"Όλος ο πόλεμος βασίζεται στην παραπλάνηση".
Σουν Τζου Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής.
Η παραπλάνηση βοηθά να νικήσει κάποιος ακόμα και χωρίς μάχη. Μια τέτοια παραπλάνηση επιχείρησαν οι ΗΠΑ στη Βενεζουέλα. Ασκήθηκε τεράστια πίεση - κυρίως ψυχολογική - στον νόμιμο και εκλεγμένο Πρόεδρο της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο, ώστε να παραιτηθεί.
Στη θέση του θα έβαζαν μια μαριονέτα, ένα κάθαρμα, ένα προδότη. Κάποιον αχρείο που δεν δίστασε να πουλήσει τη χώρα του στις πολυεθνικές. Έναν τιποτένιο που επιχείρησε πραξικόπημα, που καλούσε για ξένη στρατιωτική επέμβαση.
Ο λαός φυσικά δεν μπορούσε να ακολουθήσει ένα τέτοιο καθίκι. Κι ο στρατός παρέμεινε πιστός στη Δημοκρατία.
Έτσι η απόπειρα πραξικοπήματος και ξεπουλήματος της χώρας απέτυχε. Ο Μαδούρο κράτησε την ψυχραιμία του. Βοήθησε πολύ σε αυτό η στάση της Ρωσίας και της Κίνας που έκαναν σαφές πως δεν θα επέτρεπαν στις ΗΠΑ να έχουν το μονοπώλιο των αποθεμάτων πετρελαίου.
Μετά τον αποτυχημένο "κανονιοβολισμό" των ΜΜΕ της Δύσης, ο Πρόεδρος Μαδούρο έμεινε απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Κι ο άλλος, ο εκλεκτός της Δύσης; Αυτός που αναγνώριζαν ο ένας μετά τον άλλο οι υποτακτικοί στις ΗΠΑ; Καμένο χαρτί πλέον. Οι πρεσβευτές αναγνωρίζουν ξανά το Μαδούρο.
Πλην της Ελληνικής κυβέρνησης, που βάζει το κομματικό τάισμα με κουτόχορτο, πάνω από τα συμφέροντα της Ελλάδας. Έχει πολύ κακές σχέσεις με μια χώρα που πουλά φτηνό πετρέλαιο. Όλα αυτά γιατί κάτι πρέπει να δώσει στους ηλίθιους που την ψήφισαν.
Αφού τους πούλησε όσον αφορά τη Συμφωνία των Πρεσπών, τουλάχιστο ας τους παρηγορήσει επιμένοντας στο να αναγνωρίζει κάποιον που αυτοανακηρύχθηκε Πρόεδρος και που φυσικά δεν τον αναγνωρίζει πια κανείς άλλος. Φυσικά κάνει τη θέληση της CIA και κάποιων Αμερικανικών Πολυεθνικών.
Αν (θεωρητικά) οι ΗΠΑ τα βρουν με το Μαδούρο, αμέσως ο υποτακτικός Μητσοτάκης θα κάνει αυτό που λέει η μαμά Αμερική.
Το θέμα όμως είναι πως η εξωτερική πολιτική ποτέ δεν χαράσσονταν με βάση τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού, της πλειοψηφίας του. Πάντοτε οι αποφάσεις παίρνονταν στις ξένες πρεσβείες και έτσι πολλές φορές μπλεκόμασταν σε άσχημες καταστάσεις. Άλλοτε, όταν επέτρεπαν οι Προστάτες, η εκάστοτε κυβέρνηση έκανε τα βίτσια του κάθε πλούσιου πελάτη. Έλληνα ή ξένου κεφαλαιούχου, τοκογλύφου κοκ.
Γι αυτό την πατούσαμε και την πατάμε συνέχεια. Κι αν τα πράγματα ξέφευγαν τρέχαμε σκιαγμένοι για προστασία στον Άγγλο, Γάλλο, Ρώσο, Αμερικανό - κι εσχάτως- Γερμανό νταβατζή.
Συμφέρει τη χώρα μας αυτή η ηλίθια στάση, όσον αφορά τη Βενεζουέλα; Εδώ όμως ψηφίσαμε 3 (με το συμπάθιο) Μνημόνια, που μας έκαναν επίσημα δούλους στους τοκογλύφους. Ας χάσουμε τα πάντα, δεν πειράζει. Φτάνει που λένε καλά λόγια τα αφεντικά μας. Αυτά που στην πρώτη ευκαιρία, κι επειδή μας θεωρούν δεδομένους, θα ζητήσουν να δώσουμε κι άλλα σε όσους ξέρουν να διαπραγματεύονται.
Στην Βενεζουέλα απέτυχαν. Στην Ελλάδα όμως οι ΗΠΑ κερδίζουν τα πάντα χωρίς καν να δώσουν μια μάχη. Χωρίς καθόλου αντίσταση. Μάλιστα τους ευχαριστούμε κι από πάνω! Αυτή την επιτυχία των ΗΠΑ, που οφείλεται στους άχρηστους, διεφθαρμένους κι αδίστακτους κηφήνες μας, οφείλουμε να την αναγνωρίσουμε.
Δημοσίευση σχολίου