Για την αντιγραφή Κώστας Μ
Ισχυρές δυνάμεις ψυχολογικής τάξεως κρατούν το μικροαστό δεμένο στην ουρά του αστού. Ο οποίος τον κλωτσάει συνέχεια, αλλά άντε να δώσεις στο χαχόλο μικροαστό να καταλάβει πως ο πρώτος λαχνός του λαχείου δεν είναι για όλους όσους παίζουν λαχείο. Θα συνεχίσει να παίζει μέχρι βαθυτάτου γήρατος. Όπως εκείνος ο γέρος των 95 ετών του ανέκδοτου, που κέρδισε τον πρώτο λαχνό και δήλωσε στους δημοσιογράφους, όταν τον ρώτησαν τι θα κάνει με τόσα λεφτά: Μα θα κοιτάξω λιγάκι και το μέλλον μου!
Και επειδή εγγυημένο μέλλον χωρίς ένδοξο παρελθόν δεν υπάρχει, οι φασίστες και οι ναζιστές θεωρούν επιβεβλημένο να δώσουν νέα έμφαση στο ένδοξο παρελθόν των ένδοξων προγόνων τους. Αρχίζουν, λοιπόν, να τους ψάχνουν μετά μανίας στις σελίδες της προγονικής ιστορίας. Αλλά και κάτω από τα μάρμαρα, ειδικά σε μας εδώ. Ο κάθε Ιταλός φουκαράς απαλαίνει τη δυστυχία του και νιώθει καλύτερα αν πιστέψει πως είναι απόγονος του Ιούλιου Καίσαρα.
Και ο κάθε Γερμανός χωριάτης νιώθει σπουδαίος αν πιστέψει πως είναι απόγονος του Γκαίτε. Όσο για τους ταλαίπωρους Έλληνες μικροαστούς, αυτοί εύκολα υποστυλώνουν την ετοιμόρροποι αυτοεκτίμηση τους, αν πειστούν πως ο προπροπροπροπάππος τους απ’ τη μεριά του πατέρα ήταν απ’ τη γενιά του Περικλή και ο προπροπροπάππος τους από τη μεριά της μητέρας τους ήταν από τη γενιά του Πλάτωνα.
Συχνά ο φασίστας δεν έχει ιδέα τι ήταν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά αυτό δεν τον ενοχλεί καθόλου. Του αρκεί που ξέρει πως ήταν σπουδαίοι. Στον εθνικισμό, σημασία δεν έχει να ξέρεις, αλλά να πιστεύεις.
Όπως στη θρησκεία. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
+ σχόλια + 1 σχόλια
Το μεγάλο πρόβλημα για την εξάλειψη του φασισμού. Έλλειψη ταξικής συνείδησης. Μικροαστοί νοικοκυραίοι με όνειρο την "καλή". Ευεπίφοροι να ψηφίσουν φασίστες δημαγωγούς και όψι μόνο.
Από το έξοχο απόσπασμα Ραφαηλίδη
Γιατί όμως επιχειρεί δύσκολες πτύσεις στον ουρανό της ανώτερης τάξης ο
μικροαστός; Μα διότι ο καπιταλισμός κρατάει πάντα ανοιχτή για τον καθένα την ελπίδα
για έναν εύκολο και γρήγορο πλουτισμό. (Εδώ στην Ελλάδα, κάθε συνεπής με την μικρότητα
του μικροαστός ονειρεύεται «να πιάσει την καλή».
Συνήθως πιάνει τα «τέτοια του», και κρατώντας τα γερά, πηδάει στον τάφο όταν έρθει η ώρα του,
όμως η ελπίδα σβήνει τελευταία έτσι κι αλλιώς).
Και αυτό σημαίνει πως οι χωρίς ταξική συνείδηση «καλοί άνθρωποι» εύκολα μπορούν
να μετακινηθούν από το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος στο άλλο. Να γιατί ο Γκερέν έχει
δίκιο όταν λέει πως ο φασισμός αντικαθιστά το σοσιαλισμό όπου αυτός ηττάται.
Δημοσίευση σχολίου