Ο παράνομος άνθρωπος που εξακολουθεί να σκέφτεται!

Του Κωστή Μουδάτσου

Εχω την αίσθηση ότι κάποιοι ανήκομε σε εκείνους που προσπαθούν να σκεφτούν γα να ξεφύγουν από τα όρια του θλιβερού και σαπισμένου κράτους.
Παράνομος άνθρωπος, παράνομη και η αγάπη, παράνομος και ο ήλιος γιατί προσπαθεί να φωτίσει πέρα από τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Καθημερινά βλέπομε με θλίψη την εικόνα ενός κράτους, όπου τους πρωθυπουργούς και τις κυβερνητικές προσωπικότητες συνοδεύουν εξυμνητές και σκλάβοι πολυτελείας.
Είναι τόσο συνηθισμένη η εικόνα αυτής της παρακμής που δεν σοκάρει πλέον. Η κοινή γνώμη μένει στην απάθεια της, όπως οι αρχαίοι Αθηναίοι έμεναν απαθείς με την συνοδεία του Αλκιβιάδη, που αποτελούσαν οι πιο γνωστές πόρνες της εποχής του.

Μα και η αντιπολίτευση δρα μεσοβέζικα, χωρίς να μπορεί να συγκλονίσει τους λαϊκούς ανθρώπους με τα δικά της οράματα και ιδέες!
Κι όμως η βία τους κράτους γίνεται κυβερνητική πολιτική. Η κυρίαρχη αντίληψη επιζητεί το τέλος των ιδεολογιών και της ουτοπίας, της ελπίδας και των ονείρων.
Η επινόηση του όλοι είναι τα ίδια, γίνεται δόγμα. Κι όποιος πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα δεν είναι αποδεκτός.

Αλλά γεννιέται το ερώτημα, πως θα δικαιολογήσει ο κυρίαρχος πολιτικός διαχειριστής την ένδεια του, που οδηγεί τη πολιτεία στη διάλυση και στην παρακμή; Με μίζερη πολιτικολογία και χυδαίες πρακτικές κρύβουν κομπίνες, πολιτικές πράξεις, υβρίζοντας τα λαϊκά κινήματα και τρομοκρατώντας το λαό!
Και η βία αποτελεί βασική κυβερνητική πολιτική!

Η αντιπολίτευση έχει κι αυτή ευθύνη. Η εσωστρέφεια και η πάλη για τους ρόλους στις νέες συνθήκες αδρανοποιεί κάθε δημιουργική έμπνευση. Στασιμότητα με πολιτικές που μένουν στα όρια της διαχείρισης της τάξης των πραγμάτων.
Όμως και ο κάθε πολίτης είναι συνυπεύθυνος γιατί είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει συμμετέχει.

Απολίτικος είναι ο όρος για να καλύψομε την αδράνεια. Το μένω σπίτι και ιδιωτεύω είναι αυταπάτη. Δυστυχώς ο όρος ιδιώτης παίρνει την έννοια του idiot, ο ηλίθιος, όπως προφητικά είπε ο Ντοστογιέφσκι. Κι έτσι η πολιτική που έχει καταντήσει πολιτικοτεχνοκρατική διαχείριση με απίθανες γραφειοκρατικές διαδικασίες κυριαρχεί.

Το ον πολιτικό μετατρέπεται σε κτήνος οικονομικό και πολλές φορές κρύβει το κτήνος του φασισμού σε διάφορες μορφές.
Οι λαϊκοί άνθρωποι γίνονται ευάλωτοι σε τέτοιες θεωρίες και πρακτικές.
Φροντίζουν γι αυτό οι σκλάβοι πολυτελείας ! Είναι και αυτά κατορθώματα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Η υπερπαραγωγή και η υπερκατανάλωση χαρίζουν πείνα, πολέμους, προσφυγιές, μιζέρια και εξαθλίωση, οικολογικές καταστροφές και πανδημίες… και πολύ φόβο!

Πως λειτουργεί η Δημοκρατία με την τεχνικοοικονομική γραφειοκρατική διαχείριση;

Ας σκεφτούν οι φτωχοί, οι μεσαίοι, οι λαϊκοί, οι ξωμάχοι, οι νέοι και οι άνεργοι και ας προσπαθήσουν να δουν πέρα από τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Οι σκλάβοι πολυτελείας συντηρούν τη θολούρα και εξυμνούν το θεϊκό προφήτη! Είναι τόσο σημαντική η δύναμη του όχλου που επιζητούν την έγκριση του με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Μα με όσους διαφωνούν, τους εκφοβίζουν, και αν αντέχουν τους τσακίζουν!
Ας σκεφτούμε τον αυθάδη τρόπο απόκτησης χρημάτων και δύναμης και ας ντραπούμε σαν κοινωνία. Έτσι κι αλλιώς στα μεγάλα τους γλέντια, μας κοροϊδεύουν και περιγελούν τα χάλια μας!

Εμείς όμως, σαν παράνομοι άνθρωποι που σκέφτονται, αναζητούμε ιδεολογίες, ουτοπίες, όνειρα και ελπίδες! Και ο φτωχός όχλος θα νοιώσει τη δύναμη του γιατί έρχονται δύσκολες καταστάσεις και ο λαός θα αποκτήσει πάλι καινούργια φιλοσοφία για τη ζωή και την κοινωνία.
Ας ξυπνήσει και η αντιπολίτευση αναλογιζόμενη το ρόλο της και την ουσία της Δημοκρατίας!
Είναι κρίμα να οδηγούμαστε στον αστερισμό της παρακμιακής εποχής και όχι στο ξεπέρασμα της