Σε επίπεδο στρατηγικό όπου φάνηκε η αδυναμία των ΗΠΑ να οργανώσουν μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση με οικονομικό και πολιτικό κόστος και στράφηκαν στα ακαδημαϊκά επιτελεία τους που καιρό τώρα πειραματίζονται σε μοντέλα υπονόμευσης και μεταβολής κοινωνικών συστημάτων (ολόκληρα κράτη), έχοντας σαν κύριο εργαλείο την υπεραξία των κοινωνικών και ριζοσπαστικών αγώνων της παγκόσμιας ιστορίας νομίζοντας ότι μπορούν να την κατευθύνουν εκεί που θέλουν.
Φθηνές λύσεις με σκοπό το ανώτατο κέρδος ήταν και είναι ο θεμελιώδης λίθος του Καπιταλισμού άλλωστε.
Σε επίπεδο προσωπικό με το να βγαίνει στην σκηνή η πιο διάσημη πολιτικά τετρανδρία κλόουν στον κόσμο και να κάνουν κόλπα με την μαριονέτα τους ονόματι Γκουαιδο.
Ο Τραμπ στην κορύφωση της πολιτικής του ευφυΐας και του συστήματος που αντιπροσωπεύει μέχρι και εμπάργκο στην Κούβα κήρυξε, το οποίο υπάρχει ανελλιπώς εδώ και χρόνια.
Από την άλλη το πείραμα της Βενεζουέλας αδυνατώντας να αναπτύξει στοιβαρές περιφερειακές συμμαχίες και σοβαρή αναδιανομή του πλούτου, βρίσκεται εκτεθειμένο σε όλες τις σοβαρές και μη ασθένειες του Καπιταλιστικού εποικοδομηματος (εξαρτημενο στη στρατιωτική ισχύ, εσωστρέφεια, διαφθορά, ελιτιστικες εναλλακτικές κτλ).
Η Βενεζουέλα έκανε πράξη μέχρι στιγμής το ρητό "η μισή επανάσταση τρέφει τον Καπιταλισμό". Παρά τις κρατικοποιήσεις αρκετών και σημαντικών επιχειρήσεων δεν άγγιξε τις τράπεζες αφήνοντας έτσι εκούσια ένα δίαυλο επικοινωνίας και συνδιαλλαγής με την πιο κυρίαρχη έκφραση του Καπιταλιστικού συστήματος.
Γνωρίζουμε ότι στον Καπιταλισμό κυριαρχούν οι αντιφάσεις αλλά αυτές μπορεί να αποβούν μοιραίες και με δική σου ευθύνη. Το να διατηρείς εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με μια χώρα και τους καπιταλιστές της, που σου επιβάλλουν εμπάργκο ύψους 300 δις, σου δεσμεύουν τα αποθεματικά σου καθώς και τα χρήματα από τις εξαγωγές σου σε πετρέλαιο, ενώ σου κρατάνε το πετρέλαιο ξεπερνά κάθε όριο.
Απ ότι δείχνουν τα πράγματα οι ανακατατάξεις σε παγκόσμιο γεωπολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό επίπεδο συγκλίνουν στην κατάργηση των κοινωνικών αντιφάσεων και κυρίως των Καπιταλιστικών, και στο πέρασμα πιο άμεσων και δυναμικών ενεργειών τόσο από το κυρίαρχο σύστημα που αποδυναμώνεται ανάμεσα στα στάδια υπεροχής του, αλλά κύρια με πρωτοβουλίες μαζικές παγκοσμίως κατατρεγμένων κοινωνικών ομάδων που θα επιφέρουν το τελικό χτύπημα στο παλιό.
Παράγοντες καθυστέρησης και αναστολής θα υπάρξουν πολλοί, με πιο κοντινό τον ανοδικό ρόλο της Κίνας ο οποίος τροφοδοτεί την αντιφατικότητα παρουσιάζοντας έναν Καπιταλισμό με επενδύσεις παντού, χωρίς την επιβολή λιτότητας σε χώρες που επηρεάζει, χωρίς την αναγκαστική συμμετοχή σε υπερκρατικούς μηχανισμούς
M.T
Δημοσίευση σχολίου