Θα το αναφέρω γνωρίζοντας ότι κινδυνεύω από κάποιους/ες να μην γίνω πιστευτός, αλλά είναι κάτι που με συγκίνησε πάρα πολύ.
Εδώ και μια βδομάδα συγκατοικώ με την γάτα μου την Αλήτισσα και τα δυο νεογέννητα γατάκια της.
Για ένα περίεργο λόγο, που εγώ δεν καταλαβαίνω, ενώ τους είχα φτιάξει ένα ωραίο χώρο για να μένουν –μια μεγάλη λεκάνη με αφρολέξ κάτω και ύφασμα πάνω – η Αλήτισσα πήρε τα παιδάκια της και στεγάστηκε στην τουαλέτα πίσω απ’ το πλυντήριο.
Εντάξει, εδώ τις αντιδράσεις της γκόμενα σου δεν μπορεί μπορείς να καταλάβεις, την συμπεριφορά μιας γάτας θα εξηγήσεις;
Πρωινές ώρες, λοιπόν, σήμερα και το έχω ρίξει στην μελέτη.
Μυτιληνιό ουζάκι, συνοδεία μόνο με λαδοτύρι απ’ το νησί μου, και βυθισμένος στις σελίδες του Γκυόρκυ Λούκατς ξαναδιαβάζοντας το βιβλίο του "Ιστορία και Ταξική Συνείδηση". (Σκοπεύω να γράψω ένα σχετικό κείμενο στο μπλοκ μας).
Και εκεί είναι που παθαίνω την πλάκα μου. Παρουσιάζεται η Αλήτισσα να κρατάει το ένα παιδάκι της απ’ τον λαιμό, και μου το αφήνει δίπλα μου.
Φεύγει και επιστρέφει φέρνοντας και το δεύτερο μικρό της. Μένω άφωνος! Τα μικρούλια γατάκια, με κόπο κάνουν κάποια βηματάκια παραπατώντας.
Η Αλήτισσα με κοιτάει και νιαουρίζει.
Την χαϊδεύω. Το ίδιο κάνω και στα δυο μικρούλικα γατάκια.
Νιώθω συγκίνηση!
Σε λίγα λεπτά η Αλήτισσα μου, παίρνει τα μωράκια της και επιστρέφει στην βάση της.
Δεν ξέρω τι να πω! Εχω μείνει άναυδος!
+ σχόλια + 3 σχόλια
Α.. Ρε.. Γ. Γ. Και βεβαια η αχαριστία και η προδοσια ειναι αγνωστα στο κοσμο των ζωων. Αλλα θελω να συμπληρωσω οτι οποιος αγαπαει τα ζωα ειναι καλος ανθρωπος.
Συγκλονιστικές στιγμές αγαπητέ φίλε. Η Ζωή κοντά σε ένα ζώο, πίστεψέ με, σε αλλάζει άρδην ως άνθρωπο. Σου αναδεικνύει αξίες ζωής που ούτε καν φαντάζεσαι. Και επιβεβαιώνει αυτό που έχεις ως τίτλο. Προτείνω να χαρείς αυτές τις στιγμές καθώς είναι ανεπανάληπτες στη ζωή.
Την καλησπέρα μου.
Αχ ρε Γιώργη δύο έχω
Δημοσίευση σχολίου