Μπορεί να άλλαξε αφεντικό ο δημοσιογράφος Παύλος Παπαδόπουλος -από τον ΔΟΛ πέρασε στο συγκρότημα Αλαφούζου- αλλά η ροπή του σε φανταστικά σενάρια και ανόητες πολιτικές προσεγγίσεις παραμένει η ίδια.
Ισως κάποιοι να θυμάστε το δημοσίευμα που υπέγραφε στο «Βήμα», αρχές Μάρτη του 2016 για την υποτιθέμενη συνάντηση του Τσίπρα με τον Ψυχάρη «με μοναδικό μάρτυρα μία απρόσιτη και αυστηρή γάτα των Ιμαλαΐων». Ένα κείμενο δηλαδή που η ανάγνωσή του σε παρέπεμπε σε αστυνομικό μυθιστόρημα του Σουηδού Χένινγκ Μανκέλ ή του δικού μας Γιάννη Μαρή.
Ο ίδιος αυτός δημοσιογράφος,, όταν κατέληξε να σιτίζεται από το ταμείο του εφοπλιστή εκδότη Αλαφούζου, συνέχισε τα συνωμοσιολογικά του σενάρια, ανακαλύπτοντας «μυστικά Εξάρχεια» όπου συμβαίνουν «μυστικές συζητήσεις για το παρελθόν της ένοπλης βίας».
Παράλληλα ακολούθησε «ευλαβικά» το αντικομμουνιστικό μονοπάτι που χάραξαν δυο άλλοι δημοσιολόγοι της "Καθημερινής", οι Στάθης Καλύβας και Νίκος Μαραντζίδης αποδίδοντας «στην ένοπλη Ομάδα Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών (ΟΠΛΑ) του ΚΚΕ» ότι «αιματοκύλισε πολλές περιοχές της Ελλάδας μεταξύ 1943 και 1947»
Και άντε να προσπεράσεις τα γελοία «ιστορικά μαθήματα» που μας δίνει. Πες ότι δεν έχει σημασία να ασχοληθείς με την ανόητη προβοκάτσια σε βάρος του «Ρουβίκωνα» όταν χρέωνε σ' αυτή την αναρχική ομάδα ότι κάνει ακτιβίστικες δράσεις "προσυμφωνημένα" με την κυβέρνηση υπογραμμίζοντας ότι "οι υπουργοί φροντίζουν να δίνουν την εντύπωση ότι οι κυβερνητικές δραστηριότητες και ο ακτιβισμός του «Ρουβίκωνα» εντάσσονται σε μια ενιαία αριστερή κανονικότητα".
Τώρα όμως το τερμάτισε. Με ένα άρθρο του στην «Καθημερινή», το οποίο τιτλοφορεί «Πώς η Ελλάδα έγινε κομμουνιστική χώρα», ο Παύλος Παπαδόπουλος, ξεπέρασε τον εαυτό του.
Επικαλούμενος, ένα κείμενο του Νίκου Αλιβιζάτου –το οποίο δεν γνωρίζουμε- μας γράφει ότι «πολλοί κομμουνιστές διατήρησαν άθικτη τη θεμελιώδη αντίθεσή τους με τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας, συνασπίστηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και με τρόπο σχεδόν συνωμοτικό συμφώνησαν ότι η κύρια προϋπόθεση για τη «ρεβάνς» είναι η εξουσία»!
Και το «ακατάβλητο επιχείρημα» που επικαλείται για να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του είναι ότι «από τα ενενήντα πρόσωπα που πήραν θέση στο υπουργικό συμβούλιο από το 2015 έως σήμερα, τα πενήντα προέρχονται από το ΚΚΕ, το ΚΚΕ Εσωτερικού και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, ενώ 22 από τους υπολοίπους (νεότεροι και πασοκογενείς) έχουν ουσιαστικά παρόμοιες αριστερές αναφορές».
Προφανώς τα παραπάνω δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Ας κάνουμε όμως και μεις μια διαπίστωση. Το συγκρότημα του Αλαφούζου είναι ο «δούρειος ίππος» των κομμουνιστών για να διαβρωθεί το αστικό σύστημα εκ των έσω.
Και τούτο τεκμηριώνεται αναμφισβήτητα γιατί σε όλη την διαδρομή του στελεχωνόταν και στελεχώνεται από άτομα που έχουν προέλευση το ΚΚΕ, όπως ο Παύλος Τσίμας ή το ΚΚΕ εσωτερικού όπως ο Παντελής Καψής, ο Βασίλης Λυριτζής, και ο Νίκος Μαραντζίδης. Ακόμα και ο διευθυντής της «Καθημερινής» σήμερα Αλέξης Παπαχελάς έχει προέλευση από την κομμουνιστική ανανεωτική αριστερά!
Δημοσίευση σχολίου