46 χρόνια μετά την νομιμοποίηση του ΚΚΕ, που έγινε σαν σήμερα το 1974

"Οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιό τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα με τη βίαιη ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος. Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπρος σε μια κομμουνιστική επανάσταση".

Κ. ΜΑΡΞ - ΦΡ. ΕΝΓΚΕΛΣ

Ηταν σαν σήμερα 23 Σεπτέμβρη 1974 όταν η κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», του "εθνάρχη" Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπογράφει νομοθετικό διάταγμα με το οποίο καταργεί τον περιβόητο νόμο 509 βάση του οποίου βρέθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν χιλιάδες κομμουνιστές.

Παράλληλα με το ίδιο νομοθετικό΄διάταγμα νομιμοποιείται μετά από 27 ολόκληρα χρόνια παρανομίας το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Δύο μέρες μετά, στις 25 Σεπτέμβρη 1974, κυκλοφορεί το πρώτο νόμιμο φύλλο του «Ριζοσπάστη».

Διαβάζοντας το "ΚΚΕ, Από το 9ο ώς το 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Ντοκουμέντα, Αθήνα 1978", βρίσκουμε την εκτίμηση ότι «ο στρατηγός Γκιζίκης, καθοδηγούμενος από τους Αμερικανούς και νατοϊκούς κύκλους, κάλεσε και ανέθεσε τον σχηματισμό κυβέρνησης στον Κ. Καραμανλή».

Το ΚΚΕ αμέσως μετά την νομιμοποίηση του εμφανίστηκε εξαρχής με τα σύμβολα και την εφημερίδα του. Ηταν η εποχή που υπήρχε ένας ιδιότυπος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού για το πιο κόμμα θα επικρατήσει στις τάξεις του Κομμουνιστικού Κινήματος.

Σε περασμένη ανάρτησή μας η οποία αναφερόταν σ' αυτή την εποχή διαβάζουμε:

Ο Φλωράκης φρόντιζε να καθησυχάζει τους πιο συντηρητικούς πολίτες που είχαν επί δεκαετίες ποτιστεί με το δηλητήριο του «κομμουνιστικού κινδύνου». 
Οταν χρειάστηκε να υποβάλει δήλωση στον Αρειο Πάγο για να επιτραπεί η νόμιμη λειτουργία του ΚΚΕ και η συμμετοχή του στις εκλογές, δεν δίστασε να ξεκαθαρίσει ότι το κόμμα του δεν επιδιώκει την ανατροπή του πολιτεύματος: «Υπό την ιδιότητά μου ως Πρώτου Γραμματέως της Κ.Ε. του ΚΚΕ και συμφώνως προς το υπ’ αριθ. 59/23-9-1974 ΝΑ. άρθρ. 1, παρ.2, δηλώ ότι “αι αρχαί του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος αντιτίθενται προς πάσαν ενέργειαν αποσκοπούσαν εις την βία κατάληψιν της εξουσίας ή την ανατροπήν του Ελευθέρου Δημοκρατικού Πολιτεύματος"».

Βέβαια αμέσως παρακάτω, στην ίδια δήλωση υπήρχαν και οι όροι, κάτω από τους οποίους το περιεχόμενό της θα γινόταν σεβαστό: «Η τοιαύτη δήλωσις τελεί υπό την αυτονόητον προϋπόθεσιν και της μη βίας ή απειλής βίας - από οπουδήποτε εις βάρος του λαού, της ελεύθερης λειτουργίας πλήρους Δημοκρατίας και σεβασμού της λαϊκής κυριαρχίας, προς τας αρχάς των οποίων φρονούμεν ότι η ως άνω διάταξις αντιτίθεται, ως θέτουσα την λειτουργίαν των κομμάτων υπό περιορισμούς και όρους και δι’ ο επιφυλασσόμεθα όπως εις την μέλλουσαν Βουλήν επιδιώξωμεν την κατάργησίν της».