Αλλοι δυο μπάτσοι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε κύκλωμα πώλησης όπλων και ναρκωτικών

Πριν βρει τραγικό τέλος, μάλλον από "πληρωμένο εκτελεστή" όπως έγραφαν τότε τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, ένας απ' τους πιο "διάσημους" ποινικούς παραβάτες στα αστυνομικά χρονικά των τελευταίων χρόνων, στην Ελλάδα, ο Βασίλης Στεφανάκος, είχε δηλώσει σε συνέντευξη του: "Δεν υπάρχει καμία σοβαρή παρανομία που να γίνεται χωρίς τη συμμετοχή-κάλυψη ή ακόμα και για λογαριασμό των υπηρεσιών της Ασφάλειας. Ναρκωτικά, τζόγος, πορνεία, εκβιασμός, ακόμη και οι τσαντάκηδες δουλεύουν μόνο με την Ασφάλεια. Ισως είναι η μόνη εγκληματική οργάνωση στην Ελλάδα".

Και αυτή δεν ήταν μια αυθαίρετη εκτίμησή του, αφού στα χρόνια της "δόξας" του, σαν μαφιόζος είχε μόνιμα νταλαβέρια συνεργαζόμενος με τα "όργανα της τάξης". («Είκοσι αστυνομικοί κάλυπταν τον Βασίλη Στεφανάκο. Και άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. εργάζονταν σε νυχτερινά κέντρα του "αρχινονού"» είχε γράψει το «Βήμα»).

Και αυτή την διαπίστωση του έρχεται πάλι να επιβεβαιώσει μια σημερινή είδηση. Απ' ότι μας γνωστοποιούν δημοσιεύματα, άλλοι δυο μπάτσοι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε κύκλωμα πώλησης όπλων και ναρκωτικών.
Το ότι συνελήφθησαν δεν λέει απολύτως τίποτα, αφού και στις καλύτερες συμμορίες δεν απουσιάζουν τα αλληλοκαρφώματα, ενώ ο πόλεμος για τον "έλεγχο αυτών των αγορών", έχει και τα .. θύματά του.

Φυσικά για μας το βασικό είναι ο ρόλος που παίζουν οι δυνάμεις καταστολής, σαν όργανα του αστικού κράτους για την εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης τάξης, της εργατικής.
Από κει και πέρα όμως "διασκεδάζουμε" με κάποιες απόψεις "αριστερών" δημοσιογράφων, που μας μιλάνε για καλούς μπάτσους, που εργάζονται "κάτω από αντίξοες συνθήκες" και κακούς μπάτσους, που προφανώς "παρεκκλίνουν" από την "αποστολή" τους.

Ενα τέτοιο διεφθαρμένο σύστημα είναι επόμενο να το υπηρετούν ανάλογης ποιότητας άτομα. Είτε αυτοί ονομάζονται μπάτσοι, δικαστές ή πολιτικοί. Και στην τελική, οι μπάτσοι είναι η τελευταία τρύπα της φλογέρας. Κάποιοι απ' αυτούς μπορεί να καούν.
Πώς άλλωστε θα προσπαθήσει το σύστημα να δημιουργήσει την μαζική αυταπάτη ότι έχει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης, αν δεν απομονώσει κάποιους δικαστές (βλέπε παραδικαστικά κυκλώματα) ή κάποια "καμμένα πολιτικά χαρτιά" (Τσοχατζόπουλος, Μαντέλης κ.α);