Πρέπει να πιστωθεί σαν επιτυχία των χρηστών των sosial media η άτακτη κυβερνητική υποχώρηση να αποσύρει άρον-άρον το άθλιο σεξιστικό σποτ που κυκλοφόρησε στα πλαίσια της καμπάνιας για την αντιμετώπιση του κορονοϊου.
Αναμφίβολα οι διαδικτυακές παρεμβάσεις είναι απαραίτητες και κάποιες φορές αποτελεσματικές, σε επιμέρους τομείς όμως, που δεν αφορούν τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής.
Φυσικά δεν αρκούν, και μόνο επικουρικά, μπορεί να λειτουργήσουν.
Οι μορφές πάλης που απαιτούν οι καιροί, πρέπει να έχουν κύρια χαρακτηριστικά την μαζική, αγωνιστική παρουσία στους δρόμους, του εργατολαϊκού κινήματος. Και θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ.
Ο νέος οδοστρωτήρας που έρχεται με "οδηγό" τον επικεφαλής της κυβέρνησης των "αρίστων", θα σαρώσει και τα ελάχιστα εργατικά δικαιώματα που έχουν απομείνει, ενώ θα προσπαθήσει να επιβάλλει ένα καθεστώς δουλοπαροικίας,
Παράλληλα σημερινό ρεπορτάζ της "ΕφΣυν" που φέρει τίτλο "Ο Μεγάλος Αδελφός μπήκε στη ζωή μας από την πίσω πόρτα", έρχεται να επιβεβαιώσει και να προσθέσει νέες διαστάσεις στο κείμενο που δημοσίευσα πριν δυο μέρες και το οποίο τιτλοφορούσα: "Υπουλα και συγκαλυμμένα συντελείται η φασιστικοποίηση της καθημερινής μας ζωής".
Τώρα ειδικά που ετοιμάζονται να φέρουν νέο Μνημόνιο και μια προβληματική ζωή που υπάρχει για τα λαϊκά στρώματα, να την οδηγήσουν σε μια άθλια επιβίωση, θα δούμε τα σάπια ιδεολογήματά τους περί έθνους, φυλής και ελληνοχριστιανικής παράδοσης να μας σερβίρονται σε απίστευτες ποσότητες.
Γκαρσόνια σ' αυτό, όλοι οι οσφυοκάμπτες στις επιταγές των εργοδοτών, δημοσιολόγοι των ΜΜΕ, που συμμετέχουν -με το αζημίωτο φυσικά- σε έναν τεράστιο -ακριβοπληρωμένο με τον ιδρώτα μας- επικοινωνιακό, προπαγανδιστικό μηχανισμό που έχει φτιάξει η κυβέρνηση.
(Δεν ξέρω αν είναι άσχετη η διπλανή φωτογραφία που παραθέτω -την έχει αναρτήσει σε ένα κείμενο του ο σ. Μήτσος- αλλά εμένα με έχει συγκλονίσει).
Και μετά την μεγάλη αυτή εισαγωγή, ας επικεντρωθώ στο θέμα μου, το οποίο έχει να κάνει με τα απόνερα της χθεσινής κυβερνητικής φιέστας, για να "τιμήσει" υποτίθεται, τα θύματα που υπήρξαν στην τραγωδία της Marfin.
Είχα σχολιάσει τις δηλώσεις Μητσοτάκη, όταν ανάγγειλε αυτό το κυβερνητικό, επικοινωνιακό σόου και τώρα θα εστιαστώ σε μια άλλη πτυχή, που συνδέεται άμεσα με κάποιες δυσδιάκριτες πλευρές τις ίδιας υπόθεσης.
Σημειώστε κάποια γεγονότα. Σήμερα το Κυριακάτικο Βήμα, μια φυλλάδα του Μαρινάκη, στην οποία μόνο αντιπολιτευτική κατεύθυνση δεν μπορείς να της αποδώσεις, έρχεται σαν "λαγός" να προετοιμάσει το έδαφος για το νέο Μνημόνιο που έρχεται προαναγγέλλοντας κυβερνητική απόφαση για περαιτέρω μειώσεις μισθών και ένταση απολύσεων.
Επικαλείται πρωτοσέλιδα σαν δικαιολογία τον "ιό που χτυπάει την οικονομία".
Αρχικά να επαναλάβουμε ότι δεν υπάρχει καμιά "εθνική οικονομία". Αλλη είναι η "οικονομία" για τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και την Αγγελοπούλου και άλλη είναι η "οικονομία" για τον ναυτεργάτη, τον τραπεζοϋπάλληλο και την άνεργη κυρία Μαρία στο Πέραμα.
Εχουμε όμως και μια απορία. Είναι ταξικός ο ιός και"χτυπάει" τους εργάτες, τους απόμαχους της δουλειάς και τα φτωχά λαϊκά στρώματα;
Πώς γίνεται αυτός ο ιός όχι μόνο να μην παρουσιάζει κρούσματα στην "οικονομία" των γαλάζιων golden boys, αλλά αντίθετα να απογειώνει τις αποδοχές τους σε αστρονομικά μεγέθη, όπως βλέπουμε και στην αρχική φώτο;
Κι αυτό, για να μην επαναλάβουμε την "θετική" παρουσία του ιού στην "οικονομία" των βαρόνων των ΜΜΕ, που πρόσφατα δέχτηκαν δωράκια δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ από τον δημόσιο κορβανά.
Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας με την επικοινωνιακή φιέστα της Marfin και με μια παράμετρο του, η οποία έχει περάσει στα "ψιλά" της ειδησεογραφίας, μαζί με την σχετική παραπληροφόρηση που την συσκοτίζει.
Στην εκπομπή του στον Realfm, ο Νίκος Μπογιόπουλος αποκάλυψε την πολιτική τυμβωρυχία που επιχειρεί ο Μητσοτάκης, χρησιμοποιώντας τους νεκρούς της Μαρφίν.
Ο δημοσιογράφος γνωστοποίησε ότι αυτή η κυβέρνηση που τώρα έστησε μνημείο για τα θύματα της τραγωδίας "είναι η ίδια κυβέρνηση και το ίδιο κράτος που τον Νοέμβριο του 2019 υπέβαλλαν και τον Μάρτιο του 2020 (πριν ένα μήνα) κατέθεσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας την αίτηση αναίρεσης (!) του Δημοσίου κατά των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων που δικαιώνουν τους συγγενείς των θυμάτων!".
Αν πιστέψουμε ανάρτηση του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου Βαγγέλη Αντώναρου, υπουργοί της κυβέρνησης του -ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης και ο υπουργός ΠροΠο. Μ. Χρυσοχοϊδης- ήταν αυτοί που πήραν την πρωτοβουλία για την άσκηση αναίρεσης, κάτι που δεν αποκλείεται να ήταν σε γνώση και του ίδιου του πρωθυπουργού. .
Μετά τον αναμενόμενο σάλο που προκλήθηκε, από την αποκάλυψη του Μπογιόπουλου, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να μετατρέψει την ανάγκη σε… φιλοτιμία και να ανακοινώσει ότι “θα παραιτηθεί από την αναίρεση που αφορά την αποζημίωση των συγγενών των θυμάτων της Marfin”.
Ας δούμε τώρα την συνέχεια. Μετά την αρχική παγωμάρα, των κυβερνητικών στελεχών, η δικαιολογία βρέθηκε και ανέλαβαν οι δημοσιοκαφρικές και λοιπές ινερνετικές ντουντούκες της Ν.Δ να την ... εκλαϊκεύσουν.
Με δυο λόγια μας λένε ότι επρόκειτο για μια τυπική διαδικασία του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, και ότι οι νομικές υπηρεσίες κάθε φορέα υποχρεούνται να εξαντλούν όλες τις νομικές παρεμβάσεις σε θέματα που αφορούν οικονομικά ζητήματα κρατικών υπηρεσιών, που προκύπτουν από δικαστικές διαδικασίες.
Μάλιστα.
Το πρώτο πράγμα που μου είπε ένας καθηγητής μου, όταν άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα δημοσιογραφίας σε ένα δημόσιο ΙΕΚ ήταν: "Αν θέλεις να γίνει καλός επαγγελματίας, πρέπει να διαβάζεις όσο περισσότερο μπορείς λογοτεχνία, ιστορία και να κρατάς καθημερινά αρχείο με τις ειδήσεις που προκύπτουν".
Εφαρμόζω, λοιπόν και με σχολαστική ευλάβεια, που θα ΄λεγε και ο Σπύρος Παπαδόπουλος, αυτή την συμβουλή.
Ανέτρεξα, λοιπόν στο αρχείο μου και συνάντησα μια πολύ ενδιαφέρουσα, παρόμοια περίπτωση, σε ότι αφορά την διεκδίκηση αποζημιώσεων από το κράτος.
Ο φίλος της πρωθυπουργικής οικογένειας, Αχιλλέας Νταβέλης, αυτός ο επιχειρηματίας που κατασκευάζει μάσκες -με πελάτη του το κράτος ώστε να έχει σίγουρη απόδοση η επιχειρηματική «αριστεία»- πριν λίγα χρόνια είχε μια δικαστική περιπέτεια.
Προήλθε την εποχή που δραστηριοποιούταν στον χώρο της ιδιωτικής υγείας με την κλινική Animus.
Με δυο λόγια το στόρι της υπόθεσης του, όπως υπάρχει σε ανάρτηση της ιστοσελίδας μας:
Μάλιστα η γιατρός φαίνεται να έχει διαπιστώσει ότι η σφραγίδα της χρησιμοποιείται από την κλινική σε έγγραφα που δεν έχει υπογράψει η ίδια και τα οποία έχουν αποτέλεσμα πληρωμές από το ΙΚΑ στην κλινική.
Η καταγγελία της γιατρού Γ.Κ. οδηγεί σε εισαγγελική έρευνα. Ο Αχ. Νταβέλης το 2014 δικάζεται. Συμβαίνουν δύο πράγματα τα οποία έχουν σοβαρή επίπτωση στην ποινική εξέλιξη της υπόθεσης. Διατάξεις του Ποινικού Κώδικα αλλάζουν και το αδίκημα γίνεται πλημμέλημα, ενώ το ΙΚΑ δεν κάνει τον κόπο να παρασταθεί στην υπόθεση ως πολιτική αγωγή και να υπερασπίσει τα συμφέροντά του.
Παρ’ όλα αυτά, ο Νταβέλης καταδικάζεται σε 30 μήνες φυλάκιση και ασκεί έφεση. Στο εφετείο προσέρχεται με δικηγόρο τον Θάνο Πλεύρη, ο οποίος έχει εκλεγεί βουλευτής της ΝΔ.
Στη δίκη καταθέτει η εργαζόμενη της κλινικής Δ.Κ., η οποία ισχυρίζεται πως πήρε προφορικές εντολές από τη γιατρό για να βάλει τη σφραγίδα της στα έγγραφα. Το δικαστήριο αθωώνει τον Νταβέλη, υιοθετώντας το επιχείρημα της μάρτυρα.
Ο επιχειρηματίας μηνύει τη γιατρό για συκοφαντική δυσφήμηση του ίδιου και της εταιρείας και η γιατρός για να υπερασπίσει την αλήθεια της μηνύει τη μάρτυρα Δ.Κ. για ψευδορκία. Εν τω μεταξύ ο δικηγόρος της γιατρού Γιώργος Κακαράντζας με αίτημα στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ζητά να γίνει αίτηση αναίρεσης, αλλά ο εισαγγελέας απαντά πως δεν υπάρχει λόγος.
Η υπόθεση της ψευδορκίας φτάνει στο δικαστήριο και τελικά η μάρτυράς του Νταβέλη καταδικάζεται και στο εφετείο, τελεσίδικα, για ψευδορκία. Η δε γιατρός αθωώθηκε στις δίκες για συκοφαντική δυσφήμηση του Αχ. Νταβέλη.
Δηλαδή φαίνεται πως ο Νταβέλης αθωώθηκε για όσα κατήγγειλε η γιατρός, αλλά εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως η αθώωσή του έγινε με ψευδορκία υπαλλήλου του.
Και μόνο η παραπάνω περίπτωση, κάνει σμπαράλια τον κυβερνητικό ισχυρισμό, ότι αυτό, με την κρατική παρέμβαση στις διεκδικήσεις αποζημιώσεων από τους συγγενείς των θυμάτων τις Μαρφίν, είναι μια τυπική διαδικασία που συμβαίνει πάντα από τις νομικές υπηρεσίες φορέων που εποπτεύει το κράτος.
Το ΙΚΑ είναι ένας κρατικός οργανισμός και αδιαφόρησε εντελώς στην συγκεκριμένη περίπτωση που ένας δεξιός επιχειρηματίας-απατεώνας το έκλεβε αποκομίζοντας εκατομμύρια. Καμιά του νομική του υπηρεσία δεν απαίτησε να του επιστραφεί η λεία των κλοπιμαίων. Εδειξε προκλητική αμέλεια για τις λαμογιές σε βάρος του από τον νεοδημοκράτη κομπιναδόρο επιχειρηματία.
Επειδή ως γνωστόν, τίποτα τυχαία δεν συμβαίνει στο πολιτικό σκηνικό, όλα αυτά που διαβάζουμε και ακούμε για την υπόθεση της Μαρφίν είναι σχεδιασμένα και έχουν συγκεκριμένη στόχευση.
Οφείλονται στους λόγους που ανέφερε ο σ. δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννη τονίζοντας ότι πρόκειται για μια "επικοινωνιακή φιέστα άντλησης πολιτικής υπεραξίας από νεκρούς εργαζόμενους", υπόγραμίζοντας παράλληλα ότι "η πραγματικότητα είναι πως το πολιτικό σύστημα κοιτάζει με τρόμο την κρίση που έρχεται και το κοινωνικό ηφαίστειο που αυτή εγκυμονεί. Γι' αυτό στήνει μνημείο στη Μαρφίν φέτος: για να καταδικάσει εκ των προτέρων οποιαδήποτε μαζική έκφραση διαμαρτυρίας ως υπεύθυνη για μια δολοφονία".
(Οι μαγειρεμένες δημοσκοπήσεις είναι στα πλαίσια μια εικονικής πραγματικότητας που θέλει να προβάλλει η κυβέρνηση. Αρκετοί στο Μέγαρο Μαξίμου ξέρουν την αληθινή κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Αλλωστε και τα δικά τους επίσημα στοιχεία το λένε. Η εκτόξευση του ποσοστού της ανεργίας, το τσεκούρεμα των μισθών η εκ περιπτροπής εργασία, μαζί με το μπαράζ πλειστηριασμών που έρχεται έχουν δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση στην ελληνική κοινωνία, και ένα νέο Μνημόνιο θα πυροδοτήσει την βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί)
Γνωρίζουν ότι όταν αρχίσουν να εφαρμόζονται τα μέτρα που αναγγέλλει η φυλλάδα του Μαρινάκη, καμιά τρομοκρατική ρητορική δεν θα σταθεί εμπόδιο να περιορίσει τις δυναμικές λαϊκές αντιδράσεις που θα φέρει η "επιδημία" της φτώχειας.
Και στην περίπτωση αυτή ο "ιός" που θα την προκαλέσει είναι ορατός, έχοντας ονοματεπώνυμα.
Προφανώς η εξάλειψη αυτού του "ιού" δεν μπορεί να γίνει από τα πληκτρολόγια των υπολογιστών, αλλά μόνο με τις υψωμένες γροθιές στους δρόμους της αντίστασης, στους λεωφόρους της ελπίδας που θα ανοίξουμε με τους αγώνες μας.,
Και αυτό είναι που τρέμουν οι εξουσιαστές μας
Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;
Μ. Μπρεχτ
Δημοσίευση σχολίου