Σήμερα, θα σας πω μια ιστορία που θυμήθηκα. Όταν ήμουν νέος, υπήρχε ένας πλούσιος γέρος, μεγάλο μούτρο. Θεός σχωρέστον, αλλά έκανε πολύ χρήμα με απάτες. Ο τύπος ήταν παμπόνηρος. Είχε μυαλό ξουράφι, αλλά σα χαρακτήρας ήταν... άστα να πάνε. Δύστροπος, τσιγκούνης, ξιπασμένος, ανήθικος...
Tέλος πάντων, αυτός δεν είχε συγγενείς.
"- Πήγαινε τα πράγματα στο "μαγκούφη", έλεγε ο μπακάλης στο γιο του. Κι αυτός απρόθυμα πήγαινε μουρμουρίζοντας, αφού ο τσιφούτης ποτέ δεν του έδωσε μια δραχμή για τον κόπο του, ενώ είχε τόσα!
Είχε πει λοιπόν σε μια γυναίκα 'κει στη γειτονιά, να πάει να τον φροντίσει. Μισθό δεν έδινε ο καρμίρης.
- Γιατί να έρθω; Τον ρώτησε κι αυτή. Που είχε δικό της σπίτι με πολλά παιδιά να φυλάξει.
- Έχω περιουσία, της είπε. Αν έρθεις να με κοιτάξεις, θα σου γράψω ένα κτήμα και το σπίτι.
Το κτήμα ήταν καλό, ποτιστικό και μεγάλο. Το σπίτι επίσης άξιζε. Δεν φαίνονταν κακή συμφωνία. Δέχτηκε η κακομοίρα, φτωχή ήταν, και πήγε.
Σα να βρέθηκε στην Κόλαση! Για χρόνια της έκανε το βίο αβίωτο με τις παραξενιές του. Σκλάβα κανονική. Τον τάιζε, τον πότιζε, τον καθάριζε, τον φύλαγε... Κι από πάνω να της βάζει και χέρι! Μόνο χούφτωμα βέβαια, γιατί ήταν μεγάλος σε ηλικία...
Ο γέρος έζησε περισσότερο κι από το Μητσοτάκη. Τα πέρασε τα 100, χάρη στην κακομοίρα τη γειτόνισσα, που κόντεψε να τα τινάξει αυτή.
- Χίλιες φορές να έσκαβα στα χωράφια. Μου έβγαλε την πίστη! έλεγε. Αλλά δεν έφευγε, γιατί περίμενε την κληρονομιά.
Που λέτε, ο γέρος κάποτε πέθανε. Κι ανοίγει η διαθήκη... Κι εκεί, τ' αφήνει όλα στο Δημόσιο και την Εκκλησία! Τίποτα στην κακομοίρα, δραχμή! (Ήταν δραχμές τότε).
Αποτέλεσμα; Να γίνει δρόμος! Ο δήμος έφτιαξε διάφορα στα κτήματα, το σπίτι του τελικά γκρεμίστηκε, πέρασε δρόμος και "τιμής ένεκεν" του έδωσαν τ' όνομα του μακαρίτη!
Οι παπάδες δε, του έκαναν, μνημόσυνα, προσευχές για την ψυχή του... Με δυο λόγια, "εθνικός ευεργέτης, ο μάγκας! Αυτός, που, όσο ζούσε, δεν έδινε τον πυρετό του! Μόνο άγαλμα δεν του έκαναν. Ίσως για να μην πεταχτούν ζαρζαβατικά από 'κείνους που ήξεραν...
Περιττό να σου πω, το τι "καντήλια" κατέβαζε η φουκαριάρα η "υπηρέτρια", που πιάστηκε κορόιδο. Ως και στην κηδεία σιχτίριζε. Κόντεψε να σκάσει...
Η Ιστορία είναι αληθινή, και όλοι οι συμμετέχοντες είναι Έλληνες. Την αφιερώνω όμως σε όσους λένε για τις αλλοδαπές γυναίκες, που φροντίσουν ηλικιωμένους. Πως είναι "βίαιες, θέλουν τα λεφτά τους", κλπ.
Ακούστε κάτι. Η εκμετάλλευση είναι κακό πράγμα. Και η υποκρισία. Δεν πήγαινα να τον ξεβρομίσω, χρυσό να με έκανε! Εντάξει; Κι άμα είναι να σε δείρουν ενώ είσαι ανήμπορος, σε δέρνει και ντόπια. Το έχω δει και αυτό, αλλά είναι άλλη ιστορία.
Φυσικά δεν αναφέρομαι στους ηλικιωμένους, που θέλουν, φροντίδα, προσοχή, σεβασμό και βέβαια μια σύνταξη της προκοπής. Αναφέρομαι στους πλούσιους, που επειδή έχουν λεφτά, την έχουν δει βασιλιάδες και νομίζουν πως μπορούν να κάνουν ότι γουστάρουν.
Περαστικοί είμαστε όλοι. Τι ανάμνηση αφήνουμε, έχει σημασία. Τυχόν φράγκα θα τα χαρούν ούτως ή άλλως οι επόμενοι.
Κι αν σε πουν κάποιοι "θεό", δεν σημαίνει πως έγινες κιόλας. Μην ξεχνάς, είσαι άνθρωπος.
Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Δημοσίευση σχολίου