Είναι προσωπική ευθύνη ....

Της Γ. Λ.

Είναι η πρώτη φορά στη δουλειά που μου δημιουργήθηκε ηθικός ενδοιασμός για μια απεργία.

Οι συνθήκες ιδιαίτερες, τα παιδιά γύρισαν, μπορεί το σχολείο να μην είναι όπως πριν, αλλά είναι εκεί.

Προσπαθούν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Η ύλη μπροστά μας, υπολογισμένη αλλά το ένα τμήμα θα χάσει την Τρίτη μάθημα ... Κι εκεί αναρωτιέσαι: πρέπει;

Εζησες όπως όλοι τα προβλήματα, το τρέξιμο, την πίεση. Ακουσες την υπουργό να κομπάζει γι' αυτό που με δικά σου μέσα στηρίξεις. Γύρισες και τι βρήκες;
Αλληλοαναιρούμενες εντολές που ζητούν ταχεία διεκπεραίωση κι ένα νομοσχέδιο έτοιμο να σου βγάζει τη γλώσσα κοροϊδευτικά σα να σου λέει "όσο εσύ εκπαιδεύσουν μόνος σου κι εκπαίδευες εγώ ετοιμάστηκα για να σε διαλύσω".

Τα τμήματα αυξημένα από τον Σεπτέμβριο, τους αναπληρωτές να αναρωτιούνται για τη δουλειά τους, αφού χάνονται χιλιάδες θέσεις και η τηλεκπαίδευση σε  απομακρυσμένες περιοχές είναι παρούσα (ανεξαρτήτως ιού).

Τα σχολεία να ψάχνουν και για χορηγούς..

Τα νηπιαγωγεία έρμαια μιας ψήφισης ταχτοποίησης ... αναρωτιέσαι γιατί τα αγγλικά είναι πιο σημαντικά από την μουσική στο πεντάχρονο;

Διάβασες κι ένα ωραίο για τον εκφοβισμό. Συμφώνησες και μετά σκέφτηκες το παιδί του δημοτικού, την πίεση και την καταπίεση για το εννιά και το δέκα ...τόσος φόβος για τον βαθμό δεν είναι εκφοβισμός;

Διάβασες κι άλλα που φαντάζουν σύγχρονα και παιδαγωγικά αλλά μόνο σε πρώτη ανάγνωση.

Σκέφτηκες τι να κάνεις; Να χάσεις το μεροκάματο, να χάσει και το ένα τμήμα μια μέρα μάθημα; Να δυσαρεστήσει και τους γονείς ;

Δεν είναι το μεροκάματο που χάνεται, δεν είναι το μάθημα μιας μέρας είναι τα πολλά που χάνονται χωρίς δεύτερη σκέψη, κρυμμένα πίσω από όμορφα λόγια.... τρομάζεις βλέποντας ποιοι θέλουν να σε αξιολογήσουν. ποια είναι τα κριτήρια της αριστείας...

Κι εκεί λες τι είναι στη συνείδηση το μάθημα μιας μέρας, μπροστά στο νομοσχέδιο για τα επόμενα χρόνια;

Είναι προσωπική ευθύνη ....