Με την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από την Ν.Δ., και την μεθόδευση της για παλινόρθωση του κράτους της σκληρής δεξιάς, ήταν αναμενόμενο η εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία να βρεθεί σε πρωτοφανή έξαρση.
Κι αν αυτή είναι η διαπίστωση, το ερώτημα που προκύπτει, είναι αν μπροστά σ’ αυτά τα δεδομένα υπάρχει δυνατότητα να δοθεί ταξική αποτελεσματική απάντηση.
Ας το συζητήσουμε, παραθέτοντας κάποιες σκέψεις διατυπωμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να μην βρεθώ κατηγορούμενος για «Διέγερση σε διάπραξη εγκλημάτων». (Αναφέρομαι στην ποινικά κολάσιμη κατηγορία που αποδόθηκε πρόσφατα στον αναρχικό Γ. Καλαϊτζίδη για κείμενο που είχε γράψει στην παρουσία του στο f/b).
«Αν σε πηδάει κι ο Κατής –σ.σ Τούρκος δικαστής- τότε σε ποιον να δικαστείς» λέει μια ρήση του λαού της γειτονικής χώρας. Σε ελεύθερη μετάφραση θα λέγαμε ότι η λαϊκή σοφία λέει, με απλά λόγια, ότι οι νόμοι και οι δικαστές υπάρχουν για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πλουσίων σε βάρος των φτωχών. Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να δικαιωθεί κάποιος απ’ τα καταπιεζόμενα στρώματα μέσω δικαστικής διαδικασία.
Σε αντιδιαστολή, εμείς έχουμε ένα διαχρονικό σύνθημα, κύρια του ΚΚΕ, το οποίο υπαγορεύει «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Αυτό είναι ξεκάθαρο. Ανυπακοή στις καθεστωτικές απαγορεύσεις, μη υποταγή στους αστικούς νόμους.
Είναι όμως εφικτό στις συγκεκριμένες συνθήκες, αυτό το σύνθημα να πάρει σάρκα και οστά; Πέρα απ' τον λεκτικό βερμπαλισμό να έχουμε απτά αποτελέσματα που να το δικαιώνουν;
Κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, απόλυτα ρεαλιστικό να υπάρξουν σήμερα, η απάντηση μου είναι καταφατική.
Και θα γίνω απόλυτα συγκεκριμένος
Πριν λίγες μέρες στο Ηράκλειο Κρήτης ένας εργοδότης καφετέριας τράβηξε πιστόλι και απείλησε εργαζόμενο
Το όλο περιστατικό παρουσιάστηκε σαν εργατική διαφορά, έπεσε στις δικαστικές καλένδες και … φέξε μου και γλίστρησα.
Ας κάνουμε τώρα μια υπόθεση εργασίας. Στην περιοχή υπάρχει ένα ταξικό εργατικό σωματείο. Μέλη του μπουκάρουν στην επιχείρηση του τραμπούκου, ισοπεδώνουν κάθε υποδομή της και αν χρειαστεί ρίχνουν και κάτι «ψιλές» στον ιδιοκτήτη του μαγαζιού.
Αν η δράση πραγματοποιηθεί με στοιχειώδη οργάνωση και περιφρούρηση, οι επιτιθέμενοι θα αποχωρήσουν χωρίς κανένα πρόβλημα.
Αν συμβεί να υπάρξουν συλλήψεις, τότε περνάει το μαντάτο στο κουμποροφόρο εργοδότη να μην προχωρήσει σε άσκηση ποινικών διώξεων, γιατί θα αντιμετωπίσει ακόμα πιο δυσάρεστες καταστάσεις και εκφράζεται με κάθε τρόπο η ταξική αλληλεγγύη στα άτομα που έχουν συλληφθεί.
Τι θα επακολουθήσει αν γνωστοποιηθεί ένα τέτοιο περιστατικό;
Κάθε εργοδότης θα απορρίψει κάθε σκέψη να έχει τραμπουκική συμπεριφορά σε εργαζόμενο του, οι εργάτες της περιοχής θα αρχίσουν να αποκτούν ψήγματα ταξικής συνείδησης διαπιστώνοντας ότι δεν είναι μόνοι τους, έρμαια στις ορέξεις του κάθε αφεντικού.
Πάμε τώρα σε ένα άλλη περίπτωση εργοδοτικής τρομοκρατίας που ήρθε χτες στην δημοσιότητα. Αναφερόμαστε στην καταγγελία συνδικαλίστριας, μαγείρισσας σε ξενοδοχείο του Ιονίου, ότι ο εργοδότης της, της έβαλε μαχαίρι στον λαιμό και την απείλησε ότι θα την σκοτώσει αν δεν σταματήσει την συνδικαλιστική της δραστηριότητα.
Παίρνουμε σαν δεδομένο ότι έχουμε ένα ταξικό σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων.
Το πρώτο που κάνει είναι να καταθέσει μήνυση στον μαχαιροβγάλτη εργοδότη, να γνωστοποιήσει το όνομα του και ταυτόχρονα ξεκινάει μια μεγάλη καμπάνια για να μποϋκοτάρει την συγκεκριμένη τουριστική επιχείρηση.
Απευθύνεται στην ντόπια τουριστική αγορά, έρχεται σε επαφή με εργατικά σωματεία χωρών απ’ τα οποία προέρχονται τουρίστες στο συγκεκριμένο ξενοδοχειακό συγκρότημα, χρησιμοποιεί το διαδίκτυο και κάθε άλλο πρόσφορα μέσο για να αποτρέψει τουριστική πελατεία να βρεθεί στην συγκεκριμένη επιχείρηση.
Αυτή η δράση θα γίνει απόλυτα αποδεκτή και θα έχει άμεσα αποτελέσματα, αφού η συντριπτική πλειοψηφία ντόπιων και ξένων τουριστών αποτελείται από εργαζόμενους που δεν έχουν καμιά διάθεση να στηρίξουν έναν εργοδότη με τέτοια αντεργατική συμπεριφορά.
Το αποτέλεσμα θα είναι άμεσο, έχοντας συνέπεια την οικονομική καταστροφή του καπιταλιστή.
Την ίδια στιγμή θα δεχθεί ένα τεράστιο πλήγμα η παγιωμένη σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας αντίληψη περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων», θα δημιουργήσει ταξική περηφάνια στους εργάτες, θα τους οδηγήσει να συσπειρωθούν στα σωματεία τους.
Θα υπάρξει και ένα αρνητικό αποτέλεσμα με κάποιους εργάτες/ιες να χάνουν την δουλειά τους.
Εδώ παρεμβαίνει το ταξικό σωματείο με το ταμείο Αλληλοβοήθειας και τους παρέχει κάθε διευκόλυνση, μέχρι να ξαναβρεθούν σε εργασιακό χώρο.
Και στις δυο περιπτώσεις θα έχουμε μικρές αλλά σημαντικές νίκες στον καθημερινό ταξικό πόλεμο που υπάρχει.
Εδώ να κάνω μια επισήμανση θεωρώντας δεδομένη μια ένσταση που θα δημιουργηθεί σε κάποιους/ες αναγνώστες /ιες.
Θα μπορούσαν να ρωτήσουν: Μήπως είναι «αριστερίστικες» ή «αναρχικές», οι παραπάνω προτάσεις για τις συγκεκριμένες μορφές πάλης; Κι αυτό γιατί όλες οι πολιτικές συλλογικότητες που ευαγγελίζονται την αταξική κοινωνία, και τον κομμουνισμό, ούτε έχουν πραγματοποιήσει ποτέ ανάλογες δράσεις, αλλά ούτε και σε θεωρητικό επίπεδο της επικαλούνται.
Η απάντηση είναι απλή. Δυστυχώς αυτό είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα προβλήματα του εργατικού ταξικού κινήματος στην χώρα μας. Εξακολουθεί να προσπαθεί με δοκιμασμένες αποτυχημένες συνταγές –χαρτοπόλεμο καταγγελιών, υποταγή στην αστική νομιμότητα, λατρεία στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, 25ωρες άσφαιρες απεργίες- να αντιμετωπίσει τα σύγχρονα προβλήματα της τάξης μας.
Ξεχνάν την ρήση του Ενγκελς ότι ένα γραμμάριο δράσης ισούται με ένα τόνο θεωρίας και λησμονούν ένα αγκωνάρι της κοσμοθεωρίας μας. Αυτό που έλεγε ο Λένιν. Η «ζωντανή ψυχή του μαρξισμού» είναι η «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης».
Και αν αδυνατούν να κάνουν σωστή ανάλυση της ολόπλευρης καπιταλιστικής επίθεσης που δέχεται η τάξη μας, επικαλούμενοι αναλύσεις που καμιά επαφή δεν έχουν με την δρώσα πραγματικότητα, επόμενο είναι να μην μπορούν να εντοπίσουν και τις μορφές πάλης που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να αντισταθούμε.
(Αυτή είναι η καλή εκδοχή. Κι αυτό γιατί υπάρχει και η άποψη ότι το ΚΚΕ, που στις γραμμές του συσπειρώνετε κάθε πρωτοποριακό ταξικό στοιχείο που υπάρχει στην χώρα μας, συνειδητά και με ευθύνη της ηγεσίας του, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά το αριστερό άλλοθι του καπιταλιστικού συστήματος)..
+ σχόλια + 2 σχόλια
Γιώργη συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Μια μόνο παρατήρηση. Ο τύπος που τράβηξε όπλο στον εργαζόμενο, δεν θα διστάσει να απειλήσει ξανά, ακόμα και να ρίξει σε άλλους. Ξέρεις τους "νοικοκυραίους", τι εγκληματίες μπορούν να γίνουν. Πρέπει λοιπόν τέτοιες υποθετικές ενέργειες από πλευράς εργατικού κινήματος, να λάβουν υπόψη τους κάθε ενδεχόμενο και να προετοιμαστούν κατάλληλα.
το κ.κ. ειναι για να γελας κ να κλαις μαζι δυστυχως, απο την εμμονικη αρνηση για καθε συζητηση για κοινο μετωπο για εξοδο απο μνημονια, ευρα, ευρωπες, αλλα κ για παρεμποδιση πολιτων (ενιοτε κ μελη του κ.κ.) να μπουκαρουν σε διαφορα σημεια με πολιτικαντιδες, οπως φυσικα ενιοτε να δυσφημει κ διαφορους με τα παραπανω πιστευω κ αγωνες (αναμαρτητος κ ασφαλτους ουδεις, αρα να το παιζεις τετοιος ειναι το λιγοτερο υποκρισια το περισσοτερο το μαντευεισ κ ο ιδιος βασει συνεχομενων ενεργειων τι μπορει να σημαινει κ που οδηγει μαθηματικα)
η ερωητηση δεν ειναι αν το κ.κ. ειναι δεκανικι του συστηματος, σαφεστατα, ηταν απο τα καλυτερα κ τωρα πια σε πτωση (Δε θα μπω στη λογικη εαν ηταν ελεω 'λαδιου' η εαν ηταν λογω εμμονης σε σημειο να χρειαζεται πιθανως φαρμακευτικη προσεγγιση, κλαιν, το αποτελεσμα για τους πολλους το ιδιο), με τα αλλα συμφωνω, αλλα δεν αρκουν
προφανως, τελικα, η στο κ.κ. θα πρεπει να παψουν τα παιρνουν ή οχι να ειναι Προδοτες του συστηματος ή να εμφανιστει νεο κ.κ. αδιαφορης ονομασιας με επι της ουσιας εργο, αν οχι, ηδη ο τοπος ρημαζει ταχυστα (αν δε μας νοιαζει τους πολλους κ αυτο, μπορει να ειμαστε ηδη κ πεθαμενοι κ απλα περιμενουμε το πιστοποιητικο ας πουμε)
Δημοσίευση σχολίου