Στον "ναό της δημοκρατίας" τους, έχει απόλυτη ανταπόκριση ο στίχος της Γαλάτειας Καζαντζάκη: "εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω".
Τηλεγραφική αναφορά σε μια ενδιαφέρουσα, (χρήστες του διαδικτύου την χαρακτηρίζουν "κλινική περίπτωση", κάτι που φυσικά εμείς δεν το αποδεχόμαστε), παρουσία που κόσμησε τα έδρανα της βουλής και τώρα περιορίζεται να κάνει τις αγορεύσεις της από τα social media.
Η Ραχήλ Μακρή, εκλέχτηκε βουλευτής Κοζάνης με το κόμμα του Καμμένου, και στην συνέχεια ανεξαρτητοποιήθηκε για να βρεθεί συνεργαζόμενη με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είχε αίσια αποτελέσματα αυτή η επιλογή της και έτσι η κυρία Ραχήλ φλέρταρε με το πολιτικό εγχείρημα της Ζωής Κωνσαντοπούλου.
Πρώτο τραπέζι πίστα στα γενέθλια της "Πλεύσης Ελευθερίας", μιλώντας με πολύ θερμά για την "συνδρομή της ώστε να υλοποιηθεί το όραμα της Ζωής".
Κάπου λίγο κράτησε η πίστη της σ' αυτό το όραμα και αποχωρεί καταγγέλλοντας ότι επικρατεί "τακτική νταβατζήδων" στον πολιτικό σχηματισμό που βρισκόταν.
Και από κει και πέρα .. άνοιξε τα πανιά της. Ιδρυσε κι αυτή ένα κόμμα που του απέδωσε τον τίτλο "Μέτωπο Νίκης" -σε συντομογραφία σατιρική εκπομπή το ονόμασε Μ.ΝΙ-για να μας σώσει.
Μέχρι εδώ θα ισχυριζόταν κάποιος/α ότι είναι ένα γραφικό άτομο και είναι άξιοι της κατάντιας τους όσοι/ες αποδέχονται τις ηλιθιότητες που γράφει στους διαδικτυακούς της λογαριασμούς.
Εν μέρει έχουν δίκιο.
Ομως η Μακρή για λόγους οι οποίοι είναι αντιληπτοί -και γ' αυτό κάποιοι/ες έχουν ευθύνη- έχει αποκτήσει ένα πολύ μικρό ακροατήριο. Και αυτό την καθιστά επικίνδυνη.
Δημοσίευση σχολίου