18 χρόνια από το χτύπημα στους δίδυμους πύργους στο Μανχάταν, που συγκλόνισε όλο τον κόσμο

Συμπληρώνονται σήμερα 18 χρόνια απ’ την ημέρα που έγινε το χτύπημα στους δίδυμους πύργους στο Μανχάταν.
Τα όσα επακολούθησαν είναι γνωστά. Όπως γνωστές είναι και οι εκτιμήσεις και τα σενάρια που είδαν το φως της δημοσιότητας για το ποιοι μπορεί να ευθύνονται για τον θάνατο 3.000 περίπου ανθρώπων και για αυτά που επακολούθησαν.

Και σ’ αυτή την περίπτωση αρκετές φορές τα δημοσιεύματα που προσπαθούσαν να εξηγήσουν αυτή την ενέργεια ήταν διαμετρικά αντίθετα στις αναλύσεις τους. Κάποια μιλούσαν ότι το χτύπημα στους δίδυμους πύργους σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από την CIA, για τους δικούς της λόγους.

Εκτός από τις συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις, όμως, –που ήταν αρκετές πρέπει να πούμε- υπήρξαν αρκετά δημοσιεύματα που κατέληγαν στο ότι οι επιθέσεις έγιναν από ανθρώπους αποφασισμένους, που χτύπησαν στο κέντρο της υπερδύναμης.

«Το τι και το πώς συνέβη ό,τι συνέβη εκείνο το πρωινό στη Νέα Υόρκη, το τι προηγήθηκε, το πώς σχεδιάστηκε, το ποιες είναι οι πραγματικές διαστάσεις της επιχείρησης και των μηχανισμών που την έφεραν σε πέρας ίσως δεν αποκαλυφθούν ποτέ», μας έγραφε ο «Ριζοσπάστης» που άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο η επίθεση στους δίδυμους πύργους να σχεδιάστηκε και να εκτελέστηκε από τις μυστικές αμερικάνικες υπηρεσίες.

Διαμετρικά αντίθετη ήταν η τοποθέτηση που έκανε η εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ":

Το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει κανείς είναι να προσπαθήσει να εξιχνιάσει όλες τις περιπτώσεις συνωμοσίας και να μπλεχτεί σε ένα κυκεώνα δηλώσεων, «αναλύσεων» και μετά το γεγονός… προφητειών (που θυμίζουν αυτό που έκαναν οι χριστιανοί καλόγεροι, όταν παραποιούσαν παλαιότερα κείμενα, εμφανίζοντάς τα να προφητεύουν γεγονότα, προσθέτοντας τις περιγραφές αυτών των γεγονότων αφού είχαν συμβεί). 

Το ζήτημα είναι ότι οι επιθέσεις έπληξαν τόσο πολύ το γόητρο της «παντοδύναμης Αμερικής», που δεν θα μπορούσαν να γίνουν «από τα μέσα». 

Η θεωρία ενός «τρελού» ή μιας κλίκας «φανατικών νεοσυντηρητικών» μπάζει πολύ για μια τόσο ευρείας κλίμακας επίθεση, που έχει σχεδιαστεί ένα χρόνο πριν χωρίς κανείς να πάρει χαμπάρι (μόνο στα αστυνομικά μυθιστορήματα μπορούν να γίνουν αυτά τα πράγματα, όχι στην πραγματική ζωή). 
Ομως, οι «νεοσυντηρητικοί» ή «συντηρητικοί» ή όπως αλλιώς θέλετε να τους ονομάσετε δεν είναι ηλίθιοι. Αν ήθελαν να κάνουν προβοκάτσια, θα την έκαναν χωρίς να πλήξουν τόσο το γόητρο της υπερδύναμης. 

Αλλωστε, δεν χρειάζονταν προβοκάτσια για να επιτεθούν οι Αμερικάνοι στο Αφγανιστάν (όπου γνώριζαν ότι δεν θα κέρδιζαν εύκολα, με σχετικά πρόσφατη τη ρώσικη πανωλεθρία) ή στο Ιράκ. Το είχαν κάνει πριν από μερικά χρόνια στο ίδιο το Ιράκ (το ’91), το είχαν κάνει στη Γιουγκοσλαβία λίγα χρόνια αργότερα και μπορούσαν κάλλιστα να οργανώσουν μια επίθεση με πρόσχημα τα «όπλα μαζικής καταστροφής», χωρίς να γκρεμίσουν τα σύμβολα της οικονομικής και στρατιωτικής τους ισχύος.

Οι επιθέσεις έγιναν από ανθρώπους αποφασισμένους, που χτύπησαν στο κέντρο της υπερδύναμης, ανεβάζοντας τον πήχη τόσο ψηλά που τρόμαξαν πολύ κόσμο. 
Οι επιθέσεις ήταν μια απάντηση στην ιμπεριαλιστική θηριωδία που αγκαλιάζει όλο τον πλανήτη (από την Παλαιστίνη μέχρι τις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου), ήταν μια απάντηση που εξέφρασε τις διαθέσεις των πληβειακών μαζών. 

Φυσικά, δεν ήταν επανάσταση, ούτε έθεσε σε κίνδυνο το ιμπεριαλιστικό σύστημα συνολικά. Αυτό που έθεσε σε κίνδυνο ήταν το γόητρό του και η ίδια του η ικανότητα να τρομοκρατεί τους λαούς με τη διαφημιζόμενη ισχύ του. 
Γι’ αυτό και η απάντηση ήταν άμεση.