Αυτό που εκπροσωπεί το κράτος του Ισραήλ και οι προστάτες του, είναι ύβρις για τον άνθρωπο.

Της Π. Μ

Ο Γκέρινγκ, υπαρχηγός του Χίτλερ και επικεφαλής της Γκεστάπο είχε δηλώσει: "Δύο είδη νόμου ξέρω, γιατί ξέρω και δύο είδη ανθρώπων: Αυτούς που είναι με το μέρος μας και αυτούς που είναι εναντίον μας".

Εφτά δεκαετίες μετά το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, εκείνος που αναβιώνει την "λογική" του Γκέρινγκ είναι το κράτος του Ισραήλ. Αυτή η αναβίωση που εφαρμόζει το Ισραήλ αποτελεί μετουσίωση του χιτλερικού δόγματος: "Εφόσον σε παρακολουθώ είσαι ύποπτος, εφόσον σε εκτελώ είσαι ένοχος, εφόσον σε βομβαρδίζω είσαι τρομοκράτης".

Η "λογική" του φασισμού, στην εκδοχή της κυβέρνησης του Ισραήλ, λέει: Δεν είναι ο Νετανιάχου ο δολοφόνος. Δεν φταίει αυτός. Φταίνε τα θύματά του. Γιατί είναι άνθρωποι που δεν συμφωνούν με το Ισραήλ. 

Ο ίδιος φασισμός, πριν 70 και κάτι χρόνια έλεγε: "Ο Χίτλερ δεν ήταν αντισημίτης. Απλώς, εκείνοι ήταν Εβραίοι".
Το Ισραήλ ξεκληρίζει, εξοντώνει, δολοφονεί μαζί με τις μεγάλες δυνάμεις, τους διεθνείς οργανισμούς και όλοι μαζί επίσης παίζουν με τις λέξεις.
Κατά την ορολογία της "διεθνούς κοινότητας", η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης δεν είναι έγκλημα. Δεν είναι δολοφονία. Δεν είναι βαρβαρότητα. Κατά την ορολογία του ΟΗΕ, πρόκειται απλώς για μια "υπερβολή". Που προκαλεί "ανησυχία".

Ο,τι συμβαίνει στη Γάζα είναι ιμπεριαλισμός. Γιατί η Γάζα δεν βρίσκεται μόνο στην Παλαιστίνη. "Γάζα" ήταν οι βομβαρδισμοί σε κομβόι άμαχων προσφύγων στη Σερβία. Ήταν οι μαζικές εκτελέσεις αιχμαλώτων στο Αφγανιστάν. Ήταν η εξολόθρευση κάθε μορφής ζωής στη Φαλούτζα. Ήταν η εξαφάνιση ολόκληρων πόλεων βλέπε Τζενίν. Ήταν το μακελειό στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας που αντιμάχονταν το φασισμό των φιλοναζιστών του Κιέβου. 

Η φύση του ιμπεριαλισμού είναι τα διαρκή Άουσβιτς.
Αυτό που εκπροσωπεί το κράτος του Ισραήλ και οι προστάτες του, είναι ύβρις για τον άνθρωπο. Ίσως από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του καπιταλισμού να είναι ότι έφτιαξε κοινωνίες που δεν μπορούν να πενθήσουν.
Για αυτό και κάποιες αναρτήσεις με σφαγιασμένα παιδάκια και κάποιες αναλύσεις περί του ποιος κυρίως ευθύνεται είναι η μόνη μας συνειδησιακή ανταπόκριση στις ασύλληπτες συμφορές της Συρίας, της Γάζας,της Υεμένης και η λίστα συνεχίζεται.

Αυτή είναι η συμμετοχή στο πένθος. Βρισκόμαστε και εμείς οι ανώνυμοι σε τόσο βαθιά, υποδόρια αντιστοιχία προς την παγερή δυσκαμψία της επίσημης διεθνούς διπλωματίας, νομίζω.

Πενθούν αληθινά μόνο οι λαοί που σφαγιάζονται.