Ως απλός θεατής και όχι ως καθ ύλην αρμόδιος κρίνω το έργο καλλιτεχνικά μετριότατο.
Πολιτικά, το γεγονός και μόνον ότι το έργο εμπνεύστηκε και βασίστηκε στο αυτογραφιογραφικό βιβλίο ενός ανθρώπου όπως ο Βαρουφάκης, ο οποίος στα πλαίσια ενός συνδυασμού έπαρσης και πολιτικής πλάνης, θεώρησε ότι είναι ποτέ δυνατόν να συμβιβάσει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, προς όφελος του δεύτερου, και μάλιστα ως φιλοαμερικανός, βοηθούμενος από το ΔΝΤ και την Λαγκάρντ, αποτελεί απτό δείγμα γραφής των πολιτικών πεποιθήσεων του ίδιου του Γαβρά.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Βαρουφάκης, ουδεμία σχέση έχων με την αριστερά, και αντιθέτως εκθέτοντας την ανεπανόρθωτα, εμφανίζεται ούτε λίγο, ούτε πολύ σαν τον σύγχρονο Άρη, και η επάνοδος στον παλιό καλό ΣΥΡΙΖΑ της εποχής του ως η σωτηρία του λαού μας.
Ήτοι κακότεχνος ύμνος ενός πολιτικού τσαρλατάνου, που επιμένει να οραματίζεται έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό .
Δημοσίευση σχολίου