Κι αν ήσουν εσύ;
Φορτωμένη μέσα σου, νεκρούς και ζωντανούς χρώματα, μυρωδιές, τραγούδια, της πατρίδας σου, στο δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης...
Κι αν ήσουν εσύ;
Εξαναγκασμένη να μπεις σ' ένα σαπιοκάραβο, κείνη την μέρα της μεγάλης αντάρας, μαζί με το 9χρονο κορίτσι σου, που σήμερα βρέθηκε, πτώμα σε αποσύνθεση σε παραλία της Λέσβου...
Κι αν ήσουν εσύ;
Κείνη την αποφράδα στιγμή, που αναποδογύρισε η βάρκα, και ο βυθός σου πήρε κάθε λόγο που είχες να ζεις... Τα δίδυμα αγοράκια σου μαζί με τον πατέρα τους.
Κι αν ήσουν εσύ;
Μάνα παιδιών που δεν χόρτασαν ψωμί, που το σχολείο υπήρχε μόνο στα όνειρα τους, που ο φόβος και η βια τους έκλεβε αθωότητα και ξενοιασιά....
Το σκέφτηκες ποτέ, μάνα της Σάμου που αντιδράς στο δικαίωμα των προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση;
Το σκέφτηκες ποτέ, γονιέ απ' τα Γρεβενά, που εδώ και τρεις μέρες δεν στέλνεις το παιδί σου στο σχολείο, γιατί το απόγευμα φιλοξενεί προσφυγόπουλα;
"Κοινή η τύχη και το μέλλον αόριστον" έγραψε ο Ισοκράτης, σπουδαίε μου Ελληναρά...
Γι αυτό και μόνο, προσπάθησε λίγο πιο άνθρωπος να μοιάζεις...
Δημοσίευση σχολίου