Η απάντηση είναι προφανής: το μαντρόσκυλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή είναι ο «στρατηγικός εταίρος» όχι μόνο των Αμερικανών, αλλά και του ελληνικού κράτους. Και ο Τσίπρας είναι εκείνος ο πρωθυπουργός (μετά τους Γιωργάκη Παπανδρέου και Σαμαρά) που αναβάθμισε αυτή την «εταιρική» σχέση φτάνοντάς την στο ανώτατο σημείο (πιο πάνω δεν έχει).
Στη δήλωση που έκανε ο Τσίπρας μετά τη σύνοδο, το είπε με καμάρι: «Είναι ιδιαίτερη η χαρά μου που έχουμε την ευκαιρία σήμερα, σε αυτή την τετραμερή Διάσκεψη, να έχουμε και τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ, έναν σημαντικό συνομιλητή, αλλά και έναν πολύ σημαντικό φίλο, με τον οποίο θα κουβεντιά-σουμε για τις δυνατότητες ευρύτερης συνεργασίας των χωρών μας, αλλά και της σταθερής, πια, τετραμερούς συνεργασίας των τεσσάρων Βαλκανικών χωρών με μια χώρα, με έναν εταίρο που μπορεί να παίξει κρίσιμο ρόλο στην περιοχή, όπως είναι το Ισραήλ».
Τι είδους κρίσιμο ρόλο μπορεί να παίξει το Ισραήλ στα Βαλκάνια; Ιστορικά, ποτέ το σιωναζιστικό μόρφωμα δεν είχε καλές σχέσεις με τις βαλκανικές χώρες (της Ελλάδας συμπεριλαμβανόμενης). Το Ισραήλ αποκτά ρόλο μόνο ως υπεργολάβος των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή. Φαίνεται, λοιπόν, πως με την κυβέρνηση Τραμπ αυτός ο ειδικός ρόλος του Ισραήλ επεκτείνεται και προς Βορρά. Οι κουτοπόνηροι εθνικιστές της Ελλάδας (στους οποίους συγκαταλέγονται και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) ψιθυρίζουν στ' αυτί πρόθυμων δημοσιογράφων ότι «φέρνοντας» το Ισραήλ στα Βαλκάνια απομονώνεται η Τουρκία κι αυτό συμφέρει «εμάς».
Πέρα από τη ραγιάδικη στάση που υποδηλώνει αυτή η λογική (διαλέγουμε τον εργολάβο των Αμερικάνων για να αντικαταστήσει έναν άλλο εργολάβο που είναι αντίπαλός μας), είναι και κοντόφθαλμη, γιατί στηρίζεται στη συγκυρία. Δεν έχει στρατηγικό βάθος, για να μιλήσουμε με τους δικούς τους όρους. Το Ισραήλ δεν είχε πάντοτε αντιπαλότητα με την Τουρκία. Υπήρξαν στενοί σύμμαχοι, τα χάλασαν (επειδή ο Ερντογάν θέλησε να κάνει το δικό του παιχνίδι στη Μέση Ανατολή), αλλά είναι σίγουρο ότι θα τα ξαναφτιάξουν. Και τότε, η πολιτική της χρησιμοποίησης του Ισραήλ για να απομονωθεί η Τουρκία θα γίνει θρύψαλα. Από την άλλη, η Τουρκία είναι μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη και οι Αμερικάνοι δε θα επιτρέψουν ποτέ να στραφεί προς «άλλες κατευθύνσεις», επειδή αυτό συμφέρει την ελληνική αστική τάξη.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι ακριβώς συζητήθηκε στην πενταμερή. Ούτε επιτρέπεται να παίρνουμε τοις μετρητοίς τις δηλώσεις που γίνονται. Το βέβαιο είναι ότι αυτές οι σύνοδοι, ειδικά μετά την προσθήκη και του Ισραήλ, έχουν ως στόχο τη στήριξη της αμερικάνικης πολιτικής στα Βαλκάνια, που θέλει να εξοβελίσει εντελώς τη Ρωσία, αφαιρώντας της κάθε στήριγμα. Οι Αμερικάνοι δίνουν μεγάλη σημασία στον ενεργειακό τομέα, που αποτελεί το δυνατό χαρτί του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Και βέβαια, στηρίζουν και στρατιωτικά τα δικά τους ενεργειακά σχέδια, με τη δημιουργία βάσεων (όπως αυτή που υπάρχει στη Δημοκρατία της Μακεδονίας) και με τη μεταφορά δυνάμεων άμεσης επέμβασης σε υπάρχουσες ελληνικές βάσεις. Εχουμε σχολιάσει όσα είπε, για λογαριασμό της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ο Καμμένος κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στις ΗΠΑ, όπου προσέφερε το σύνολο των ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στα αμερικανικά στρατεύματα.
Στις δηλώσεις του ο Τσίπρας έκανε λόγο για «ενεργειακή ασφάλεια» και αναφέρθηκε στο αμερικάνικο σχέδιο του ΙGB, του κάθετου άξονα που θα μεταφέρει φυσικό αέριο και θα συνδέει την Αλεξανδρούπολη με τη βουλγαρική αγορά. Πρόκειται για αμερικανοϊταλικό σχέδιο, καθώς μεγάλες ποσότητες φυσικού αέριου θα είναι υγροποιημένο (LNG), που θα μεταφέρεται με αμερικάνικα τάνκερ στην Αλεξανδρούπολη. Αναφέρθηκε και στο σχέδιο του East-Med που υποτίθεται ότι θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την Νοτιοανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη μέσω των ήδη υπαρχουσών υποδομών στην Ελλάδα. Αυτό όμως είναι ένα σχέδιο στα χαρτιά, όχι μόνο γιατί δεν έχει αρχίσει η εξαγωγή φυσικού αέριου στις ζώνες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, αλλά και γιατί -αν και όποτε αρχίσουν τέτοιες εξορύξεις- το πιθανότερο (για να μην πούμε βέβαιο) είναι να μην επιλεγεί η ακριβή κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού, αλλά η πολύ φτηνότερη λύση της μεταφοράς μέσω Τουρκίας.
Μπορεί ο Τσίπρας να αποδεικνύεται αμερικανόδουλος μέχρι το μεδούλι, όμως στα μεγάλα έργα μετράει το κέρδος για τα ενεργειακά μονοπώλια. Και είναι η δίψα για το μέγιστο κέρδος που θα φέρει και την εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία, η οποία θα «επανέλθει».
Πηγή: "ΚΟΝΤΡΑ"
Δημοσίευση σχολίου