Ενα μικρό κείμενο, με κάποιες γενικότερες σκέψεις και ένα συναίσθημα- απόρροια ενός εγκλήματος- ακολουθήθηκε από δεκάδες σχόλια στην σελίδα μας στο f/b...
Αποτελούν άραγε,τούτα τα σχόλια ψυχογράφημα της κοινωνίας μας;
Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι πως αποτέλεσαν μεγάλη έκπληξη για μένα...
Πρωταρχικός εντυπωσιάστηκα απ' τη πληθώρα των σχολίων... Γιατί όπως εύστοχα επισημαίνει τακτικός αναγνώστης μας "στα σχόλια αντάρτικο για μια άποψη, αλλά στα πολιτικά τουμπεκί... μάλλον το κίτρινο τραβάει ακόμα και ανάμεσα στους αριστερούς...".
Εκπληξη και ως προς το περιεχόμενο... Βαβυλωνία και κανιβαλισμός απ' την πλειοψηφία των σχολιαστών...
Και αποδείχτηκε το αυτονόητο, δυσνόητο για πολλούς...
Πολλούς, που τάχα για έναν πιο δίκαιο κόσμο παλεύουν μα χωρίς ίχνος συμπόνοιας, χωρίς κανένα έλεος για κάποιον ο οποίος ακροβατώντας μεταξύ λογικής και παραλογισμού, έχασε την ισορροπία του...
"Σύντροφοι", στους οποίους η εκδικητικότητα κυριαρχεί, αφαιρώντας τη θέληση να εμβαθύνουν και να κατανοήσουν την άποψη κάποιου άλλου...
Και μετά έρχεται το τσουβάλιασμα... Εκείνο που στο ίδιο σακί ρίχνει όλα τα εγκλήματα, και μιλά για "επιλεκτική ευαισθησία" του κειμένου...
Και ξανά στο εδώλιο, για σκέψεις και θέσεις που δεν έχουν καν, διατυπωθεί...
Υ.Γ: Για την αποφυγή παρανοήσεων, να διευκρινίσω πως τα γραφόμενα μου δεν έχουν απολογητικό χαρακτήρα...
Να αποσαφηνίσω ακόμα πως δεν ενοχλήθηκα ούτε απ την παρερμηνεία όσων εξέφρασα, ούτε απ τις διαφορετικές απόψεις...
Το τραγικό για μένα αποτυπώθηκε με ακρίβεια στο σχόλιο φίλης: "Δυο άνθρωποι, δέκα ιδέες, και ο καθένας ακούει τον εαυτό του... τι μας νοιάζει η γνώμη του άλλου; Κάπου παίρνω την απάντηση για το φαλάγγι που μας έχουν πάρει''...
Δημοσίευση σχολίου