Δεν θα μπούμε τώρα στην διαδικασία να μιλήσουμε για την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής.
Δεν θα αντισταθούμε όμως στον πειρασμό να ρωτήσουμε όσους μας λένε ότι πρέπει να καταργηθεί η διαδικασία του αυτοφώρου σε όσους υποπίπτουν στο αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης, γιατί δεν λένε το ίδιο και για όσους διώκονται για αφισοκόλληση;
Συμφωνούμε απόλυτα ότι η άσκησης αυτόφωρης δίωξης στην αναπληρώτρια τύπου της Ν.Δ., Ζαχαράκη δεν έπρεπε να υπάρξει και τα όσα επακολούθησαν ήταν σε ένα βαθμό κωμικά (Πολιτικοποίηση του γεγονότος, μετάβαση της ίδιας στα κεντρικά γραφεία της Ν.Δ, με προτροπή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς την αστυνομία να πάει εκεί να την συλλάβει, "ηρωικές" δηλώσεις από την ίδια, τηλεφωνική επαφή του Μητσοτάκη με την υπουργό ΠΡΟΠΟ κλπ).
Αναρωτιόμαστε όμως: Ολοι αυτοί -όπως ο Μ. Βορίδης που ακούσαμε στον ρ/σ Realfm- να καταφέρονται με τόση σφοδρότητα ενάντια σ' αυτή την αυτόφωρη διαδικασία, σε βάρος του νεοδημοκρατικού στελέχους, που ήταν όταν μόλις πριν μια μέρα τέσσερα στελέχη του ΚΚΕ, στην Λάρισα, συνελήφθησαν με την αυτόφωρη διαδικασία, παρέμειναν ένα ολόκληρο βράδυ στην ασφάλεια και οδηγήθηκαν σιδηροδέσμιοι σαν κοινοί εγκληματίες στο αυτόφωρο;
Μήπως το "έγκλημα" που διέπραξαν τα μέλη του ΚΚΕ ήταν πιο σοβαρό από το αδίκημα της Ζαχαράκη;
Τι επιλεκτικές "ευαισθησίες" είναι αυτές;
Δημοσίευση σχολίου