... Η επιστροφή του στην αγκαλιά του Σκάι και του απαιτητικού Αλαφούζου σήμανε το τέλος για τις νεανικές του τρέλες. Και την αρχή μιας λαμπρής καριέρας. Οπως και όσο πρέπει κακιασμένος, όπως και όσο πρέπει γερασμένος, γνωρίζει τα τελευταία χρόνια τις χαρές της δόξας και της επιτυχίας, αξιοποιώντας δύο αξεπέραστα ταλέντα του.
Το πρώτο είναι το δημιουργικό μοιρολόι. Θρηνεί για τον παράδεισο που είχαμε πριν από την εισβολή του ΣΥΡΙΖΑ στο Μαξίμου και στη ζωή μας. Θρηνεί για τη μοίρα των συνταξιούχων, των ανέργων, των μικρομεσαίων, των Μακεδόνων. Θρηνεί για όσα μας πρέπουν και δεν τα έχουμε. Θρηνεί για την Ελλάδα. Θρηνεί για λογαριασμό κάθε ακροδεξιού, διαπλεκόμενου, εμπλεκόμενου σε κόλπα offshore και συμπλεκόμενου με το αφεντικό του
Το δεύτερο ταλέντο του είναι το δημιουργικό κουτσομπολιό. Αποκαλύπτει μυστικά και ψέματα των συριζαίων, με εκείνο το φαρμακομύτικο ύφος που μόνο οι γριές κουτσομπόλες άλλων εποχών ήξεραν να φορούν όταν αποκάλυπταν ανήθικες πράξεις της γειτόνισσας.
Αν φορούσε μια μαντίλα μαύρη τη στιγμή που καλούσε χαιρέκακα τη Ζορμπά να παραιτηθεί για την ιστορία με τον Γαβρά, θα τον μπερδεύαμε με την κακιά μάγισσα των παραμυθιών που η μορφή της στοίχειωσε τον ύπνο τόσων αθώων παιδιών.
Και χωρίς τη μαντίλα, όμως, τα καταφέρνει, γιατί, όπως ακούγεται τουλάχιστον, πολλές αδιόρθωτες μαμάδες καλούν τα παιδιά τους να φάνε το φαγητό τους, «αλλιώς θα σε δώσω στον Πορτοσάλτε να σε φάει». Με θεαματικά αποτελέσματα.
Οι μαμάδες έχουν πιάσει το νόημα καλύτερα από αναλυτές και επικοινωνιολόγους. Ο Αρης έχει αναλάβει να φάει όσους αρνούνται να φάνε όσα τους σερβίρουν ο Σκάι, ο Κυριάκος και οι λοιποί μάγειροι, που αδημονούν να επανέλθουν στις μπίζνες.
Οσους αρνούνται πεισματικά να καταπιούν την παλινόρθωση της διαπλοκής, της ακροδεξιάς ξεφτίλας και της παρακρατικής χυδαιότητας.
Μια φαρμακομύτα γριά της προπαγάνδας, έτοιμη να δαγκώσει όποιον αντιστέκεται.
Ενας τρομοκράτης της φακής, όμως. Γιατί ακόμη και για να είσαι αποτελεσματικά κακός χρειάζεσαι κάποιου είδους χαρακτήρα.
Δημοσίευση σχολίου