Σαν σήμερα το 1956 συνέρχεται η 6η Ολομέλεια, που απετέλεσε την κορύφωση του ρεβιζιονιστικού πραξικοπήματος στο ΚΚΕ.

Του Γ.Γ.

Σαν σήμερα 11/3/1956 συνέρχεται στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας η κακόφημη, «πλατιά» όπως ονομάστηκε, 6η Ολομέλεια, που απετέλεσε την κορύφωση του ρεβιζιονιστικού πραξικοπήματος στο ΚΚΕ. 

Συγκλήθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΣΕ και άλλων 5 Κ.Κ (Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Τσεχοσλοβακίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας) για να καθαιρεθεί από γ.γ της Κ.Ε του ΚΚΕ και από μέλος του Π.Γ της Κ.Ε ο Ν. Ζαχαριάδης καθώς και ο Β. Μπαρτζιώτας από μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και από τη θέση του Γραμματέα της ΚΕ.

Η 6η Ολομέλεια δικαίωσε μέλη της Κ.Ε που είχαν καθαιρεθεί και διαγραφεί απ’ το ΚΚΕ για αντικομματική συμπεριφορά, όπως ο Δ. Παρτσαλίδης, και το επταμελές Γραφείο της ΚΕ, που εκλέγει (Απόστολος Γκρόζος, προεδρεύων, Κώστας Κολλιγιάννης, ασκούσε καθήκοντα Γραμματέα, Σταύρος Κασιμάτης, Παναγιώτης Υφαντής, Λεωνίδας Στρίγκος, Κώστας Θέος και Πέτρος Ρούσσος), οδηγεί το ΚΚΕ στην οπορτουνιστική στροφή που χάραξε το ΚΚΣΕ μετά το 20ο Συνέδριο του εξαπολύοντας παράλληλα ένα αμείλικτο διωγμό στους πολιτικούς πρόσφυγες που βρισκόταν στην Σ.Ε και οι οποίοι έμειναν πιστοί στην επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ.

Αναλυτικά για όλη αυτή την υπόθεση διαβάζουμε σε ένα κείμενο του Μήτσου Πέτσα. Ενός πρωτοπόρου εργάτη και κομμουνιστή. Εχει δημοσιευτεί στο τεύχος 3 της Μαρξιστικής, Λενινιστικής Επιθεώρησης –ΜΑΛΕΠ- (Ηταν θεωρητικό περιοδικό της ΣΑΚΕ), τον Γενάρη 1991.

Ο συγγραφέας αυτού του άρθρου γεννήθηκε στην Τασκένδη από γονείς μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Εζησε στα παιδικά του χρόνια τους διωγμούς των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων που δεν θέλησαν να αποδεχθούν το αναθεωρητικό πραξικόπημα στο ΚΚΕ. Τα γεγονότα που περιγράφει προέρχονται από στοιχεία που συγκέντρωσε διασταυρώνοντας τα σε δεκάδες συζητήσεις με επαναπατρισμένους πολιτικούς πρόσφυγες.
Η αναφορά αυτή ας θεωρηθεί σαν ελάχιστος φόρος τιμής σ' αυτούς που πέρασαν τα πάνδεινα μένοντας πιστοί στις αρχές και την κομμουνιστική τους συνείδηση. 

Η «6η Πλατιά Ολομέλεια»

Αυτή η ρεβιζιονιστική παρασυναγωγή οργανώθηκε από την καθοδήγηση του ΚΚΣΕ και η διεξαγωγή και καθοδήγηση των εργασιών της ανατέθηκε στο μέλος του προεδρείου της ΚΕ του ΚΚΣΕ Οττο Κουονσινεν. Για να αποκτήσει μεγαλύτερο «κύρος», πήραν μέρος και αντιπρόσωποι από τα κόμματα της Πολωνίας, Ουγγαρίας, Τσεχοσλοβακίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας. Ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδης δεν καλέστηκε και δεν πήρε μέρος. Πήραν όμως μέρος τα καθαιρεμένα και διαγραμμένα απ' το κόμμα οπορτουνιστικά αντικομματικά στοιχεία, πρώην στελέχη του ΚΚΕ. Η εισήγηση έγινε από το γραμματέα του ρουμάνικου κόμματος Γ. Ντέζ. Οι αποφάσεις της παρασυναγωγής, συνταγμένες βέβαια καθ' υπαγόρευση του Κουούσινεν, ήταν στο πνεύμα του 20ου Συνεδρίου.

Με απόφαση της «6ης Ολομέλειας» διορίζονταν στην ΚΟΤ οργανωτικό γραφείο, με γραμματέα το χαϊδεμένο παιδί των ρεβιζιονιστών της καθοδήγησης του ΚΚΣΕ και αρχηγό της φράξιας της ΚΟΤ, Π. Δημητρίου, γνωστό και σαν «κουτσάφτη» (ο Π. Δημητρίου στα γεγονότα της 9ης Σεπτέμβρη 1955 έχασε το ένα αυτί του, όταν κάποιος Ελληνας μπολσεβίκος του το έκοψε με τα δόντια), και μέλη του τα πιο δυναμικά στοιχεία της φράξιας.

Με το φιρμάνι του Σουλτάνου στα χέρια, έφτασε στην Τασκένδη ο περιβόητος Στρίγγος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, σέρνοντας πίσω του τον εσμό των φραξιονιστών. Σαν εκστασιασμένοι δερβίσηδες, ο Χατούρας και η παρέα του επαναλάμβαναν μόνο μια λέξη: «νικήσαμε, νικήσαμε». Η αντικομματική λύσσα τους γρήγορα μεταδόθηκε και σε άλλα στελέχη της φράξιας. Γεμάτοι θράσος προκαλούσαν τους συντρόφους, τους έβριζαν «αντισοβιετικούς», «αντιδιεθνιστές». Προκαλούσαν στους δρόμους, στη δουλιά, στα πάρκα της πόλης, στα τραμ και λεωφορεία, έκαναν αντικομματικές θορυβώδικες συζητήσεις και δείχνοντας τους συντρόφους στους ανύποπτους σοβιετικούς πολίτες έλεγαν, ότι είναι «εχθροί της Σ.Ε.».

Ολόκληρος ο μηχανισμός της διαφώτισης, επίσημα πια στα χέρια της φράξιας, μπήκε σε κίνηση. Η τοπική εφημερίδα ξαναβγήκε, οι πολύγραφοι πήραν φωτιά. Τα μεγάφωνα στις πολιτείες δούλευαν ασταμάτητα από νύχτα σε νύχτα. Παράλληλα, άρχισε από τα σοβιετικά στελέχη των αντίστοιχων κομματικών οργανώσεων, στις επιχειρήσεις και τα ινστιτούτα που δούλευαν οι σύντροφοι και σε «τέχνικουμ» όπου φοιτούσαν, μια ατέλειωτη καθημερινή πίεση για να αναγκαστούν να αναγνωρίσουν τις αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας, καθώς και τη φραξιονιστική ματωβαμμένη κλίκα του Δημητρίου σαν καθοδήγηση της ΚΟΤ. Το ίδιο γινόταν και από το εκλεγμένο με την απόφαση του προεδρείου της ΚΕ του ΚΚΣΕ όργανο της ΚΟΤ. Η ίδια αποπνιχτική πίεση, ανακατεμένη με απειλές για «συνέπειες» από δήθεν «κατρακύλισμα στον αντισοβιετισμό». Με λίγα λόγια, απειλούσαν, ότι η μη αναγνώριση της 6ης Ολομέλειας, η οποία οργανώθηκε από τη «διεθνή επιτροπή» των 6 «αδερφών» κομμάτων, θεωρείται αντισοβιετισμός, αντιδιεθνισμός και δεν μπορεί παρά να έχει ανάλογες συνέπειες, ηθικές ή υλικές, για κείνον που θα επέμενε να μη την αναγνωρίζει.

Η ηρωική αντίσταση

Ελάχιστες περιπτώσεις δηλώσεων υποταγής στη φράξια παρουσιάσθηκαν, είτε γιατί ορισμένοι λύγισαν κάτω από πιέσεις, είτε γιατί τα υποσχόμενα αργύρια της προδοσίας ήταν δελεαστικά. Ανάμεσα σ' αυτούς τους λίγους και των δυο κατηγοριών ήταν και στελέχη της παλιάς κομματικής επιτροπής. Οι αντιπρόσωποι της λεγόμενης νέας καθοδήγησης του ΚΚΕ, Στρίγγος και Τζεφρώνης, συγκαλούν την Ολομέλεια της παλιάς Κομματικής Επιτροπής της ΚΟΤ και τους εκλεγμένους γραμματείς των Κομματικών Επιτροπών εργοστασίων και πολιτειών για ανάλυση των αποφάσεων της 6ης Ολομέλειας και να παρουσιάσουν το νέο διορισμένο Γραφείο της ΚΟΤ.

Στην Ολομέλεια αυτή η φράξια είχε εξασφαλισμένη την πλειοψηφία, γιατί, ξέχωρα από την κλίκα που διέθετε εκεί μέσα, που παλιότερα αποτελούσε τη μειοψηφία, μετά την 6η Ολομέλεια είχε καταφέρει να προσεταιριστεί (για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω) μερικά μέλη πιστά ως τότε στη ΚΕ του ΚΚΕ. Οι γραμματείς των Κομματικών Επιτροπών δεν είχαν ψήφο γιατί δεν ήταν μέλη της ΚΕ της ΚΟΤ. Δυό-τρείς από τους γραμματείς μίλησαν θαρραλέα εκεί μέσα, παρά τις συχνές διακοπές, τις ειρωνείες των σοβιετικών στελεχών που παρακολουθούσαν τη συνεδρίαση, κλπ, όμως η κατάσταση δεν μπορούσε ν' αλλάξει. Ωστόσο, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι αυτές οι ομιλίες ήταν το πρώτο επίσημο κουκουέδικο «ΟΧΙ» στην προσπάθεια της ρεβιζιονιστικής ομάδας του ΚΚΣΕ να επιβάλλει οπωσδήποτε στην ΚΟΤ και στη συνέχεια στο ΚΚΕ τους φραξιονιστές και την παρασυναγωγή που ονομάστηκε δη Ολομέλεια.

Ακολούθησε πλατιά σύσκεψη της ΚΟΤ, που τη συγκάλεσαν οι Στρίγγος-Τζεφρώνης. Το αχτίφ αυτό, στο οποίο έπαιρναν μέρος όλα τα νεοεκλεγμένα όργανα και άλλα στελέχη, αποδοκίμασε το οργανωτικό γραφείο και τη φραξιονιστική δουλιά του στο παρελθόν. Η αποδοκιμασία ήταν τόσο έντονη, ώστε ο Στρίγγος αναγκάσθηκε να δώσει υπόσχεση στο αχτίφ, ότι η καθοδήγηση της οργάνωσης Τασκένδης θα γίνεται αποκλειστικά από τον ίδιο και τον Τζεφρώνη και όχι από το κομματικό γραφείο του Δημήτριου. Και ότι όλες οι κομματικές οργανώσεις με τα όργανα τους, που εκλέχθηκαν πριν την 6η Ολομέλεια, μπορούν να αρχίσουν την κανονική λειτουργία τους. Ταυτόχρονα δήλωσε, ότι ο ίδιος θα κατέβαινε στις συνελεύσεις να αναλύσει την απόφαση της 6ης Ολομέλειας, που καθόριζε σαν καθοδήγηση της ΚΟΤ το οργανωτικό γραφείο. Ετσι το αχτίφ της οργάνωσης σημείωσε την πρώτη του επιτυχία, ανατρέποντας, έστω και προσωρινά, ένα μέρος από τη γενική προσπάθεια των φραξιονιστών στον οργανωτικό τομέα. Ομως η πολιτική σημασία αυτής της επιτυχίας ήταν πολύ μεγαλύτερη, γιατί έδειξε ότι η οργάνωση, αν και χωρίς ενιαία καθοδήγηση, ήταν έτοιμη να αντιπαραταχτεί στην επίθεση της ρεβιζιονιστικής κλίκας.

Η επιτυχία του αχτίφ καταθορύβησε τους ρεβιζιονιστές. Εγινε αυστηρή κριτική στον Στρίγγο για την υποχωρητικότητα του και τον υποχρέωσαν να διορθώσει το «λάθος» του. Τα γεγονότα που επακολούθησαν το επιβεβαιώνουν. Επειτα από το πλατύ αχτίφ, ο Στρίγγος κάλεσε σε σύσκεψη τις κομματικές επιτροπές των οργανώσεων με θέμα τυπικά μεν την προετοιμασία των συνελεύσεων στις ΚΟΒ, στην ουσία όμως για να επιβάλλει οπωσδήποτε το οργανωτικό γραφείο στην οργάνωση. 2τη σύσκεψη αυτή η οποία, όπως όλες, παρακολουθούνταν από σοβιετικούς «επόπτες», παρευρίσκονταν όλα τα μέλη του οργανωτικού γραφείου. Το γεγονός αυτό προκάλεσε τις διαμαρτυρίες αρκετών στελεχών και τελικά η σύσκεψη έκλεισε χωρίς να καταλήξει σε πραχτικό αποτέλεσμα.

Επειτα από αυτό, ο Στρίγγος κάλεσε τους 13 γραμματείς των οργανώσεων των πολιτειών, παρουσία σοβιετικών και του οργανωτικού γραφείου, και προσπάθησε να τους πείσει να δουλέψουν στις οργανώσεις τους για την «ενότητα», σύμφωνα με τις αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας, για διάδοση και κυκλοφορία του κομματικού (φραξιονιστικού) τύπου, κλπ. Δήλωσε ακόμη, ότι τα μέλη του οργανωτικού γραφείου έχουν χρεωθεί να παρακολουθήσουν τις συνελεύσεις για την ανάλυση των αποφάσεων της 6ης Ολομέλειας στις κομματικές οργανώσεις. Η τελευταία αυτή δήλωση αναιρούσε και επίσημα την προηγούμενη δήλωση, που είχε κάνει στο αχτίφ πριν λίγες μέρες μπροστά σε όλα τα εκλεγμένα όργανα της ΚΟΤ.

Οι 9 από τους 13 γραμματείς, που ήταν και εκπρόσωποι των πιο μαζικών οργανώσεων, με σύνολο πάνω από 5.000 κομματικά μελή (εδώ πρέπει να πάρουμε υπ' όψη και την μεγάλη εσωκομματική μάζα, που και αυτή με τη σειρά της υπερασπιζόταν την ΚΕ του ΚΚΕ) υπέδειξαν στον Στρίγγο να τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε στο πλατύ αχτίφ της οργάνωσης. Αυτός, όμως, και οι παρευρισκόμενοι σοβιετικοί προσπαθούσαν να πείσουν τους γραμματείς για το αντίθετο, οπότε ένας γραμματέας στην ομιλία του δήλωσε ότι, απηχώντας την απάντηση της συντριπτικής πλειοψηφίας της οργάνωσης του, αρνείται να αναγνωρίσει το οργανωτικό γραφείο.

Αυτή η δήλωση αναστάτωσε το Στρίγγο και τους σοβιετικούς. Ο Στρίγγος έκανε λυσσασμένη επίθεση ενάντια στον σύντροφο αυτόν, λέγοντας του τελικά, ότι «σηκώνει το ανάστημα του ενάντια στο ΚΚΕ, ενάντια στο ΚΚΣΕ και τα άλλα αδελφά κόμματα και ενάντια στον Λένιν»!! Ακολούθησε θυελλώδικη συζήτηση και στο τέλος ο Στρίγγος αναγκάσθηκε να διακόψει τη σύσκεψη. Αυτή ήταν και η τελευταία επίσημη κοινή «σύσκεψη» των εκπροσώπων της πλειοψηφίας με τη φραξιονιστική κλίκα της ΚΟΤ και τους αντιπροσώπους της λεγόμενης νέας καθοδήγησης του ΚΚΕ.

ΕΔΩ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ