Θα τσακιστεί, αργά ή γρήγορα, και μάλιστα παταγωδώς ο 'Μακιαβέλι μας' με τον πιο οικτρό πολιτικά τρόπο.

Γράφει ο Νίκος από Βόλο

Ακριβώς στην πρόταση "αφού ο Μητσοτάκης μας θεωρεί εχθρούς του, είναι εχθρός μας. Ξέρουμε με τι έχουνε να κάνουμε. Μ' ένα κάθαρμα. Και θα τον ρίξουμε¨" με την οποία κλείνει το άρθρο του Μήτσου 175,  βρίσκεται και η αδυναμία του συγκεκριμένου ρωμιού 'Μακιαβέλι' και όλων των ομοίων του, των πολιτικών δηλ. παρασίτων, που γίνηκαν κι αυτά διάσημα ελέω της δυναστείας, των φράγκων και των διασυνδέσεων του επίσης μακιαβελικού τους μπαμπά -τέως επίδοξου δυνάστη του τόπου: Φαντασιώνονται οι... φλούφληδες απόγονοι αρχαίων και σύγχρονων δυναστών ότι είναι από κούνιας παντοδύναμοι και άτρωτοι, χάνουν πλήρως την αίσθηση της πραγματικότητας και τελικά, μιαν ωραίαν πρωίαν πνίγονται, χωμένοι μέχρι το λαιμό μέσα στα ... λύματα της πολιτικής τους βαρβαρότητας. 

Οι αρχαίοι Έλληνες τραγικοί ποιητές ονόμαζαν αυτή την αναπόφευκτη πορεία των επίδοξων τυράννων "ύβριν", αδίκημα μέγιστο που επέφερε οπωσδήποτε τη 'νέμεση', αφού, κατά το Σοφοκλή, η "ύβρις φυτεύει τύραννον", καταπατώντας το ανθρώπινο 'μέτρον'!
Και έτσι πέφτουν παταγωδώς οι πάλαι ποτέ Ηγεμόνες, οι δοξαζόμενοι από τους αργυρώνητους κόλακες, συντρίβονται ανελέητα τσακισμένοι πλέον από την οργή του Λαού που αναπόφευκτα ξεσπάει σαν κεραυνός πάνω στα κλούβια τους "εστεμμένα" κεφάλια, την ώρα μάλιστα που αυτοί και οι συμμορίες των κολαούζων τους ούτε καν το φαντάζονται.

(Ενίοτε δε, διδάσκει η ιστορία -αλλά ποιος παρόμοιος αλαζών φλούφλης κάθισε στα σοβαρά να τη μελετήσει;- η οργή των λαών όχι μόνο γκρεμοτσακίζει από το θρόνο, αλλά κόβει από τη ρίζα τους και τα ίδια τα κλούβια κεφάλια των πιο προκλητικών πολιτικών μπούληδων,αυτών που νόμιζαν ότι έχουν απρόσκοπτη τη δυνατότητα του να αποφασίζουν και να διατάζουν τους υπηκόους. Πραγματική Νέμεσις!).

Κάπως έτσι θα συμβεί, λοιπόν, ούτως η άλλως, και με δαύτο το εντελώς τζούφιο - αλαζονικό και επηρμένο- πολιτικό καρύδι, που μας περιγράφει τόσο γλαφυρά το κείμενο του ο σύντροφος. Αποτελεί άλλωστε ένα πλήρως αναλώσιμο και εντελώς συγκυριακό πολιτικό υποκείμενο, το οποίο τώρα φαντάζεται, ελέω λιβανιστήριών, ότι είναι ο πλέον παντοδύναμος πρωθυπουργός στην ιστορία της νοτιότερης "αμερικανικής" μπανανίας των Βαλκανίων.
"Τυφλός τά τ' ώτα τον τε νουν τα τ' όμματα", σαν τον Οιδίποδα του μύθου λίγο πριν την πτώση.

Καθημερινά ο 'Μακιαβέλι μας' γίνεται όλο και προκλητικότερος, θεωρώντας ότι θα μπορεί να αρπάζει, να γδέρνει, να ξεπουλάει τον τόπο και να τυραννάει τον κόσμο ατιμώρητος στους αιώνες, βασισμένος σε μια σπείρα γελοίων υποτακτικών (βουλευτάκων άβουλων, κυριολεκτικά ανθρωπάκων της πλάκας, που τους μετέβαλε σε φαινομενική πλειοψηφία μια συγκυρία μαύρης απελπισίας, κι ένας τρισάθλιος καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος), στηριγμένος στα δολάρια των χορηγών πατρώνων του, ιδιοκτητών των μέσων προπαγάνδας, και στο χουντικό μαστίγιο του "Χρυσοβορίδη" ή κάποιου άλλου παρόμοιου... Βοργία ή μάλλον Ιούδα Ισκαριώτη.

Θα τσακιστεί, αργά ή γρήγορα, και μάλιστα παταγωδώς ο 'Μακιαβέλι μας' με τον πιο οικτρό πολιτικά τρόπο. Όπως ακριβώς αξίζει στο αισχρό πολιτικό ποιόν του.
Ας εύχεται βέβαια το επερχόμενο τέλος αυτής του της 'ύβρεως' να είναι για τον ίδιο μόνον το πολιτικό τέλος της αφεντιάς του στην Ελλάδα. Δηλ. ηπιότερο από εκείνο του Οιδίποδος, του Κρέοντος των Θηβών ή του Διονυσίου των Συρακουσών...

Γιατί αλλιώς, αν τα πράγματα αγριέψουν πέραν του συνήθους, τότε πρέπει να φροντίσει ώστε να του έχει εγκαίρως εξασφαλίσει μια θέση σε νυχτερινό αεροπλάνο για το Τσίκαγο, με διπλωματικό διαβατήριο και με ψεύτικο όνομα ο πάντρε παντρόνε -και νυν Μεφιστόφελε αυτού-, ο δαιμόνιος, δαιμονέστατος, δαίμων της περιοχής μας, ο γνωστός μίστερ Τζέφρυ της Πρεσβείας...