Τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου 1956 εκδηλώθηκε στη θαλάσσια περιοχή νότια της Αμοργού ένας πολύ μεγάλος σεισμός. Ήταν μεγέθους 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, και αιφνιδίασε απόλυτα τους κατοίκους των Κυκλάδων, που εκείνη την ώρα οι περισσότεροι κοιμόνταν στα σπίτια τους.
Ο σεισμός έπληξε κυρίως τη Σαντορίνη, όπου οι νεκροί έφτασαν συνολικά τους 54, ενώ καταγράφηκαν σοβαρότατες ζημιές. Το 35% των σπιτιών κατέρρευσαν.
7 στα 10 που απέμειναν, υπέστησαν μεγάλες φθορές. Σοβαρές καταστροφές έπαθαν και τα γύρω νησιά. Οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 100. Από το σεισμό δημιουργήθηκε τσουνάμι ύψους 15 μέτρων, ενώ ισχυροί μετασεισμοί συμπλήρωσαν την καταστροφή.
Το Κράτος παραλύει για αρκετές μέρες. Ο κόσμος ήταν απελπισμένος, ενώ η αποδιοργάνωση πλήρης. Ο μόνος που ήταν χαρούμενος ήταν ο νέος (τότε) Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής. Στην ιστορία πέρασε η δήλωσή του «Δεν ήταν σεισμός. Ήταν σωσμός», εννοώντας ότι με αφορμή το τραγικό γεγονός, το νησί θα ανοικοδομούνταν ...
Όμως χάθηκαν 54 άνθρωποι από το σεισμό και το τσουνάμι. Αλλά για τον Καραμανλή σημασία είχε η ανοικοδόμηση και οι χρυσές δουλειές που θα έκαναν οι φίλοι του, οι εργολάβοι. Το νησί πραγματικά ανοικοδομήθηκε κυρίως χάρη στους κατοίκους του.
Όμως γιατί περίμεναν ένα ισχυρό σεισμό, για να κάνουν τα κτήρια καλύτερα; Γιατί να χαθούν πρώτα άνθρωποι;
Τα ΜΜΕ χθες έκαναν τον καμπόσο με ένα σεισμό 5,1 Ρίχτερ. Δεν ήταν μικρός, όμως τα περισσότερα κτήρια (ευτυχώς) είναι αντισεισμικά. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε μια καλοκαιρινή βροχή, όπως έδειξαν τα τραγικά γεγονότα στη Χαλκιδική, πόσο μάλλον σε μια πραγματική καταστροφή.
Καλό θα ήταν να είμαστε προετοιμασμένοι. Βρισκόμαστε στη δεύτερη πιο σεισμογενή χώρα του πλανήτη. Απαιτείται η δέουσα σοβαρότητα, που δυστυχώς δεν υπάρχει. Κονδύλια για αντιμετώπιση επικίνδυνων φαινομένων, δεν διατίθενται τουλάχιστο στο βαθμό που θα έπρεπε.
Αντί ενίσχυσης του κρατικού μηχανισμού έχουμε απαξίωση του Δημοσίου. Αντί διορισμούς επιστημόνων και εξειδικευμένων εργατών έχουμε προσλήψεις μπάτσων. Αντί των απαιτούμενων εξοπλισμών έχουμε περικοπές δαπανών. Αντί σοβαρότητας και αποτελεσματικού σχεδιασμού, έχουμε επικοινωνιακά τερτίπια, κόντρες και γελοιότητες.
Κρατήστε αυτό το άρθρο, να το ξαναδιαβάσουμε σε περίπτωση κάποιου μεγαλύτερου σεισμού, σε περίπτωση μιας ανεξέλικτης πυρκαγιάς ή μιας πραγματικά σφοδρής κακοκαιρίας. Θα διαπιστώσουμε με μεγάλη θλίψη πως όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτε, όσον αφορά τον κρατικό μηχανισμό και τους πολιτικούς.
Δεν πρόκειται περί ανικανότητας, αλλά περί πολιτικής. Το έγκλημα είναι προμελετημένο και ηθελημένο. Γνωρίζουν καλά πως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν πραγματικά άσχημες συνθήκες, για τον πολύ απλό λόγο πως δεν έκαναν, ούτε πρόκειται να κάνουν, απολύτως τίποτε όσον αφορά την πρόληψη ή αντιμετώπισή τους.
Να πω ο Θεός βοηθός; Υπάρχει η παροιμία που λέει: Αι Νικόλα βόηθα! - Κούνα κι εσύ τα χέρια σου...
Δημοσίευση σχολίου