένουν με το ιστορικό αφήγημα περί απελευθέρωσης της Μακεδονίας κατά τους Βαλκανικούς πολέμους και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αποκρύπτοντας παράλληλα τον πολυεθνικό χαρακτήρα της περιοχής και τις εθνικιστικές πολιτικές εθνοκάθαρσης που εφάρμοσε διαχρονικά και συστηματικά το ελληνικό κράτος επί του σλαβικού στοιχείου εντός των ελληνικών συνόρων. Έπειτα, το ιδεολόγημα του «σλαβικού κινδύνου» βάσει του οποίου η αστική τάξη επιχειρεί να μπετονάρει στο άρμα της τον πληθυσμό της Βόρειας Ελλάδας (και όχι μόνο).
Ιστορικά (πιο αναλυτικά δες εδώ), το κομμουνιστικό κίνημα στην Ελλάδα στάθηκε απέναντι σ’ αυτούς τους δύο πυλώνες της εθνικής, αστικής πολιτικής.
Στη δεκαετία του ‘20 αρνήθηκε (όπως και στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες) να δεχτεί τα αποτελέσματα της ιμπεριαλιστικής χάραξης των συνόρων και υπερασπίστηκε την προοπτική της ανεξάρτητης, πολυεθνικής Μακεδονίας και Θράκης στα πλαίσια μιας σοσιαλιστικής βαλκανικής ομοσπονδίας.
Στη δεκαετία του ‘30, όταν τα σύνορα είχαν παγιωθεί και το παραπάνω σύνθημα κρίθηκε πλέον ανεπίκαιρο αναγνώρισε –με απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, το 1934– την ύπαρξη μακεδονικού έθνους και πάλεψε για τα δικαιώματα της (σλαβο)μακεδονικής εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες.
Στη δεκαετία του ‘40 τόσο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, όσο κι ο ΔΣΕ. πέρα από εκφραστές των συμφερόντων της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς. ξεχώριζαν για τη διαφορετική προοπτική που έθεταν για τις εθνικές μειονότητες της χώρας.
Πλάι στους σχετικά λίγους Αλβανούς Τσάμηδες και Πομάκους που πολέμησαν με τον ΕΛΑΣ ή/και τον ΔΣΕ υπήρξαν δεκάδες χιλιάδες Σλαβομακεδόνες, που πύκνωσαν τις γραμμές των δύο λαϊκών στρατών, βλέποντας στη νίκη τους ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους, χωρίς εθνική καταπίεση.
Στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60, το ΚΚΕ, παρά την εθνικιστική προπαγάνδα και το στίγμα της «εθνοπροδοσίας» που το ακολουθούσε, υπερασπίστηκε σταθερά τα δικαιώματα των Σλαβομακεδόνων ως εθνικής μειονότητας με τη δική της συνείδηση, γλώσσα και έθιμα.
Παράλληλα, ουδέποτε τέθηκε από το εν Ελλάδι ή διεθνές κομμουνιστικό κίνημα ζήτημα μη αναγνώρισης του μακεδονικού έθνους και της μακεδονικής γλώσσας.
Αντιθέτως, οι σοβιετικοί εθνολόγοι και γλωσσολόγοι –παρά τη ρήξη Γιουγκοσλαβίας-ΕΣΣΔ μετά το 1948– υπερασπίζονταν την ύπαρξη σύγχρονου μακεδονικού έθνους και μακεδονικής γλώσσας, κάτι που εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς ανατρέχοντας στα αντίστοιχα λήμματα της Μεγάλης Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας.
Η τομή για το ΚΚΕ ήρθε το 1988, όταν για πρώτη φορά ο τότε ηγέτης του Χαρίλαος Φλωράκης δήλωσε ότι: «για το ΚΚΕ μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα δεν υπάρχει».
Ωστόσο, στη σημερινή συγκυρία η τομή φαίνεται να βαθαίνει. Σε απανωτές συνεντεύξεις του γ.γ. Δημήτρη Κουτσούμπα (Real fm 19/1, Έθνος 17/6) αμφισβητείται η ύπαρξη (σλαβο)μακεδονικής εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα, αλλά και σύγχρονου μακεδονικού έθνους και γλώσσας.
Μάλιστα, η αναγνώριση της ύπαρξης οποιουδήποτε από τα παραπάνω θεωρείται πως αποδεικνύει τις αλυτρωτικές βλέψεις του γειτονικού κράτους και ανοίγει ζήτημα αλλαγής των συνόρων.
Παράλληλα, με κεντρικά άρθρα στον “Ρ” και στο 902.gr επιχειρείται το ζήτημα ύπαρξης σύγχρονου μακεδονικού έθνους να αποδοθεί στις μηχανορραφίες του Τίτο (μάλιστα μετά το ‘48 ώστε να συνδεθεί με τη φιλο-αμερικάνικη στροφή της Γιουγκοσλαβίας και να μην τεθούν ερωτήματα για τη στάση της ΕΣΣΔ!), ενώ αποσιωπούνται ολόκληρες σελίδες της ιστορίας του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος που αποδεικνύουν τη συνέχεια και συνέπεια στη στάση πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Ακόμα χειρότερα, σε πρόσφατη ανάρτηση με τίτλο “Για το λεγόμενο μακεδονικό ζήτημα” στο 902.gr, γίνεται λόγος για Σλαβόφωνους (ούτε καν Σλαβομακεδόνες!) στην ελληνική επικράτεια.
Μόνο που η θέση για Σλαβόφωνους που δεν αποτελούν εθνική μειονότητα και για μακεδονικό έθνος-δημιούργημα του Τίτο ήταν ακριβώς οι δύο βασικοί πυλώνες της τοποθέτησης του εμφυλιοπολεμικού, μοναρχοφασιστικού, αντικομμουνιστικού κράτους.
Αυτή τη θέση εκφράζει με συνέπεια και διαχρονικά η Δεξιά ιστοριογραφία και τα ινστιτούτα της, το ΙΜΧΑ, το ΕΜΣ κ.ο.κ.
Μόνο που η θέση για Σλαβόφωνους που δεν αποτελούν εθνική μειονότητα και για μακεδονικό έθνος-δημιούργημα του Τίτο ήταν ακριβώς οι δύο βασικοί πυλώνες της τοποθέτησης του εμφυλιοπολεμικού, μοναρχοφασιστικού, αντικομμουνιστικού κράτους.
Αυτή τη θέση εκφράζει με συνέπεια και διαχρονικά η Δεξιά ιστοριογραφία και τα ινστιτούτα της, το ΙΜΧΑ, το ΕΜΣ κ.ο.κ.
Και με την ευκαιρία ας κάνουμε αναφορά σε μια σλαβομακεδόνισσα ηρωίδα. Tην μαχήτρια του ΔΣΕ Μίρκα Γκίνοβα (Ειρήνη Γκίνη). Την νεαρή δασκάλα η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε, όχι μόνο στον Εμφύλιο Πόλεμο, αλλά γενικότερα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, εκτός από την περίοδο της Κατοχής 1941 -1944.
Η φωτογραφική σύνθεση από από την εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ" και το κείμενο από τον "Ριζοσπάστη".
Η Ειρήνη Γκίνη (Μίρκα Γκίνοβα ), 24χρονη νηπιαγωγός από το χωριό Ξανθόγεια (Ρουσίλοβο) της Εδεσσας, ήταν η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε με απόφαση Εκτακτου Στρατοδικείου.
Γεννήθηκε το 1923 κοντά στη λίμνη του Οστρόβου. Οι γονείς της ήταν φτωχοί αγρότες σλαβομακεδόνες. «Από μικρή ακόμα γεύτηκε τις πίκρες και τα βάσανα της ζωής. Εμεινε ορφανή από μητέρα και μεγάλωσε μέσα σε χίλια βάσανα και δυσκολίες. Η έλλειψη της μητρικής στοργής θέριευε τη δική της αγάπη στους βασανισμένους και κατατρεγμένους. Οι δυσκολίες της ζωής που γνώρισε από τα πρώτα βήματα, της δημιούργησαν χαρακτήρα αποφασιστικό, θαρραλέο, αγωνιστικό».
Αποφοίτησε το 1939 από το διδασκαλείο Νηπιαγωγών Καστοριάς, αλλά η δικτατορία του Μεταξά δεν την διορίζει επειδή είναι «μακεδονοπούλα». «Αυτό την έκανε να νιώσει πιο πολύ το ζυγό κάτω από τον οποίο στέναζε η πατρίδα». Το 1940 διορίστηκε προσωρινά νηπιαγωγός σε ένα χωριό της Εδεσσας. «Καλή δασκαλίτσα», έλεγε όλο το χωριό για τη Μίρκα .
Η Ειρήνη Γκίνη οργανώθηκε το 1942 στην ΕΠΟΝ ενώ το 1943 κατατάχθηκε στα αντάρτικα τμήματα του ΕΛΑΣ στο Καϊμακτσαλάν. Από το 1942 δουλεύει στο χωριό της παράνομα. Ξεσηκώνει τα κορίτσια της επαρχίας στον απελευθερωτικό αγώνα. «Γίνεται ο εμψυχωτής της φλογερής νεολαίας μας».
Το καλοκαίρι του 1946, στο δάσος της Εδεσσας, κρύβονται η μικρή ανταρτοομάδα του Καϊμακτσαλάν. 200 χωροφύλακες και μαυροσκούφηδες κύκλωσαν το μέρος. «Η Μίρκα ήταν με άλλους 6 συντρόφους, όλοι άοπλοι. Μόνο αυτή είχε παραμπέλ. Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη... Χρειαζόταν σε τέτοιες στιγμές θάρρος, αποφασιστικότητα, αυτοκυριαρχία... Πλησιάζουν... Η θαρραλέα Μίρκα δε χάνει το θάρρος της. Σηκώνει το παραμπέλ και σκοπεύει. Αλλά οι σφαίρες της είναι λίγες και εκείνοι είναι πολλοί. Ετσι πέφτει στα χέρια τους μαζί με τους συντρόφους της».
Παρά τα άγρια βασανιστήρια δε λύγισε. «Οι μαυροσκούφηδες με τα ξίφη, με τα νύχια, της ξέσκισαν το κορμί και τα ρούχα, της ξερίζωσαν τα μαλλιά, κι έτσι όπως ήταν τη γύριζαν στους δρόμους της Εδεσσας. Η Μίρκα κρατούσε ψηλά και περήφανα το κεφάλι. Χαμογελούσε στο λαό που έτρεχε να τη δει και να τη θαυμάσει, στο λαό που τόσο αγάπησε και για τον οποίο τόσο αφειδώλευτα αργότερα έδωσε και τη ζωή της».
Μετά από όλα τα βασανιστήρια, τη θάψανε ζωντανή ως το λαιμό και πυροβολούσαν πάνω της. Οχι μόνο υπομένει καρτερικά όλα τα βασανιστήρια, αλλά εμψυχώνει και τους συντρόφους της. «Ράψτε τα στόματα, σύντροφοι! Ούτε κουβέντα στους προδότες!»
Στις 25 Ιούλη 1946 μαζί με τους 6 συντρόφους της πέρασε από Εκτακτο Στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Τρεις μέρες μετά την καταδίκη οδηγήθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα στα Γιαννιτσά. Ηταν η πρώτη επίσημη εκτέλεση που εγκαινιαζόταν ύστερα από την ψήφιση των «έκτακτων μέτρων». Στις 18 Ιούνη 1946 υιοθετήθηκε από τη Βουλή το Γ' ψήφισμα, το οποίο προέβλεπε την ίδρυση Εκτακτων Στρατοδικείων και καθόριζε ποινές θανάτου σε όποιον «στασίαζε», με σκοπό «να αποσπαστεί μέρος της ελληνικής επικράτειας», ενώ προέβλεπε μια σειρά κατασταλτικά μέτρα και απαγορεύσεις. Στην ουσία, έβαλε τη σφραγίδα του νόμου του αστικού κράτους στην τρομοκρατία και τις δολοφονικές ενέργειες στις οποίες επιδίδονταν «παρακρατικές» ομάδες ενάντια στους κομμουνιστές σε όλη τη χώρα. Ετσι, η «μηχανή» των στρατοδικείων πήρε αμέσως μπροστά. «Δώδεκα εκτελέσεις μέσα σε πέντε μέρες».
«Περήφανα αντιμετώπισε το εκτελεστικό απόσπασμα η Μίρκα . Σηκώθηκε, πλύθηκε, χτενίστηκε, ντύθηκε και τράβηξε αγέρωχη στον τόπο της εκτέλεσης, εμψυχώνοντας το λαό που παρακολουθούσε με κομμένη την αναπνοή. Σε όλο το δρόμο τραγουδούσε τη "Διεθνή" και άλλα επαναστατικά μακεδονικά τραγούδια. Δε δέχτηκε να της δέσουν τα μάτια. Κι όταν τα εγγλέζικα όπλα ορθώθηκαν για να κόψουν το νήμα με τα 23 χρόνια ζωής της Μίρκας , εκείνη σήκωσε περήφανα το κεφάλι και φώναξε:
"Πίσω μας έρχονται χιλιάδες, εκατομμύρια μαχητές της λευτεριάς. Εμείς αύριο θάμαστε στρατός και θα σας συντρίψουμε...Ζήτω το ΚΚΕ!"»
+ σχόλια + 6 σχόλια
Δεν υπάρχει τίποτα ποιο ανιστόρητο πιο αντιδραστικό και πιο επικίνδυνο απο τη άποψη περι ύπαρξης μακεδονικού έθνους και γλώσσας.Και το παγκόσμιο Κομουνιστικό κίνημα είχε και άλλες φορές λάθος θέση ή γραμμή και στην πορεία την αναθεώρησε.Απο την γέννηση και δημιουργια της Μακεδονίας ήταν και είναι κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας.Η περιοχή των Σκοπίων στην αρχαιότητα (που ηδη νοτιοδυτικά κατοικούνταν απο Ελληνικά φύλλα όπως αυτό των Πελαγόνων) πριν καταληφθούν κάποια μέρη της και ποτέ ολόκληρη απο το βασίλειο της Μακεδονίας ήταν κομμάτι της Περσικής Αυτοκρατορίας μετά έγινε κτήση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατόριας στην συνέχεια της Βυζαντινής και αργότερα της Οθωμανικής.Δηλαδή οι Σκοπιανοί κάλλιστα θα μπορούσαν αντί για Μακεδόνες να ονομαστούν Πέρσες Ρωμαίοι Βυζαντινοί οι Οθωμανοί και να ονομάσουν αναλόγως και την γλώσσα τους.Για την ιστορία στο Βασίλειο της Μακεδονίας ομιλούσαν την αρχαία Ελληνική γλώσσα και η γραφή τους ήταν τα αρχαία Ελληνικά.Οι Σλάβοι εποίκισαν την περιοχή τον 6 μ.χ αιωνά επι Βυζαντίου δηλαδή εκατονταετίες μετα την γέννηση του Μακεδονικού βασιλείου το οποίο επίσης είχε διαλυθεί εκατονταετίες πριν την έλευση τους.Η ιδέα της ύπαρξης χωριστού σλαβομακεδονικού έθνους ξεκίνησε αρχικά σε έναν μικρό κύκλο διανοουμένων Σλάβων της Μακεδονίας μεταξύ τέλους 19ου και αρχές 20ου αιώνα.Ο σημερινός ιμπεριαλισμός είναι αυτός που κινεί τα νήματα πίσω απο την ονομασία των Σκοπίων ως Μακεδονία με τα γερακιά του οπως οι ΗΠΑ το ΝΑΤΟ και η ΕΕ να ετοιμάζουν με κατασκευασμένες μειονότητες μέσα τις οποίες οι μυστικές υπηρεσίες στήνουν παραστρατιωτικούς στρατούς να αιματοκυλίσουν πάλι τα Βαλκάνια και να χαράξουν νεα σύνορα και να δημιουργήσουν προτεκτοράτα οπως Κόσοβο και τα Σκόπια.Το Μακεδονικό ζήτημα εξυπηρετούσε μόνο τον σοβινισμό και τον επεκτατισμό του Τίτο που είχε βλέψεις μέχρι το Αιγαίο και σήμερα ταίζει τον εθνικισμό των Σκοπίων και τους σχεδιασμούς για τα Βαλκάνια των ΗΠΑ ΝΑΤΟ και ΕΕ.
καταραμενο πολιτικο κοστος...
Στα 1936 ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Σ. Σκλάβαινας δήλωσε στη Βουλή πως “το ΚΚΕ θεωρούσε τη Μακεδονία αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού εδάφους” καθώς και ότι “για τους Κομμουνιστές δεν υπήρχε θέμα Σλαβικής μειονότητας”.
Δεν είναι λοιπόν πρώτη φορά το 1988. mitsos175.
Πολύ θα με ενδιέφερε σύντροφε Μήτσο να μου πεις που βρήκες αυτή την δήλωση του Σκλάβαινα (Αν και ήταν ένας απ’ τους 200 εκτελεσμένους την Πρωτομαγιά το 1944 στην Καισαριανή η περίπτωση του ήταν δραματική, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας). Κατέβασα ότι σχετικό βιβλίο έχω και δεν βρήκα κάτι σχετικό. Για το χρονικό διάστημα που μιλάς υπάρχει η απόφαση που λήφθηκε στην 6η Ολομέλεια της Κ.Ε του ΚΚΕ τον Γενάρη του 1934 που μιλάει για Σλαβομακεδονική εθνική μειονότητα που "καταπιέζεται από την ελληνική πλουτοκρατία'. Διάβασα επίσης την ομιλία του Σ .Σκλάβαινα που έκανε στο 6 Συνέδριο του ΚΚΕ τον Δεκέμβρη του 1935 που έλεγε σχεδόν τα ίδια. (Είχε εκλεγεί κα μέλος του Π.Γ. τότε) Μου διαφεύγει κάτι;
https://www.scribd.com/doc/223481148/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%9A%CF%89%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%9A%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-1830-1974-%CE%92%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9B%CE%97%CE%A3-%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%91%CE%97%CE%9B%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3
Ιστορία κωμικοτραγική του Νεοελληνικού κράτους 1830 - 1974 Β. Ραφαηλίδη σελίδες 256-257
10 Το σλαβομακεδονικό 11 Οι Γκρεκομάνοι. Εξηγεί αρκετά πράγματα. Όπως την 5η Ολομέλεια.
“Ο Ζαχαριάδης λοιπόν χρίει εθνική μια γλωσσική μειονότητα για να κάνει τη δουλειά του, αλλά τάχιστα υποχρεώνεται να κάνει αυτό που ήδη είχε κάνει στη Βουλή το 1936 ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Σκλάβαινας, που είχε διακηρύξει πως για τους κομμουνιστές δεν υπάρχει πρόβλημα σλαβικής μειονότητας”.
Πράγματι σύντροφε, είναι άλλο η γλώσσα, άλλο το έθνος. Όπως διαφέρει το έθνος από τη θρησκεία. Πολλοί ελληνοαμερικανοί πχ αν και Έλληνες στην καταγωγή δεν μιλάνε ελληνικά. Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε την τάση να τα κάνουμε όλα αχταρμά ταυτίζοντας γλώσσα, έθνος και θρησκεία.
Αυτά δεν σημαίνουν ότι έχεις άδικο σε ότι λες. Και διώξεις έγιναν στους Σλαβομακεδόνες και πολλοί από αυτούς πολέμησαν τους φασίστες. Αλλά το Ελληνικό κράτος έκανε πάντα βλακείες, που στην πολιτική είναι χειρότερο από έγκλημα. Έτσι έχασε τους Έλληνες μουσουλμάνους, τους χάρισε στην Τουρκία, ενώ έκανε έναν σύμμαχο, εχθρό.
Οι διώξεις που υπέστησαν οι άνθρωποι αυτοί μείωσαν τον αριθμό όσων μιλούν το γλωσσικό αυτό ιδίωμα που μοιάζει με Βουλγαρικά και τα Σερβικά αλλά δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Το 1912 στην “Ελληνική και (δήθεν) μια Μακεδονία” οι Έλληνες ήταν σχετική πλειοψηφία. Η μεγαλύτερη ομάδα αλλά δεν έφταναν το 50%. Δεύτεροι ήταν οι Τούρκοι που έφυγαν το 1922. Οι Βούλγαροι, έφυγαν το 1919 με την συνθήκη του Νεϊγύ.
“Ταυτόχρονα με την κύρια συνθήκη η Βουλγαρία υπόγραψε ειδική συνθήκη με την Ελλάδα περί εθελουσίας αμοιβαίας μετανάστευσης των εκατέρωθεν μειονοτήτων εκ της οποίας και ακολούθησε εθελουσία ανταλλαγή πληθυσμών” (εγκυκλοπαίδεια).
Το 1927 μετά την εγκατάσταση των προσφύγων, οι Έλληνες σύμφωνα με την Κοινωνία των Εθνών ήταν πλέον 89%, είχαν διπλασιάσει το ποσοστό τους. Στην Κατοχή αφανίστηκαν και οι Εβραίοι, όσοι γλύτωσαν έφυγαν μετά για Ισραήλ.
80.000 Σλαβόφωνοι το 1919 δεν δέχτηκαν να ακολουθήσουν τους Βούλγαρους, αφού το κριτήριο δεν ήταν η γλώσσα, αλλά το αν ήταν με τη Βουλγαρική εκκλησία ή με το Πατριαρχείο. Θεωρήθηκαν δε από όλα τα κράτη Έλληνες. Μετά όμως ο φασίστας Μεταξάς τους κυνήγησε. Το 1936 τους καταδίωξε με μανία. Σήμερα ζήτημα είναι, αν έμειναν μερικές χιλιάδες. Ακόμα όμως και αν δεν τους καταδίωκε ο Μεταξάς και οι υπόλοιποι, η γλώσσα θα χάνονταν σιγά σιγά για τους ίδιους λόγους που χάθηκαν τα Ελληνικά στην Αμερική, δεν χρησιμοποιούνται. Η γλώσσα είναι για να επικοινωνούμε μεταξύ μας.
Κι αυτά που είπε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ όπως και η 5η ολομέλεια μετά, στον Εμφύλιο, ήταν λόγω των συνθηκών εκείνης της εποχής. Το κομμουνιστές είμαστε διεθνιστές, άπλα λέμε διαφορετικές πτυχές του θέματος, δεν νομίζω ότι υπάρχει ουσιαστική διαφωνία μεταξύ μας. Πρέπει να αναζητήσουμε τη φιλιά των γειτόνων και να μην μπουν στο ΝΑΤΟ που θα δημιουργήσει προβλήματα. Σε ευχαριστώ. mitsos175.
Επειδή σύντροφε Μήτσο η ιστορία με ενδιαφέρει αρκετά ελπίζω να βρω καιρό για να κάνω μια εκτενή ανάλυση για τις θέσεις του ΚΚΕ για το Μακεδονικό, ξεκινώντας από το 1924 και την πρώτη θέση που διατύπωσε γ' αυτό ο τότε γγ του ΚΚΕ Παντελής Πουλιόπουλος μια άποψη για την οποία εξορίστηκε. Τώρα διαβάζω την σχετική απόφαση του 3ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Μάρτης 1927). Προφανώς θα με πάρει καιρό μέχρι να συγκεντρώσω όλες τις θέσεις που έχει αναπτύξει το ΚΚΕ από τότε μέχρι σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου