"Έλληνα! Ε, Έλληνα! Του κάμω. Τι ζητάς εδώ;
Είμαι νεκρός, μου κάμει".
Νίκος Εγγονόπουλος.
Τρεις λαοί που κατοικούν στον ίδιο τόπο:
Ο λαός των κυβερνώντων και των παρατρεχάμενων που φαντασιώνεται πλεονάσματα πλούτου, ανάπτυξη, επενδύσεις και δόξα, για το τεράστιο έργο διάσωσης της χώρας, δούλοι της μωροδοξίας τους.
Ο λαός των αποχαυνωμένων μέσα στο παχύσαρκο εγώ τους που σχεδιάζουν ακόμα τι αμάξι θα πάρουν, που θα πάνε διακοπές, ποιο καλό εστιατόριο άνοιξε, τι παίζει στα πρωινάδικα, τι κουρτίνες να βάλουν στο μπάνιο, σε ποιό event θα πάνε για να ξεγελάσουν το τέλμα τους,fashion victims, tv victims, celebrity victims, bulshit victims, δούλοι των εμμονών τους.
Κι ο λαός των φοβισμένων, υποταγμένων, ξεκάθαρων δούλων, που ενώ οι άλλοι φαντασιώνονται θεωρώντας το κόσμο σαν τη παιδική τους χαρά, αυτοί τρώνε το αγγούρι από όλες τις μεριές χωρίς να κάνουν κιχ.
Πιόνια αμίλητα,ακούνητα,αγέλαστα.
Υπάρχουν όμως και αυτοί με τη σκανδάλη στα μάτια που αγωνίζονται να παραμείνουν όρθιοι, αξιοπρεπείς και ελεύθεροι.
Ποιο είναι το επίτευγμα της σύγχρονης εποχής; Μια νεότητα χωρίς ηρωισμό, γηρατειά χωρίς σοφία και μια ζωή χωρίς μεγαλείο. Αυτό πασχίζουν να διατηρήσουν. Αυτό παλεύουμε να αλλάξει.
Αγώνας διαρκής και επίπονος.
Δημοσίευση σχολίου