Τάκης Φίτσος: Ενας κομμουνιστής που στάθηκε απέναντι στο μονορχαφασιστικό εκτελεστικό απόσπασμα χαμογελώντας. Σαν σήμερα το 1949

Ο Τάκης Φίτσος γεννήθηκε στην Υπάτη το 1898. Λίγα χρόνια αργότερα η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Λαμία όπου τελείωσε το γυμνάσιο.
Χρήστος το όνομα του πατέρα του, καπνέμπορος το επάγγελμα και η μητέρα του Ελισάβετ το γένος Ράπτη. Είχε επίσης δύο αδελφές την Ιφιγένεια και την Ζωή.
 
Δούλεψε ως δημοσιογράφος στο «Ριζοσπάστη» από το 1922 και το 1924 ανέλαβε τη διεύθυνσή του. Πριν το «Ριζοσπάστη» δούλεψε ως αρχισυντάκτης στο περιοδικό «Νεολαία» της ΟΚΝΕ (σημ. Κομμουνιστική Νεολαία).   
Στα χρόνια που ακολούθησαν φυλακίζεται και εξορίζεται πολλές φορές για τις ιδέες και τη δράση του. Το 1927 βρίσκεται στις φυλακές Συγγρού και το 1933 εξόριστος στη Γαύδο.   
Στο Μεσοπόλεμο κατά πάσα πιθανότητα βρέθηκε επίσης κρατούμενος στις φυλακές Αίγινας και εξόριστος στη Φολέγανδρο. Το διάστημα 1936-1943 κρατείται στις φυλακές Ακροναυπλίας. Από το Γενάρη του 1943 περνά ως κρατούμενος κατά σειρά από Κατούνα-Βόνιτσα-Λαζαρέτο απ’ όπου απελευθερώνεται το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου.
 
Αμέσως μπαίνει στην Αντίσταση, αναλαμβάνει γραμματέας του ΕΑΜ Στερεάς και συμμετέχει στην Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), γνωστή ως κυβέρνηση του βουνού.
 
Στο Εθνικό Συμβούλιο αναλαμβάνει τον Τομέα Αυτοδιοίκησης και τοποθετείται Πρόεδρος Δυτικής Στερεάς. Το 1944 με την ιδιότητα αυτή εισέρχεται στην απελευθερωμένη Λαμία, με τους Σημίτη, Άρη Βελουχιώτη και τον αρχιμανδρίτη Γερμανό Δημάκο (Ανυπόμονο), όπου εκφωνεί λόγο στην πλατεία Ελευθερίας.

Το διάστημα 1945-1947 δούλεψε και πάλι στο «Ριζοσπάστη». Το 1947 εξορίζεται στην Ικαρία, το 1949 περνά έκτακτο στρατοδικείο στη Χαλκίδα, καταδικάζεται για τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις και την κοινωνικο-πολιτική του δράση.

Στην απολογία του θα πει: «Στη ζωή μου δεν έχω αγαθοεργές πράξεις. Αγωνίστηκα για την υπόθεση του ΚΚΕ. Για το θρίαμβο του κομμουνισμού. Για μια καλύτερη ζωή του λαού μας».

Σαν σήμερα στις 16 του Απρίλη οι μελλοθάνατοι αγωνιστές οδηγούνται στον τόπο της εκτέλεσης, στο χώρο ενός νεκροταφείου. Όταν ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος τον πλησίασε και τον ρώτησε αν θέλει να του δέσουν τα μάτια ο Τάκης Φίτσος αρνήθηκε.

Ήταν χαμογελαστός μ' ένα πλατύ χαμόγελο που ταπείνωνε τους εκτελεστές αναδεικνύοντας το μεγαλείο του κομμουνιστή που δεν διστάζει να θυσιάσει την ζωή του για τις ιδέες του.

Πληροφορίες από περασμένη ανάρτησή μας