Μετά τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους, δηλ μετά το 1830 τα "οξύτατα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά προβλήματα στρέφουν τους λογοτέχνες στο ένδοξο παρελθόν, στο πομπώδες ύφος και στην προχειρολογία"
Δύο αιώνες μετά:
Το ύφος δε μας λείπει, η παρελθοντολαγνεία ,με την χρήση και κατάχρηση συμβόλων και ηρώων πανταχού παρούσα, με γλώσσα αρχαΐζουσα του λιμανιού, εκλαμβάνεται ως πατριωτισμός και οι μπατριώτες αυτού του είδους καμαρώνουν κλείνοντας τα μάτια από άγνοια ή το μάτι από γνώση ....
... η κρίση παρούσα και η προχειρότητα βίωμα:
Πλατείες, κάμερες ,λήψεις και καταλήψεις, νησιά- αιγιαλοί -ποτάμια -βαλτότοποι- βουνά -υπέδαφος ,τρολς και ντρονς ....
Γι αυτό κι εγώ
επιμένω ποιητικά , φυσιολατρικά ,ρομαντικά αλλά πάντα με περιπαικτική διάθεση
Ξεύρεις τη γη όπου ανθεί
Φαιδρά πορτοκαλέα
Και κοκκινίζει η σταφυλή
Και θάλλει η ελαία;
Ω! δεν την αγνοεί κανείς
Είναι η γη η Ελληνίς."
Α. Βλαχος
Δημοσίευση σχολίου