Θα επιτρέψει να γίνει αυτή η παραδοξότητα το όχημα για την επιβολή εξοντωτικών ποινών ακόμη και στην περίπτωση που οι κατηγορούμενοι έχουν απαλλαγεί από τη βασική προϋπόθεση του νόμου, δηλαδή την κατηγορία της ένταξης και συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση;
Κι αυτό μόνο και μόνο προκειμένου κάποιοι νεαροί αναρχικοί που δεν αποκηρύσσουν τις πολιτικές τους απόψεις να φορτωθούν βαριές ποινές κάθειρξης χαρακτηριζόμενοι ως ατομικοί τρομοκράτες;
Τα παραπάνω ερωτήματα έθετε πριν λίγο καιρό η δημοσιογράφος Κατερίνα Κατή σε κείμενο της που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Documento.
Απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα δεν πήραμε αφού κατά την σημερινή συνεδρίαση του το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφαση του.
Πάντως ο εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης ενώ πρότεινε την αναγνώριση του ελαφρυντικού της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη, εισηγήθηκε να γίνει δεκτό το σκεπτικό της απόφασης του Εφετείου που θεωρεί «ατομικό τρομοκράτη» τον Νίκο Ρωμανό.
Με αυτή την νομική ακροβασία ο Νίκος Ρωμανός αν και κρίθηκε αθώος, με τελεσίδικη απόφαση, για το αδίκημα του 187Α ΠΚ περί ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση (Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς), καταδικάστηκε σε βαριές ποινές (συνολικά 18 χρόνια) για μεμονωμένα αδικήματα.
«Είναι δυνατόν μεμονωμένα πρόσωπα να πράξουν τρομοκρατικές πράξεις. Ο μεμονωμένος τρομοκράτης είναι ο μοναχικός λύκος. Σε διεθνές επίπεδο το έχουμε συναντήσει, με δεκάδες, εκατοντάδες θύματα» ήταν το "τραβηγμένο απ' τα μαλλιά" σκεπτικό του δικαστικού λειτουργού. Τώρα πώς παραλληλίζει την υπόθεση του Ρωμανού που κατηγορείτε για κάποιες στρακαστρούκες που έβαλε και κατά την έκρηξη τους δεν υπήρξε κανένας τραυματισμός, με τρομοκράτες που προκάλεσαν "εκατοντάδες θύματα" μόνο αυτός ο εισαγγελέας το γνωρίζει.
Ας αφήσουμε τον ίδιο τον Ν. Ρωμανό να σχολιάσει την καταδίκη του σαν "ατομικός τρομοκράτης" παραθέτοντας απόσπασμα από κείμενο του που δημοσίευσε στο indymedia/
Κατοχυρώθηκε στο νομικό οπλοστάσιο του κράτους το εργαλείο της “ατομικής τρομοκρατίας” το οποίο δεν είναι τίποτα παραπάνω από την ποινικοποίηση της αναρχικής πολιτικής ταυτότητας ως επαρκές αποδεικτικό στοιχείο για την καταδίκη αγωνιστών στα πλαίσια του αντιτρομοκρατικού νόμου (187Α).
Ακόμα λοιπόν και στην περίπτωση που κάποιος σύντροφος έχει αθωωθεί αμετάκλητα για την συμμετοχή του σε κάποια οργάνωση όπως έγινε με εμάς η πολιτική του ταυτότητα μπορεί να αποτελέσει το όχημα για την καταδίκη του με τον 187Α αφού όπως ειπώθηκε πολλές φορές από το στόμα της εισαγγελέας Αποστολάκη “είναι αναρχικοί άρα οι πράξεις τους είναι τρομοκρατικές”, “δεν έχουν αλλάξει απόψεις για να μπορούν να χαρακτηριστούν διαφορετικά οι πράξεις τους”.
Ταυτόχρονα δημιουργείτε ένα νέο αναβαθμισμένο πεδίο στην δυνατότητα εξάπλωσης του 187Α αφού οποιαδήποτε αναρχική πράξη βγαίνει εκτός των ορίων της αστικής νομιμότητας θα χαρακτηριστεί ως “ατομική τρομοκρατία” αυξάνοντας κατακόρυφα το ύψος των ποινών και τον χρόνο παραμονή κάποιου στην φυλακή.
Χαρακτηριστικό είναι το δικό μου παράδειγμα όπου ενώ για την απαλλοτρίωση στο Βελβεντό Κοζάνης καταδικάστηκα στο εφετείο σε 11 χρόνια κάθειρξη χωρίς τις διατάξεις του 187Α για μερικά φυσίγγια και τρεις εμπρησμούς καταδικάστηκα σε 18 χρόνια κάθειρξη ενώ είναι προφανές ακόμα και για έναν πρωτοετή φοιτητή νομικής ότι είναι πράξεις με πολύ λιγότερη ποινική βαρύτητα από ότι μια ένοπλη απαλλοτρίωση τράπεζας.
Έτσι λοιπόν ενώ για τον λόγο που μπήκα φυλακή θα είχα αποφυλακιστεί εδώ και κάποιο καιρό βρίσκομαι αιχμάλωτος διαρκείας με δεκάδες χρόνια κάθειρξης στην πλάτη μου με βάση την κατασταλτική καινοτομία της ατομικής τρομοκρατίας που εφαρμόζεται για πρώτη φορά εναντίων αναρχικών κρατουμένων.
Διαβάστε επίσης: Στην Ελλάδα, «αναρχικός» σημαίνει «τρομοκράτης»... ακόμα και χωρίς οργάνωση!
Δημοσίευση σχολίου