Χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η συζήτηση που γίνεται αυτές της μέρες στην βουλή για τον προϋπολογισμό του 2019. (Αναμένεται να ψηφιστεί τα μεσάνυχτα της Τρίτης 18 Δεκέμβρη).
Αντί γι' οποιοδήποτε επιμέρους σχολιασμό για τα όσα ακούγονται στο κοινοβούλιο αυτές τις μέρες -για τον υποτιθέμενο πρώτο μεταμνημονιακό προϋπολογισμό, να επαναλάβουμε κάποιες πάγιες απόψεις μας.
Η βασική λειτουργία που επιτελεί κάθε προϋπολογισμός είναι η αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος. Ολοι οι προϋπολογισμοί που καταθέτουν οι αστικές κυβερνήσεις είναι ίδιοι και οι όποιες διαφορές τους αφορούν δευτερεύοντα στοιχεία.
Ανάλογα σε ποια θέση είναι το καπιταλιστικό σύστημα έχουμε κάποιες διαφοροποιήσεις που αφορούν ποσοτικά και όχι ποιοτικά μεγέθη. Διαφοροποιήσεις δηλαδή στο βαθμό εκμετάλλευσης, και στο βαθμό αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος.
Στην ιστορία του ελληνικού καπιταλισμού δεν έχει υπάρξει προϋπολογισμός που να μην είναι αναδιανεμητικός, σε βάρος των εργαζόμενων και προς όφελος της πλουτοκρατίας. Εκείνο που διαφοροποιείται από χρόνο σε χρόνο είναι ο βαθμός αναδιανομής. Σε τι βαθμό θα κλέψει τους εργαζόμενους για να μεταφέρει τα κλοπιμαία στους καπιταλιστές.
Ολα τα υπόλοιπα που γράφονται και λέγονται αποσκοπούν σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Δημοσίευση σχολίου