Πεπτωκότες και δηλώσεις μετανοίας

Γράφει ο mitsos175

Οι Πεπτωκότες (lapsi) ήταν στην αρχαία εκκλησία οι πρώην Χριστιανοί, κατά τους διωγμούς την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
"Οι πεπτωκότες αρνούνταν να δώσουν ομολογία πίστης και προτιμούσαν να αποφύγουν το μαρτύριο".
Συμμετείχαν σε παγανιστικές θυσίες πρόσφεραν θυμίαμα ενώπιον ομοιώματος του αυτοκράτορα πλήρωναν για να αποκτήσουν πιστοποιητικά θρησκευτικών φρονημάτων που έλεγαν πως είχαν επιστρέψει στον Παγανισμό αποκηρύσσοντας το Χριστιανισμό, παρέδιδαν ιερά βιβλία, σκεύη ή πρόδιδαν τα ονόματα άλλων Χριστανών (λέγονταν και προδότες). Ακόμα κι εκείνοι που έλεγαν ψέματα στους Ειδωλολάτρες πως δεν ήταν Χριστιανοί ή πλήρωναν για να γλιτώσουν τη ζωή τους, ήταν αμαρτωλοί.

"Ο εκκλησιαστικός χειρισμός των πεπτωκότων μετά το πέρας των διωγμών, ιδίως κατά τον 3ο αιώνα, αποτέλεσε αιτία για διαμάχες και σχίσματα στην αρχαία Χριστιανική εκκλησία όσον αφορά τον τρόπο που θα μπορούσαν να επανέλθουν στους κόλπους της. Αρχικά η Εκκλησία κρατούσε αυστηρή στάση, αφού ζητούσε μετάνοια έως την «επιθανάτια κλίνη» όπου και ο Χριστός θα αποφάσιζε για την ψυχή του μετανοούντα. Οι πεπτωκότες κατά κύριο λόγο απαγορευόταν να συμμετέχουν στη Θεία Ευχαριστία. Με τα χρόνια και με την αύξηση των πεπτωκότων η Εκκλησία στο σύνολό της υιοθέτησε μια πιο διαλλακτική στάση που αρχικά έγινε αιτία συγκρούσεων και σχισμάτων, ιδίως στη Δύση. Αργότερα η ονομασία πήρε την έννοια αυτών που αποχώρησαν από την εκκλησία ή έχασαν την πίστη τους και αποφάσισαν να επιστρέψουν". 
Τελικά η Εκκλησία τους αποδέχτηκε κι αυτό την ωφέλησε.

Πρέπει να καταλάβουμε πως, όταν γίνονται διωγμοί, κάποιοι κρατάνε θαρραλέα ηρωική στάση και κάποιοι φοβούνται.
Η τρομοκρατία έχει ακριβώς αυτό το σκοπό: Τη φίμωση και την υποταγή. Όμως κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να είμαστε τόσο αυστηροί. Ο ίδιος ο Γαλιλαίος πχ αναγκάστηκε να αποκηρύξει επίσημα τη θέση του πως η Γη κινείται για να αποφύγει τα βασανιστήρια και το φρικτό θάνατο από την Ιερά Εξέταση. Θα ήταν καλύτερα δηλαδή για την Επιστήμη, να τον βασάνιζαν και να τον έκαιγαν; Φυσικά έμεινε πιστός στις θέσεις του, οι οποίες ήταν και οι σωστές.

Αφορμή για τα παραπάνω είναι το άρθρο για το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ. "Άλλο χτύπημα που συνετέλεσε στην αποσύνθεση του κόμματος τότε, ήταν εκείνες οι δηλώσεις μετανοίας. Αυτό ήταν μεγάλο χτύπημα. Βέβαια, είναι γνωστό με τι μέθοδες έπαιρναν αυτές τις δηλώσεις, με ιεροεξεταστικά βασανιστήρια. Όμως αυτές τις δηλώσεις τις χρησιμοποίησαν για να παρουσιάσουν το κόμμα μας στο λαό σαν κόμμα χωρίς αρχές, να παρουσιάσουν τα στελέχη μας σαν ανθρώπους που άλλα έλεγαν χθες και άλλα λένε σήμερα μπροστά στις δυσκολίες και αποσιωπούσαν τις χιλιάδες των ηρώων, που όχι μόνο σάπιζαν στις φυλακές και εξορίες αλλά και υφίσταντο τα μεγαλύτερα μαρτύρια, χωρίς ούτε μια στιγμή να λυγίσουν... Ήταν λάθος η απόφασή μας να ξαναπάρουμε στο κόμμα έστω και λίγους δηλωσίες. Η 12η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής σωστά χαρακτήρισε σαν ζήτημα ηθικής τάξης το ξεκαθάρισμα του κόμματος από όλους τους δηλωσίες".

Δηλωσίας ήταν κι Άρης ο Βελουχιώτης. Μέτα όμως έδειξε ότι ήταν πραγματικός Κομμουνιστής. Οι πράξεις έχουν σημασία. Όλοι κάνουμε λάθη. Αν μπορούμε να τα διορθώσουμε, τότε τα λάθη παραγράφονται. Τιμούμε τους ήρωες, αλλά τους θέλουμε όλους μαζί μας, αρκεί βέβαια να αγωνιστούν πραγματικά και να είναι ειλικρινείς από δω και στο εξής.

Το Κόμμα δεν είναι ένας άνθρωπος. Είναι η ιστορική συνέχεια χιλιάδων ανθρώπων, οι ιδέες τους και οι αγώνες τους.