Με αφορμή τα σχόλια που ακολούθησαν μετά τις άθλιες, ελεεινές τοποθετήσεις της εκλεγμένη δημοτικής σύμβουλος του Κώστα Μπακογιάννη, Κατερίνας Γκαγκάκης, η οποία συμβαίνει να είναι υπεύθυνη στον τομέα Πολιτισμού του Δήμου Αθήνας και Πρόεδρος στην Τεχνόπολη, σε σχέση με τα όσα ακούστηκαν στην τηλεοπτική εκπομπή του Γ. Λιάγκα, δυο σκέψεις.
Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη η προσέγγιση που έγινε στο μπλοκ αυτό και αναφερόταν στον τρόπο με τον οποίο ο Γ. Λιάγκας και οι καλεσμένες στο τηλεοπτικό πάνελ του, αντιμετώπισαν την πρωτοφανή περίπτωση αυτοϊκανοποίησης 20χρονου φοιτητή, ο οποίο παρουσιάζεται να εκσπερμάτωσε πάνω σε ρούχο ανυποψίαστης φοιτήτριας.
Σ' αυτό που έχω κάθετες αντιρρήσεις, είναι ο τρόπος με τον οποίο και κοπέλες, που θεωρώ συντρόφισσες, τοποθετήθηκαν στο διαδίκτυο για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που ονομάζεται "σεξουαλική στέρηση", που όντως είναι υπαρκτό από τους σημερινούς ρυθμούς ζωής, απογυμνώνοντας του όμως, από το ουσιαστικό περιεχόμενο του.
Παρουσιάζουν την ενόχλησή τους γιατί οι άντρες "βλέπουν τα βυζιά τους", το μόνο που θέλουν είναι "να τις γαμήσουν" και σύμφωνα με τα γραφόμενα τους, νιώθουν σχεδόν καθημερινά "σεξουαλική παρενόχληση".
Προσωπικά όχι απλώς δεν θα με ενοχλούσε, αλλά θα το έβλεπα και κολακευτικό. αν γνώριζα ότι η εμφάνισή μου, θα προκαλούσε την φαντασίωση ενός άντρα να κάνει έρωτα μαζί μου.
Αναρωτιέμαι: Γιατί κάποιες συντρόφισσες πέφτουν σ' αυτή την παγίδα; Φυσικά υπάρχει κοινωνική αποξένωση. Οντως επικρατεί σε κάποιους/ες η εικόνα ενός ατόμου και όχι η προσωπικότητά του. Αποδεκτό είναι επίσης ότι σε κάποιους χώρους, είτε αυτοί είναι επαγγελματικοί ή κοινωνικοί, εμάς τις γυναίκες, κάποιοι μας αντιμετωπίζουν σαν "γκόμενες" και αν είμαστε "εμφανίσιμες" θα επιθυμούσαν να μας "γαμήσουν".
Αυτό όμως είναι που πρέπει να προβάλλουμε; Δεν θα είναι καλύτερα να κάνουμε αναφορά στις σχέσεις που έχουμε με τους συντρόφους, σε αυτοδιοργανωμένους χώρους, σε κοινωνικές δομές, σε αναρχικές και αντιεξουσιατικές συλλογικότητες;
Πρέπει και εμείς να ανακυκλώνουμε τις αστικές αντιλήψεις;
Δημοσίευση σχολίου