Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών, ή ήχον.
Κ. Καβάφης «Τείχη»
____________________________________
Σε βαθέως ανταγωνιστικές, ή για να το αποδώσουμε πιο πολιτικά, σε βαθέως ταξικές κοινωνίες δεν υπάρχει, ούτε δίκαιο, αλλά ούτε και Δικαιοσύνη (με Δ κεφαλαίο, ήτοι δικαστικό σύστημα). Υπάρχει μόνο δικαστική εξουσία, η οποία και ισόβια είναι και δεν δίνει λόγο πουθενά, παρά μόνο στον εαυτό της.
Ιδίως όμως, στην περίπτωση της Ελλάδας, το παραπάνω φαινόμενο είναι εντονότερο, λόγω του εξαχρειωμένου, ξεπουλημένου κι εξαρτημένου πολιτικού προσωπικού και του κοινωνικοπολιτικού συστήματος, το οποίο επιβλήθηκε στη χώρα, από την απελευθέρωσή της εκ του οθωμανικού ζυγού.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς, ότι αποτέλεσαν μειοψηφία ο Αναστάσιος Πολυζωίδης κι ο Γεώργιος Τερτσέτης, που όρθωσαν το ανάστημά τους και αρνήθηκαν να καταδικάσουν σε θάνατο τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα, κατά την περιβόητη δίκη στο Ναύπλιο, το 1834. Πλειοψηφία τότε, η οποία κι επικύρωσε την –δια του Εισαγγελέα της έδρας, Εδουάρδου Μάσον- εντολή των Βαυαρών, για καταδίκη των δύο αγωνιστών, αποτέλεσαν οι τρεις δωσίλογοι δικαστές, Σούτσος,Φραγκούλης και Βούλγαρης.
Είναι χαρακτηριστική η απάντηση του Τερτσέτη, στις απειλές του Μάσον: «Ποτέ! Όποιαι και αν είναι αι συνέπειαι, δεν θα γίνω συνεργός δικαστικού εγκλήματος. Με τέτοια αποδεικτικά, ούτε δυο γάτοι δεν καταδικάζονται εις θάνατον!».
Μειοψηφία, αλλά τιμητική, αποτέλεσε κι η περίπτωση του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Αναστάσιου Τούση, ο οποίος με το ψυχικό του σθένος και τον ηρωισμό του, όρθωσε το ανάστημά του στο καραμανλικό μετεμφυλιακό (παρα)κράτος, αρνούμενος να απελευθερώσει το ναζί εγκληματία της Θεσσαλονίκης, Μαξ Μέρτεν.
Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία της κόρης του, η οποία άκουγε τον Καραμανλή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου (τόσο δυνατά φώναζε… ο εθνάρχης) να απειλεί με «χριστοπαναγίες» τον πατέρα της, ο οποίος έκλεισε το τηλέφωνο στον τότε Πρωθυπουργό λέγοντάς του, «Ό,τι λέει ο νόμος κ. Πρόεδρε»!
Την ίδια σθεναρή στάση κράτησε ο Τούσης και προς τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης αλλά και προς τη μέγαιρα Φρειδερίκη!
Φυσικά, όλα αυτά του στέρησαν την προαγωγή του στη θέση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Η Κυβέρνηση της ΕΡΕ έβαλε στη θέση του τον Κωνσταντίνο Κόλλια, μετέπειτα πρωθυπουργό της Χούντας.
Έτερη τιμητική μειοψηφία, πιο σύγχρονη, αποτέλεσε ο Εισαγγελέας Πρωτ/κών, Μιχάλης Δέτσης (είχα την τύχη να κάνω παρέα για 2-3 χρόνια με το γιο του, με τον οποίο είχαμε πάει μαζί και στο γήπεδο κάποιες φορές, καθόσον είναι κι αυτός ΑΕΚτζής), ο Εισαγγελέας της έδρας του δικαστηρίου, που δίκασε σε 1ο βαθμό την υπόθεση της δολοφονίας του Μ. Καλτεζά από το κάθαρμα των ΜΑΤ, Μελίστα.
Ο Δέτσης κράτησε αξιοπρεπέστατη στάση καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης, προσπαθώντας να σπάσει το κλίμα τρομοκρατίας και κατασυκοφάντησης του νεκρού παιδιού από τους μάρτυρες υπεράσπισης του δολοφόνου ΜΑΤατζή, γεγονός το οποίο «προκάλεσε την οργή των αστυνομικών», όπως χαρακτηριστικά έγραψε τότε κι ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ».
Ο Δέτσης, πράττοντας το αυτονόητο για κάποιο δικαστικό λειτουργό, που απλώς διατηρεί την επιστημονική και προσωπική του αξιοπρέπεια, πρότεινε για το Μελίστα ποινή κάθειρξης 8 ετών, πλην όμως, η πλειοψηφία του δικαστηρίου και των ενόρκων, αποφάσισαν για το Μελίστα, ποινή 2 ετών με 3ετή αναστολή.
Ο εν λόγω Εισαγγελέας, πράττοντας και πάλι το αυτονόητο, έσπευσε να ασκήσει έφεση υπέρ του νόμου, κατά της παραπάνω εξευτελιστικής-για κάθε έννοια δικαίου-απόφασης, δηλαδή κατά της ουσιαστικής αθώωσης του ΜΑΤατζή. Όμως, και πάλι η πλειοψηφία το δευτεροβάθμιου δικαστηρίου (Εφετείου) αθώωσε πανηγυρικά το Μελίστα το 1990, προκαλώντας την έκρηξη οργής της νεολαίας με τα γνωστά επακόλουθα.
Αυτές οι πλειοψηφίες είναι, που δίνουν καθημερινά τον τόνο στο κοινωνικό και δικαστικό μας σύστημα.
Αυτοί, που καταδίκασαν τον Κολοκοτρώνη, είναι οι ίδιοι, που δεν τόλμησαν να ακυρώσουν το Βασιλικό Διάταγμα, βάσει του οποίου επιβλήθηκε η δικτατορία του Μεταξά την 4η Αυγούστου 1936.
Είναι οι ίδιοι, που αποφυλάκισαν τον Μηλιώνη της Energa και χορήγησαν αναστολή στον πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Πέτρο Μαντούβαλο, ο οποίος καταδικάστηκε σε 7ετή ποινή κάθειρξης για τις κατηγορίες της άμεσης συνέργειας σε νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα και για την εμπλοκή του στο λεγόμενο «παραδικαστικό κύκλωμα».
Είναι οι ίδιοι, που επικύρωσαν και επικυρώνουν καθημερινά στα δικαστήρια, την αντικατάσταση του Συντάγματος από τα μνημόνια.
Είναι οι ίδιοι κι απαράλλαχτοι, που προχθές στο 5μελές Εφετείο Κακ/των Λάρισας, καταδίκασαν σε 10 έτη κάθειρξη την καθαρίστρια από το Βόλο.
Σ’ αυτούς τους βαθύτατα συμπλεγματικούς και προβληματικούς «ανθρώπους», που δε διαθέτουν ούτε ψήγμα κοινωνικής κι συναισθηματικής νοημοσύνης ταιριάζει γάντι η αποστροφή του Πλαπούτα, στο τέλος της απολογίας του: «Εμείς το ‘χουμε ψηλά και καθαρό το κούτελο και δε μηχανευόμαστε βρομοδουλειές, όπως η αφεντιά εκείνων, που μας κατηγορούν για ...αναρχικούς. Ό,τι έχουμε να πούμε το λέμε ντρέτα και σταράτα. Κύριοι δικαστές, είμαστε αθώοι. Άλλοι είναι οι εχθροί και προδότες της Πατρίδας».
Να κρατήσουμε καλά μέσα στην ψυχή μας, το πνεύμα του μετώπου!
askordoulakos
Δημοσίευση σχολίου