Εδώ και μήνες, όταν έγινε γνωστό ότι από το πρόγραμμα του ΕΚΟΜΕ (Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας) επιδοτήθηκε η ταινία του Κώστα Γαβρά «Ενήλικοι στο δωμάτιο», ξεκίνησε μια σειρά από αντιδράσεις με αιχμή τα αντιπολιτευόμενα τότε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ.
H ταινία έκανε πρεμιέρα στο 76ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. πριν δυο μέρες και εδώ ακούμε την σχετική περιγραφή από τον κριτικό κινηματογράφου, Γιάννη Ζουμπουλάκη.
Φυσικά δεν την έχουμε δει, όπως και δεν την έχουν παρακολουθήσει όσοι ντόπιοι δημοσιολόγοι της κάνουν κριτική.
Αυτό όμως που μας κάνει εντύπωση είναι η προβολή που έχουν από έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, οι απόψεις που εκδήλωσε -και προκάλεσαν την σφοδρή αντίδραση από το πολιτικό μόρφωμα του Βαρουφάκη- του Νίκου Μαστοράκη.
Δεν καταλαβαίνουν ότι μ' αυτόν τον τρόπο προβαίνουν σε ένα καραμπινάτο "ξέπλυμα" και "στέγνωμα" ενός πωρωμένου χουντικού.
Δεν νομίζουμε ότι δεν το αντιλαμβάνονται. Το πιο πιθανό είναι να το κάνουν συνειδητά.
Οσο αφορά την ταινία όπως προείπαμε βασίζεται σε ένα σενάριο μυθοπλασίας και τα όποια πολιτικά συμπεράσματα είναι παρακινδυνευμένα.
+ σχόλια + 2 σχόλια
χωρις νυξη η προθεση τετοιας (υπεμετρης,) συφιλιασμενης, υστεριας για το νεο-μισανδρισμο (ως κονσεπτ νεο-λοβοτομημενου-ποπ-χολιγουντο-μεινστριμ-φεμινισμου ασ πουμε+βαλε, +τετοια) (να πω εν παση περιπτωση) : ο κοσμος χανεται. το αιδοιο καλοπιζεται.
Φαινεται πως περναμε στον αστερισμο της Χουντας και των χουντικων
Γιατι πως αλλιως να δικαιολογηθει η καθημερινη παρουσια χουντικων
ακομα και αυτων που ηταν στα μπαουλα στα ντουλαπια και τη ναφθαλινη
Μεχρι και νεκρους χουντικους ανασταινουν για να μας θυμησουνε τη
δραση τους Κακο σημαδι Δεν προοιωνιζεται κανενα καλο παρα πολλα κακα
Ας ειμαστε σε μονιμη ετοιμοτητα για να μην μας πιασουν με τα εσωρουχα
οπως επιασαν την αριστερα το 67 γιατι πιστευε οτι οι παρανομες οργανωσεις
δεν χρειαζοταν
Δημοσίευση σχολίου